Afterimage – II Beyond Horizons Infinite

Afterimage – II:Beyond Horizons Infinite

Η Σύρος είναι ένα νησί με ιδιαίτερη κουλτούρα, από τα υπόλοιπα νησιά του συμπλέγματος. Αυτή τη κουλτούρα ενστερνίζονται και αποτυπώνουν στο μουσικό τους πεντάγραμμο οι Afterimage. «Γεννημένοι» το 2015, οι Afterimage δείχνουν τις μουσικές τους καταβολές από το όνομά τους, που προέρχεται από το γνωστό τραγούδι των Rush.

To 2018 μας συστήθηκαν με το ντεμπούτο τους Traveler in Crystal Visions, το οποίο ήταν αξιοπρεπές, χωρίς το κάτι παραπάνω, αλλά μας έδειχνε ότι η μπάντα έχει δυνατότητες για πολύ περισσότερα. Με το πρώτο άκουσμα του φετινού II:Beyond Horizons Infinite (2022) καταλαβαίνει εύκολα κάποιος ότι οι Afterimage ήρθαν για να μείνουν… Και αν πέρσι ήταν οι Silent Winter και οι Need που τάραξαν τα ύδατα του Ελληνικού Heavy/Power/Prog, φέτος τη σκυτάλη παίρνουν οι Συριανοί metallers!

Το II:Beyond Horizons Infinite κυκλοφόρησε από τη Steel Gallery Records σε μορφή cd ενώ την παραγωγή, το mastering και τη μίξη ανέλαβε ο Κώστας Σκανδάλης, γνωστός από τους Wardrum και Horizons End. Το αποτέλεσμα του ήχου είναι εξαιρετικό και αυτό αποτελεί ένα σημαντικό πλεονέκτημα στο άκουσμα του άλμπουμ και στην ανάδειξη των συνθέσεών του.

Όσον αφορά το μουσικό περιεχόμενο του άλμπουμ, αυτό κινείται στο μελωδικό power/progressive και μάλιστα στα καλύτερα του. Χωρίς να ανακαλύπτουν την Αμερική, οι Afterimage μας παρουσιάζουν 10 ολοκληρωμένες συνθέσεις γεμάτες μελωδία, ελεγχόμενη πολυπλοκότητα και πάνω απ’ όλα συναισθήματα.. . Συναισθήματα που αποδεικνύουν ότι προτεραιότητα του συγκροτήματος είναι να αναδείξει την αγάπη του για τη μουσική που παίζει, μοιράζεται με το κοινό του και όχι να αποδείξει από πόσο καλούς οργανοπαίχτες απαρτίζεται. Αξιοσημείωτο είναι το νεαρό της ηλικίας των περισσοτέρων μελών της μπάντας.

Το πρελούδιο που ανοίγει το δίσκο αποτελεί τον ορισμό του «νηνεμία πριν τη καταιγίδα», η οποία έρχεται με τη σύνθεση που μας σύστησαν στο διαδίκτυο το νέο άλμπουμ τους, το imagination regenerated. Ο ορισμός του prog, όπως αυτό πρέπει να παίζεται χωρίς να κουράζει. Πολύ ωραίο εναρκτήριο κομμάτι γι’ αυτό που θα ακολουθήσει – και τιμητικά θα αναφέρω – χωρίς να είναι το καλύτερο του άλμπουμ.
Τα Talisman και Transparent που ακολουθούν, αποτελούν πιο λιτές και power/heavy συνθέσεις, με στοιχεία από καλό power των 80s με το δεύτερο να ξεχωρίζει για το πολύ όμορφο ρεφρέν του. Πολύ όμορφο δέσιμο στα κιθαριστικά μέρη και άπλετη η μελωδία χαρακτηρίζουν τις πιο πάνω συνθέσεις.

Το Newborn Horizons είναι η πρώτη σύνθεση που ξεχωρίζω, χωρίς να υπολείπονται βέβαια οι υπόλοιπες. Μπάσιμο με μελωδικό καλπασμό, πανέμορφο το σόλο του μπάσου αλλά και η κιθάρα που το ολοκληρώνει. Στο ρεφρέν ο Chris Papadakis είναι εξαιρετικά εκφραστικός αλλά και σε όλο το κομμάτι απαγγέλει με ιδιαίτερο τρόπο. Είναι από τα τραγούδια που αρχικά περνούν απλά όμορφα από το αυτί σου, όμως αν το ακούσεις πιο προσεκτικά, αντιλαμβάνεσαι το μουσικό πλούτο που περιέχει. Το Morgana είναι και το πιο «σκληρό» κομμάτι του άλμπουμ. Επιθετικό, με αιχμηρές κιθάρες, γρήγορο ρυθμό και η πιο δυνατή τους στιγμή για headbanging στα live. Καθαρό power. Το ίδιο ζωντανό είναι και το Illusion που ακολουθεί. Θύμησες από παλιούς καλούς Spitfire και Trademark. Πολύ καλό rhythm section και screaming κιθάρες που δε φείδονται έντασης και πάθους. Το Nightingales είναι μία συμπαθητική σύνθεση, ανάλαφρη σαν διάλλειμα για τη συνέχεια. Όμορφη και χαλαρή μελωδία με θεατρική ερμηνεία. Κι εδώ οι κιθάρες κερδίζουν την άτυπη μάχη με τα υπόλοιπα όργανα. Εξαιρετικό το κλείσιμο του.
Το Mirrors είναι η δεύτερη σύνθεση του άλμπουμ που ξεχώρισα. Αρχικά σου δίνει την εντύπωση μουσικού παραμυθιού που θέλει να φθάσει στο δικό του κρεσέντο και να βρει τη κατάληξή του και να δικαιωθεί. Το maidenικό ριφάκι προς το τέλος του τραγουδιού είναι από τις κορυφαίες στιγμές του άλμπουμ όπως φυσικά και το σόλο που ντύνει το mirrors. « alone, I break the lies, I break the walls, I search for the truth of my soul, through the silent cries, in the misty nights» και εξιλέωση! Υπέροχο. Φιλική συμμετοχή του Σάκη Μπαντή των Horizons End και Stargate.

Το Passage δε ξεφεύγει από το ύφος του υπόλοιπου άλμπουμ. Με τις διακυμάνσεις του στο ρυθμό, φεύγει εύκολα σα δροσερό νερό σε διψασμένο στόμα, με εμφανείς τις maiden επιρροές. Πολύ όμορφη και η ήρεμη αλα Rush στιγμή κάπου στη μέση για να αγριέψει και πάλι προς το τέλος. Πολύ όμορφη στιγμή για το έπος που ακολουθεί… .

Οι Afterimage, ίσως αρκετά νωρίς στη δισκογραφική τους πορεία, τολμήσαν μία 15 λεπτη σύνθεση και καλώς έπραξαν. Εξαιρετική εισαγωγή, που ακούγεται σαν μουσική μυσταγωγία. Η επιτομή της εισαγωγής, την οποία διαδέχεται το πιο maidenικό tribute μπάσιμο για το κυρίως μέρος του κομματιού. Στη κυριολεξία μία ωδή στις μυστικιστικές τέχνες. Ακούστε το με κλειστά μάτια και αφεθείτε στον ήχο… .  Οχι δεν είναι οι Fates Warning της πρώτης εποχής, δεν είναι ούτε οι Maiden της χρυσής εποχής τους … . Είναι οι Afterimage που γράφουν τη δική τους ιστορία και το δικό τους Rime of the …!

Συμπερασματικά θα έλεγα ότι όλα στο II:Beyond Horizons Infinite κυλούν υπέροχα. Ο εξαιρετικός ήχος, οι διάχυτες μελωδίες που εγκαθίστανται μέσα σου, η ικανότητα των μουσικών να περιορίζουν χωρίς όρια όμως τον ήχο τους, καταφέρνοντας τη μουσική συνοχή των συνθέσεων, ώστε το άλμπουμ να έχει προσωπικότητα και ταυτότητα. Μία δουλειά που ξέρει τι θέλει και που βαδίζει. Ξέρει τι να απαιτήσει αλλά δε γνωρίζω αν ξέρει που έχει βάλει τον πήχη και κατά πόσο εύκολος είναι αυτός για να υπερκεραστεί σε επόμενη δουλειά τους. Πολύ καλή δουλειά και από την εταιρία που το κυκλοφόρησε όσον αφορά το γενικότερο packaging.

Για κλείσιμο, ας με συγχωρέσουν τα μέλη των Afterimage, δε θα σταθώ στα ονόματα τους, δε θα αναφερθώ ούτε στα ιδιαίτερα, αλα Geddy Lee φωνητικά του Chris Papadakis. Δε με ενδιαφέρει ούτε αν είναι αριστούχοι κάποιας μουσικής σχολής ή αν είναι αυτοδίδαχτοι. Θα ήθελα απλά να πω ότι η συγκεκριμένη κυκλοφορία είναι κατά τη ταπεινή μου άποψη, ότι πιο όμορφο και προσεγμένο άκουσα μέσα στο 2022, και δεν αναφέρομαι μόνο στην εγχώρια σκηνή. Καταθέτω την άποψή μου, λαμβάνοντας υπόψη όλες τις παραμέτρους που διέπουν μία κυκλοφορία της Ελληνικής Μέταλ σκηνής. Το ποιοτικό άλμα που κατάφεραν κι έκαναν από τη πρώτη τους δουλειά στη δεύτερη, δείχνει ότι το Ελληνικό Μέταλ θα στηριχτεί σε μουσικούς όπως αυτοί εδώ οι τύποι, που έγραψαν τη δική τους Ιστορία στην Ελληνική μεταλλική σκηνή. Εγώ θα τους δώσω το 9/10. Το 10/10 ας τους το δώσει ο χρόνος.

Νίκος Γλυκίδης

9/10