Allamedah – Alameda

Alameda

Allamedah – Alameda

Από τη Πορτογαλία οι Allamedah κυκλοφορούν το άλμπουμ τους Alameda. Από το “Impermanência” αντιλαμβάνεσαι ότι αυτοί εδώ οι τύποι έχουν κάτι ξεχωριστό να πουν.

Οι μελωδίες τους όμορφες, με ένταση, με πάθος και η φωνή απλώνεται γεμάτη μέλι και ρόδι παρόλο που πρακτικά έχει εκείνα τα μεταλλικά γρέζια που τονίζουν την γλυκύτητα περισσότερο. Η γλώσσα δυστυχώς δεν είναι οικεία για μένα σε όλα τα τραγούδια, βιώνω όμως απόλυτα το συναίσθημα που αφήνει πίσω της. Τα riffs ακολουθούν αυτά τα μονοπάτια και εκτινάσσουν την αίσθηση εκατό τα εκατό. Μια πιο popular ματιά ενδίδει από την γωνία του “Inverno”. Η μουσική δένει ένα μοναδικό ποιητικό περιβάλλον. Τα drums κατευθύνουν, το μπάσο κουνάει πονηρά τα νώτα του και η ατμόσφαιρα μελαγχολεί και ονειρεύεται ταυτόχρονα. Τι μαγικές εικόνες αναβλύζουν! Οι prog metal νότες στο “Holy Radical” γυαλίζουν. Τα φωνητικά είναι έντονα, γεμάτα aggressive ανοίγματα. Μου αρέσει αρκετά η φωνή έτσι όπως ανοίγει τα φτερά της για τον ουρανό και όπως πάλι τα κλείνει και κάθεται στωικά στη γη. Η rap εσάνς που χρησιμοποιούν εντείνει την απόλαυση και δεν το περίμενα θέλω να ομολογήσω. Δένει όμως υπέροχα!

Επόμενο το τριφασικό “Labirinto” θα μπορούσε εύκολα να μπει σε mainstream λίστα. Έχει ένα ερωτεύσιμο τρόπο να σε τραβά με την ταχύτητα της μουσικής του. Να σου στέλνει ένα πρωινό αεράκι για συντροφιά. Μελαγχολικό και τρυφερό ακούγεται το “Ser Humano”. Μπορεί η γλώσσα να μην βοηθάει αλλά η μουσική μπορεί να ενώσει ό,τι εκείνη αφήνει λυτό.

Όμορφο άκουσμα και η αφήγηση αφήνει το δικό της αποτύπωμα ενώ τα riffs δεσπόζουν δημιουργώντας γύρω μια πολυεστιακή εικόνα.

Οι πεταλούδες – “Butterflies” από τα πιο όμορφα πλάσματα του πλανήτη μας γίνονται έμπνευση και έναυσμα για την μουσική πανδαισία που ακούμε. Η φωνή με κυνηγά να την ακολουθήσω σε όποιο στενό και αν βρεθεί. Γίνομαι έρμαιο της έντασης, του πάθους της.

Ταξιδεύω στο συναίσθημα της, στον τρόπο που ακτινοβολεί.

Το “Zaharim” ανοίγει τις πύλες μια άλλης ιστορίας. Η εξερεύνηση μας καθοδηγείται από βαριά και μεταλλικά δρώμενα. Από την αύρα που αναβλύζει. Από τον κόσμο που ανοίγει τα παράθυρα του σε μας και χαμογελά. Θα το έλεγες μπαλάντα, θα το έλεγες μια στιγμή στο χρόνο που η μελωδία κουρνιάζει στην αγκαλιά των φωνητικών. Θα μπορούσες ακόμα να πεις ότι το “Nossa Senhora da Hora” θα ήθελες πολύ να το χορέψεις ένα καλοκαιρινό βράδυ σε ένα μπαράκι με το ταίρι σου.

Ό,τι και να σκεφτείς, όποια εικόνα και να σου βγάλει τούτο εδώ το διαμαντάκι να ξέρεις ότι θα σε κρατήσει μοναδικά με τα παραπονιάρικα riffs ενώ οι μικρές στιγμές που τα φωνητικά αγριεύουν προς στιγμήν αλατοπιπερώνουν αυτή τη σχέση. Ένταση, πάθος στο “Prejudice” που δημιουργεί συνεχώς μικρές ανατριχίλες στο κορμί. Τσαχπινιάρικες οι κιθάρες στο “Paz no Coração”, η φωνή ερωτοτροπεί και τα drums σου κλείνουν το μάτι πονηρά. Δεν ξέρω γιατί αλλά όλο αυτό το ύφος είναι ικανό να σε αποπλανήσει.

Μαίρη Ζαρακοβίτη
9/10

ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

Livin' on the Bad Side

Crimson Storm – Livin’ on the Bad Side

Crimson Stom – Livin’ on the Bad Side Οι CRIMSON STORM γεννήθηκαν το 2009 από …

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *