Among These Ashes – Embers of Elysium
Η νέα χρονιά ξεκινά με δοκιμές. Με νέα ακούσματα πέρα από την δική μου τουλάχιστον πεπατημένη. Το κόσμημα αυτό που ήρθε στα χέρια μου ακούει στο όνομα “Embers of Elysium” και έχει κυκλοφορήσει από τους Among These Ashes. Η μπάντα από το Detroit δημιουργεί μια μελωδική, power thrash συνθήκη και σε καλεί να απολαύσεις ένα άλμπουμ χωρίς συμβιβασμούς.
Για πάμε λοιπόν!
“Embers of Elysium”, μια υπέροχη κιθαριστική απαλή και elegant μελωδία. Επόμενο το “Serpents Among Rats” που ξεκινά με ξύλο, ξύλο, ξύλο. Καταιγιστικές νότες, τύμπανα που λυχτάνε κ ο JP ισορροπεί μελωδικά τις καταιγίδες. Η φωνή του έχει γρέζι, είναι δεσποτική.
Το “Faceless War Machines” συνεχίζει να βαδίζει δυναμικά και να γκρουβάρει σποραδικά για να εξευμενίζει την γεύση και τον ήχο που αφήνει. Τα φωνητικά πιο κατακόρυφα, πιο γήινα συνθέτουν μια ακόμα διάσταση αυτού που ακούμε.
Με το “Of One Blood” η τραχιά αγριάδα στέκεται θαρετή και ετοιμοπόλεμη. Έχει την δική του γοητεία η πολυσυνθετότητα, η μπρούταλ προσέγγιση και οι μικρές μελωδικές εκλάμψεις που διαθέτει. Έχουμε φτάσει στο πέμπτο τραγούδι του άλμπουμ με το “Stronger Than Death” να καλπάζει πέρα από τα σύρματα του thrash. Περισσότερο power γραπώνει τα αυτιά μας και η αλήθεια είναι ότι αυτή η αλλαγή μου αρέσει πολύ. Με κατευθύνει να χωθώ πιο βαθιά, στις ρίζες της σύνθεσης αλλά και να δώσω μεγαλύτερη προσοχή στα μανιασμένα riffs και στην ιδιόμορφη τσαχπινιά που διαθέτουν.
Από τον τίτλο αντιλαμβάνεσαι την χιονοθύελλα που θα έχει το “Storm WIthin”. Άλλωστε πόσο καλύτερα θα μπορούσε κάποιος να περιγράψει αυτή την κατάσταση; Όταν το μέσα σου έχει αρχίσει να στροβιλίζεται με μανία, να αγριεύει και να τεντώνει, μόνο έτσι θα μπορούσες να το περιγράψεις. Η πολυδιάστατη μουσική που ακούς αφουγκράζεται και περιγράφει όλο το παραπάνω.
Έβδομο το “The Undertow” με τις μαχητικές και αγριεμένες διαθέσεις σε τραβά από τα μούτρα ενώ η φωνή προσπαθεί να σε παγιδεύσει μελωδικά. Αυτό το ξύλο – χάδι έχει την δική του ομορφιά. Η μελαγχολία που αναβλύζει κρύβει μια ασίγαστη τρυφερότητα.
Λακωνικό το “The Enemy In I”. Σκληρό, επιθετικό και τρισδιάστατο έρχεται να δώσει φως στην σκοτεινιά της ανθρώπινης ύπαρξης. Ο μεγαλύτερος εχθρός μας είναι ο ίδιος μας ο εαυτός. Σαφέστερο δεν θα μπορούσε να είναι.
“Through Ethereal Voids” και εδώ η εξίσωση αφορά μια thrash μελωδία που εμποτίζεται με τεχνικά τερτίπια, μελωδικές εξάρσεις και τύμπανα που κοσμούν σαν πετράδι και αστράφτουν και βροντούν από μίλια μακριά.
Επιθετικό και το “The Hybrid Bloodline” με μια τάση να σε κοιτά εριστικά και μονόπλευρα. Σαν να καθρεπτίζει στιγμές και συναισθήματα. Ο λυρισμός στους στίχους, η μελαγχολική μανία αλλά και οι μουσικές εξάρσεις του τραγουδιού σε τραβούν σαν μαγνήτης.
Πιο δυστοπικό, πιο κατατονικό το “A Presence Unknown” με τις κιθάρες να δονούν μια άλλου είδους ενέργεια. Επόμενο το “The Obsidian Reign” με τα τύμπανα να χτυπούν αβυσσαλέα. Η φωνή εδώ είναι πιο επιθετική. Ακολουθεί το feeling του έπους που ακούμε.
Είναι ξεκάθαρα μια ώριμη δουλειά με πολυποίκιλα θέματα που θα κεντρίσουν τον ακροατή.
Η αύρα της μουσικής τους έχει δυναμισμό, έχει χρώματα μπλαβιά και αέρινα καθώς κοντράρεται με συναισθήματα και ιδέες.
Μαίρη Ζαρακοβίτη
9/10