Athena XIX – Everflow Part 1: Frames Of Humanity

Athena XIX – Everflow Part 1: Frames Of Humanity

Έχω μια τρομερή αδυναμία στον λυρικό Fabio Lione, στην ιδιαίτερη φωνή του, στην χροιά που πραγματικά γεμίζει την ψυχή με συναισθήματα. Αντιλαμβάνεστε  λοιπόν ότι στο νέο άλμπουμ των ATHENA XIX “Everflow Part 1: Frames Of Humanity” έχω βρει το νέο μου μουσικό λιμάνι. Όλο το άλμπουμ έχει μια οπερετική  αλλά και κινηματογραφική δύναμη. Είναι απίστευτα γοητευτικό να ακούς ένα μπουκέτο ήχων από ηλεκτρονική μουσική με thrash στοιχεία μπλεγμένα με jazz ιντερλούδια τυλιγμένα σε prog «παπλώματα».  Το απόλυτο μπουκέτο επιτυχίας εμπνευσμένο από ταινίες επιστημονικής φαντασίας και τα ανάλογα ερωτήματα που προκύπτουν.

Η αρχή γίνεται με αυτό το άλμπουμ αλλά έπεται και συνέχεια καθώς η όλη ιδέα θα αφορά δυο άλμπουμ.  Και μετά λένε ότι δεν υπάρχει ο Άγιος Βασίλης, κούνια που σας κούναγε.

Όσο σας γράφω πληροφορίες για το άλμπουμ έχει μπει το πρώτο τραγούδι στον player. To “Frames Of Humanity” χαρτογραφεί σε power/prog / thrash metal ρυθμούς σαν ένας πίνακας που τώρα δειλά δειλά «χτίζεται» μπροστά μας από κάρβουνο. Έχει μια μεγαλοσύνη όλο αυτό που ακούς και μια μελαγχολία που την δονούν τα πλήκτρα ζωηρά. Ακούγοντας τις πρώτες νότες του “Legacy Of The World” βάλλομαι από ηλεκτρονικά στοιχεία ενώ μέσα από μέτρα και συγχορδίες το περιβάλλον διανθίζεται, γίνεται πιο πολυεπίπεδο. Πραγματικά δεν ξέρω πως θα μπορούσα να σας περιγράψω αυτό το μοναδικό πάντρεμα ήχων. Έχει μια ευαισθησία, μια αέρινη υπόσταση και ένα βαθύ μελαγχολικό ρυθμό ενώ η φωνή στήνει ένα χορό γύρω του. Επόμενο το “The Day We Obscured The Sun”, ξύλο και οργή μέσα σε ένα απόμακρο περιβάλλον που φτάνει τα όρια του horror. Thrash spooky metal και στο “The Seed”. Σαν  να ξεπηδά το κακό πίσω από έναν πίνακα ζωγραφικής με μελανά σημάδια και άγριο βλέμμα που στάζει θυμό. Παιδιά τι έχετε φτιάξει αλήθεια! Τι εικόνες τι ιστορίες απίστευτες τριγυρνούν το μυαλό!

Κάτι συμβαίνει με το “I Wish” στο οποίο ο Roy Khan(Conception, x-Kamelot) με την φωνάρα του δίνει μια prog αίσθηση. Οι αύρες και των δυο τραγουδιστών κουμπώνουν θεάρεστα, μοναδικά. Επόμενο το “The Calm Before The Storm” που μπαίνει με ηλεκτρονική θρασύτητα παραδίδοντας ένα σκληρό ήχο και mood ενώ το chorus έχει περιβάλλεται από μια θεατρική υπόσταση. Αλήθεια, τι επιθυμείτε περισσότερο; Αυτή την στιγμή, αυτή την περίοδο; Οι ATHENA XIX με το ”What You Most Desire” βάλλονται από περίτεχνα θέματα που πηγάζουν σκληράδα ενώ βαθιά μέσα τους κρύβεται η μελαγχολία. Δεν ξέρω πραγματικά τι γίνεται με τον Fabio. Σε όλο το άλμπουμ έχει μια άλλη προσέγγιση από ότι τον έχω συνηθίσει. Πάντα ήταν θεατρικός αλλά εδώ έχει ξεδιπλωθεί. Στο “The Conscience Of Everything” είναι σαν αν παρακολουθείς metal opera. Όταν η φωνή του μαλακώνει και γλυκαίνει, γίνεται ακόμα πιο ακαταμάχητος.

Ένατο τραγούδι του άλμπουμ το “Where Innocence Disappears”. H μελαγχολία και τα μελωδικά στοιχεία πολιορκούν το είναι σου. Τα δυναμικά χορωδιακά σημεία αυξάνουν την ένταση. Πυρακτώνουν τις αισθήσεις. Το “Idle Mind” ίσως γίνει το πιο κινηματογραφικό και εμπορικό τους τραγούδι. Έχει «απότομες» αλλαγές. Πολυπλοκότητα και αρκετά ηλεκτρονικά vibes.

Πιο ορμητικό, πιο πολυεπίπεδο έρχεται το “”Synchrolife” λες και με όλους αυτούς του ρυθμούς σκιαγραφούν την ίδια την ζωή, τα πάνω και τα κάτω της. Τα μεγάλα σοκάκια και τους μονόδρομους. Τον φόβο, την οργή, την απόγνωση αλλά και την γαλήνη. Μια μπαλάντα βγαλμένη από horror movie είναι το “Inception”. Η μουσική παίρνει σάρκα και οστά ενός άλλου γαλαξία ενώ η φωνή συνδέει τις πολύχρωμες και φωτεινές διαστάσεις.

Μια απίστευτη ακρόαση άλμπουμ φτάνει στο τέλος της με το “The Departure” κλείνοντας μέσα από ένα απόκοσμο intro όλη την αίσθηση μοναδικά.

Μαίρη Ζαρακοβίτη

9,5 /10