Feanor – Hellhammer

Feanor – Hellhammer

Αγαπητό μου ημερολόγιο, με γλεντάνε εκεί στο Metalourgio. Τι εννοώ;

Ξέρουν απόλυτα τις μουσικές μου ροπές,  και ότι λαμβάνω είναι ακριβώς ότι θα με κάνει να παραμιλάω. Φταίνε σου λέω και οι μπάντες. Είμαστε στο 2025, δεν θυμάμαι αν το ξέρεις και έχουμε φτάσει σε ένα σημείο όπου όλα μα όλα τα άλμπουμ φιλενάδα είναι τέλεια. Είναι καλοδουλεμένα, έχουν έμπνευση, έχουν αυτό το κάτι. Προσπαθείς να ξεχωρίσεις ένα άλμπουμ, λες εντάξει βρήκαμε την δεκάδα για φέτος και το σύμπαν αρχίζει το ειρωνικό του γλέντι στέλνοντας σου ένα ακόμα άλμπουμ που είναι και εκείνο υπέροχο, μοναδικό με τον δικό του τρόπο και τι κάνεις εκεί μου λες; Αυτομουτζώνεσαι φιλενάδα. Αυτό κάνεις. Μεγάλη μπουκιά φάε που λένε και τα λοιπά.

Με ρωτάς αν άκουσα το νέο άλμπουμ των Feanor; Φυσικά για αυτό με έπιασε παροξυσμός, ναι, έτσι λέγεται, μην με διορθώνεις. Φτιάξε καφέ να στα πω.

Οι Feanor που πήραν το όνομα τους από τον χαρακτήρα του επικού “The Silmarillion” του J. R. R. Tolkien, ανοίγουν τις πύλες του νέου τους άλμπουμ με το καταιγιστικό “Sirens Of Death”.  Επόμενο το “Bad Decisions” όπου τα τύμπανα αλυχτούν, ορμούν και κατατροπώνουν κάθε πιθανό εχθρό. Τι είπες; Έχω ξεφύγει; Είπαμε δεν φταίω εγώ, αυτοί δημιουργούν ολάκερες ιστορίες και κόσμους. Εγώ απλά απολαμβάνω με όλη την δύναμη του νου μου ότι βιώνω. Τρίτο τραγούδια από το άλμπουμ και έχω ήδη εθιστεί. “Hellhammer” και τα μυαλά στα κάγκελα. Καλά και εγώ στα κάγκελα θα είμαι αν περάσουν μια βόλτα από δω και παίξουν ζωντανά το άλμπουμ. Επικό, μοναδικό και ανυπέρβλητο! Ο Mike Stark σπέρνει στα φωνητικά. Η δυναμική του ερμηνεία, οι κιθάρες που ερωτοτροπούν και οι νότες που γυαλίζουν σαν το πιο ακριβό κόσμημα στον πλανήτη κάνουν αυτό το τραγούδι να σκαρφαλώσει πολύ εύκολα στις προτιμήσεις σου.

Ιουλία, το σπαθί μου! Μα αυτές οι τσαναμπέτικες κιθάρες στο “Remember The Fallen” δεν με αφήνουν να ησυχάσω. Τα τύμπανα θαρρώ με ειρωνεύονται. Διάλεξες αγαπημένο τραγούδι; Όχι αγαπητέ τελικά διότι και αυτό είναι φωτιά και λάβρα.  Και εσύ Μιχαλάκη – Mike, δεν ντρέπεσαι καθόλου ε; Τι φωνάρα είναι αυτή; Τι ψιλές είναι αυτές; Και να μην  μιλήσω για τα χορωδιακά μέρη. Ζαλίστηκα από την πόρωση φιλενάδα.

Το “The Conqueror’s Path” απλά σε ωθεί να περάσεις εκείνο το μονοπάτι, με τα σκοτεινά σημεία και τα μικρά φωταγωγημένα από τον ορίζοντα αστέρια και να μεταφερθείς με το “The Epic Of Gilgamesh Pt2 (The Quest For Immortality)” σε μια medieval εποχή. Έχουν φτιάξει portal  και περιμένουν εκεί τους απανταχού φαν υποσχόμενοι μεγάλες στιγμές. Όχι μην πάρεις ζακέτα, λογικά θα έχουν έτοιμες πανοπλίες.

Τσαχπινιά παντρεμένη με μεταλλικά θορυβώδη ανοίγματα το “H.M.J”. Λιώνεις από τις πρώτες νότες. Heavy Metal is the law. Τελεία και παύλα!

Όσο ο ρυθμός και η ένταση ανεβαίνει λες και βρίσκεσαι σε μια νοητή μουσική σκάλα το “Maglor The Singer” σου κλείνει θεατρικά το μάτι πλησιάζοντας ακόμα πιο κοντά τον ακροατή. Μια ευαίσθητη μπαλάντα αεροβατεί εμπρός στα μάτια σου. Το “Forged In Steel” πασάρει υπέροχα την μπάλα στο  “The Flight Of The Valkyries” που καραδοκεί να σε τσακώσει και να σε μεταφέρει σε μυθολογικούς τόπους όπου η τιμή και τα ιδανικά δεν ήταν μόνο λέξεις αλλά γέμιζαν με πράξεις.

Φουντώνει η ένταση και ο δυναμισμός στο “Houses Of Fire” ενώ δένετε με αλήτικα δεσμά.

Για οκτώ και κάτι λεπτά το “The Ballad Of Beren And Luthien” εξαπολύει μια τρυφερή αέρινη μελωδική ευαισθησία. Η αφήγηση δονείται, οι φωνές παιχνιδίζουν καθώς βαδίζουν προς την … όχι δεν θα κάνω spoiler. Θέλω να βιώσετε το μεγαλείο.

Το άλμπουμ κλείνει με το “This One’s For You”. Γερά επικά θεμέλια σε ένα καταπληκτικό άλμπουμ!!

Ευχαριστούμε για την απίστευτη εμπειρία κύριοι!

Μαίρη Ζαρακοβίτη

9/10