Cutlass – Walk The Plank

Cutlass – Walk The Plank

Οι λονδρέζοι Cutlass δημιουργήθηκαν το 2003 και πέρασαν στο πειρατικό metal. Από το 2008 που έκαναν ένα διάλειμμα, επέστρεψαν το 2022 ενώ φέτος κυκλοφόρησαν το πρώτο τους άλμπουμ. Δυστυχώς δεν βρήκα πολλά για αυτούς οπότε θα αφήσω τη μουσική να μου μιλήσει για την μπάντα και όχι κάποιο βιογραφικό.

Το άλμπουμ ξεκινά με το συναυλιακό “Walk The Plank” έτσι για να κερδίσουν άμεσα τον ακροατή. Τα riffs είναι ζόρικα και αφηνιασμένα. Η φωνή έχει μια βαριά χροιά που δεν σε αφήνει καθόλου αδιάφορο.  Καταστροφή μεγάλη με το πομπώδες “Buried At Sea”. Έχει ένα ειδυλλιακό πάντρεμα Metallica και Running Wild. Το ακούω πρώτη φορά αλλά πραγματικά ακούγεται γνώριμο. Είναι το είδος, η  μουσική παλέτα που σε οδηγεί και σε τραντάζει μοναδικά. Το “Quest For Treasure” έχει πιο εκρηκτικό ρυθμό. Έχει ταχύτητα, thrashάρει ενώ παράλληλα αποκτά ένα στιβαρό headbanging. Τι έχουν φτιάξει ετούτοι ρε παιδιά.

Εντυπωσιακό μέχρι τώρα το άλμπουμ και πάμε στο τραγούδι με το νούμερο τέσσερα με τον τίτλο “Blood In The Water”. Κιθάρες σε «τσαχπίνικους» ρυθμούς , τύμπανα που αφρίζουν και φωνητικά άρτια κουμπωμένα στο θέμα και το feeling. Στο “Kraken” οι μελωδίες ενώνονται με aggressive συναίσθημα και διαμορφώνουν ένα υπέροχο άκουσμα για τον ακροατή. Έχετε σκεφτεί να κάνετε κάποιο cover από Metallica; Η φωνή του Ewan Mackay μου θυμίζει James Hetfield έντονα για αυτό και μπήκα σε σκέψεις.  Εύχομαι να μην διαψευστώ αλλά τούτοι εδώ έχουν να δώσουν στο «πεινασμένο» μεταλλικό κοινό πολλά.

Φαίνεται από τα τραγούδια τους ότι έχουν δυναμικό  ήχο, έχουν την ορμή και γουστάρουν να παίζουν. Θα ήθελα πολύ αν τους δω ζωντανά. Θα είχε απίστευτο ενδιαφέρον η παρουσίαση του άλμπουμ. Επόμενο τραγούδι το “No Escape” που συνεχίζει στο ξεσηκωτικό αυτό ύφος ενώ ξεδιπλώνει και μια μελωδική εσάνς που χρωματίζει υπέροχα τις εικόνες που αναβλύζουν από τους στίχους. Όταν οι κιθάρες ξεκινούν ένα παιχνιδιάρικο ρυθμό, όταν τα τύμπανα σε ωθούν να κουνήσεις το κεφάλι σου και όταν η φωνή έρχεται και δίνει την τελική εικόνα του πάζλ εκεί λες έχω βρει το αγαπημένο μου τραγούδι.  Άσε που μένουν και… λόγω της μπύρας! Το “ We Came For The Battle (We Stayed For The Beer)” είναι το χιτάκι του άλμπουμ και στο μυαλό μου ήδη το «πάντρεψα σε λίστα με το τραγούδι των Alestorm “Drink”.  Το άλμπουμ κλείνει με το “Blood For Gold” το οποίο σε ξεγελά με τους μελαγχολικούς ρυθμούς και σκέφτεσαι μπαλάντα έχουν κάνει τα παιδιά. Οι κιθάρες βουτούν στην ευαισθησία και σε μια στιγμή το τοπίο αλλάζει και η μπαλάντα ενηλικιώνεται. Μπαίνει βαθιά σε metal mood και  κάνει το άλμπουμ να τελειώνει μοναδικά.

Το άλμπουμ αποτελεί διαμαντάκι μεγάλων καρατιών. Μην το χάσετε και σεις κύριοι διοργανωτές τσακώστε τους όσο είναι καιρός. Πήξαμε στους 60 φεύγα version –  δεν έχω τίποτα μαζί τους, τους αγαπώ και θα τους αγαπώ τρελά, άλλωστε με αυτούς μεγαλώσαμε  αλλά χρειάζεται και μια αλλαγή βρε αδερφέ που και που.

Μαίρη Ζαρακοβίτη

9,5/10