Cult Of Alcaeus / Necro Algorithm – Doom Algorithms

Cult Of Alcaeus / Necro Algorithm – Doom Algorithms (split album) 

Ευχαριστώ πολύ! Είναι για μένα πολύ μεγάλη χαρά και τιμή. Αυτό εδώ είναι το πρώτο split, για το οποίο καλούμαι να κάνω παρουσίαση. Γράφω για δίσκους τα τελευταία είκοσι δύο χρόνια, δεν είχε τύχει ως τώρα κάτι παρόμοιο ή/και αντίστοιχο, κατά συνέπεια… Φύγαμε!

Ξεκίνημα με τους Necro Algorithm και το “Eternal Fleeting”. Καθαρόαιμη Deathίλα, με ανάλογα φωνητικά, σκασίματα, ξύλο στο κουπλέ… Μισό, μισό, ΜΙΣΟ! Τι κάνει εκεί με τα πιατίνια ο άνθρωπος; Ενώ moshάρει στο hi-hat, περνάει και κάποια πραγματάκια στο ride; Δηλώνω από τώρα οπαδός. Όταν ο ρυθμός γίνεται mid tempo, μπορείτε να θαυμάσετε το πόσα θέματα βγάζουν οι κιθάρες και πόσο στιβαρό ακούγεται όλο αυτό. Είναι Μέταλ, αγνό Μέταλ, με κάφρικα και ανίερα φωνητικά. Και η παραγωγή το στηρίζει άψογα όλο αυτό, αφού τα όργανα ακούγονται πεντακάθαρα. H μπάντα από την Πορτογαλία έχει κυκλοφορήσει το ντεμπούτο της, “Eternal Echoes”, το 2024 και τα τραγούδια του split θα τα βρείτε – εννοείται – και εκεί.

Περνάμε στους Cult Of Alcaeus και το “Forged By Rage”. Επίσης ξύλο, επίσης Death φωνητικά και επίσης μουσική πολύ περισσότερη από το υβρίδιο που υπηρετούν. Η φωνή διαθέτει τρελό γρέζι, θα έλεγε κανείς πως ο τραγουδιστής αγαπά ιδιαίτερα Max Cavalera. Ζουλού τα tribal τύμπανα, προκαλούν τρελή ζημιά στα ώτα μας. Οι Ίβηρες (επίσης από την Πορτογαλία τα παιδιά) έβγαλαν τρία single πέρυσι και εξυπακούεται ότι όλα τους συμπεριλήφθηκαν σε αυτό το άλμπουμ. Για να είμαι ειλικρινής, θα προτιμούσα να υπάρχει και από ένα ακυκλοφόρητο για κάθε μπάντα σε τούτη τη δουλειά, όχι τίποτα άλλο, αλλά για να προωθηθεί καλύτερα, όσον αφορά την πορεία του στην αγορά.

Οι Necro Algorithm φιλοξενούνται επίσης με το “Echoes Of The Abyss”, το οποίο φιλοξενεί πανέξυπνες δίκασες και μερικά σπαζοαυχενικά riff, ενώ αλλάζει, κλασσικά, ταχύτητες. Φιλοξενούνται με το “Awaking From Nothingness”, με την υποβλητική εισαγωγή του και το σχετικά αργό μπάσιμο, το οποίο Doomάρει υπέροχα, μέχρι να σκάσει το ντούπα-ντούπα, επίσης σε «ρυθμιζόμενη» ταχύτητα, ενώ τα φωνητικά ξερνάνε ό,τι ανούσιο μπορείτε να ονειρευτείτε. Το “Shadows Of The Soul”, επίσης σε διάφορες ταχύτητες, εξιτάρει με την αισθητική του, η οποία μας θυμίζει τα πρώτα βήματα των Annihilator, όταν ακόμα τραγουδούσε ο ίδιος ο Waters.

Οι έτεροι της παρέας, Cult Of Alcaeus, παρελαύνουν με το “Iron Rebellion”, του οποίου η κινηματογραφική εισαγωγή παραπέμπει στο “Terminator”, ενώ ακούγοντας κάποιος τα αρχικά θέματα, θα μπορούσε να σκεφτεί ακόμα και τους… Rush! Βρε, θα μας τρελάνετε; Το “The Odyssey Of The Soul” είναι επίσης κινηματογραφικό και ψαρωτικό στο αρχίνημά του. Τα τύμπανα υπέρ-καλύπτουν, οι χροιές στις κιθάρες είναι εντελώς άρρωστες και το σκηνικό ετοιμάζεται για πόλεμο. Μέταλ riffάρα και άφθονο κοπάνημα. Πολύ ωραία η ιδέα να τραγουδήσει πάνω σε ρυθμό 2/2, προσδίδει στην ένταση και στην «ξυλώδη» υφή. Πολλή ωραία ιδέα επίσης να παιχτούν κάποια θέματα σε οκτώ και έξι χρόνους διαδοχικά. Όμορφη Progίλα.

Για τους φίλους του είδους, η δουλειά αυτή προτείνεται ανεπιφύλακτα. Όχι, δεν πρόκειται για κοσμογονία ή παρθενογένεση, έτσι κι αλλιώς δεν γίνεται. Πρόκειται όμως για μία πολύ σοβαρή δουλειά, με εξαιρετική, το τονίζω αυτό, παραγωγή και άπειρο σεβασμό για τους εαυτούς τους και τους ακροατές τους. Και αυτό δεν το προσπερνάς. Με τίποτα. Καλοτάξιδο!

Κώστας Κούλης

9/10