Hades Descent – The Monolith

Hades Descent – The Monolith

Οι Βρετανοί Hades Descent είναι στην ουσία το μουσικό project δύο ανθρώπων. Του D.M. (φωνητικά) και του Hades (όργανα), οι οποίοι κυκλοφορούν το δεύτερο άλμπουμ τους κάτω από αυτό το όνομα, ένα concept άλμπουμ μάλιστα, με θέμα – τι άλλο – το δυστοπικό μέλλον του πλανήτη… και κάτι παραπάνω…

Ξεκίνημα με το “Tomorrow Is Dead!” και παρατηρούμε αμέσως τις φρενήρεις δίκασες, τα συμφωνικά πλήκτρα και τις κιθάρες. Η φωνή είναι μαύρη, είναι άραχλη, είναι Deathιάρικη και μπρουτάλ. Αν μάλιστα ρουθούνιζε λίγο παραπάνω ο D.M., ίσως να μιλούσαμε και για περιπτώσεις που έφταναν μέχρι και το Grind, ενώ, παράλληλα, εξωτερικεύει και έναν κύριο Χάιντ, με φωνητικά που βγάζουν μία απίστευτη πριμίλα, κάτι σαν τον Dani Filth υπό την επήρεια στεροειδών. Στο συγκεκριμένο τραγούδι συμμετέχει ο Brian Kingsland των Nile (φωνητικά και σόλο κιθάρα), ενώ, στο ίδιο τραγούδι πάντα, το δεύτερο σόλο κιθάρα έχει αναλάβει ο ίδιος ο Karl Sanders, o ιδρυτής των Nile. Ρυθμική κιθάρα έχει παίξει ο κύριος Tim Goodson, σπουδαίος δεξιοτέχνης του τσεκουριού.

Στο ίδιο στυλ συνεχίζει το “Savage Seas”, το οποίο διαθέτει κινηματογραφική δομή, όσον αφορά τα μουσικά, αλλά καθοδηγείται από τα φωνητικά του D.M., που θα είναι είτε μπρούταλ είτε πριμαριστά. Όσο το ακούω, τόσο πιστεύω ότι με καθαρά φωνητικά θα ήταν μία πολύ ενδιαφέρουσα περίπτωση, κάτι που ισχύει και με το παραπάνω για το επόμενο κομμάτι στη σειρά, το “Forged In Darkness (And Fire)”. Ακούστε το ρεφρέν και πείτε μου.

“Path Of The Seeker” και η τρεχάτη κρουστή ακολουθία του αρχινήματος, σχεδόν σε χρόνο 2/4, φτάνει σε ένα κουπλέ τεχνικό και συνεχίζει πάλι 2/4, λες και οι δυο τους έχουν ενορχηστρώσει πόλκα! Ο Hades μας εκπλήσσει πολύ ευχάριστα, με τις συμφωνικές του ιδέες και εφαρμογές. Συνέχεια με το “The Oncoming Storm”, το οποίο είναι εντελώς ατμοσφαιρικό και εντελώς κινηματογραφικό. Μπουκάρουν τα τύμπανα, δικασωτά εννοείται, ενώ η ταχύτητα είναι στην ουσία κάτι παραπάνω από mid tempo. Μην μπερδευτείτε στο ρεφρέν. Απλά το ταμπούρο χτυπάει σε ρυθμό 2/2, δηλαδή κοπανάει σε όλους τους χρόνους.

“Veiled Ambitions” και ακούστε πώς δένουν συμφωνικά τις riffιές τους. Και κάτι άλλο, πριν το ξεχάσω. Ρίξτε μια ματιά στους στίχους. Το γεγονός ότι είναι Βρετανοί τους δίνει το δικαίωμα να έχουν το πάνω χέρι, αλλά διαβάστε τι έχουν γράψει. Πραγματικά προκαλεί εντύπωση το λεξιλόγιο, προκαλεί εντύπωση το τι λέξεις έχουν σκεφτεί να βάλουν. Το “Sentinels Of Time: Illium’s Demise”, που ακολουθεί, είναι κάργα συμφωνικό, με χάλκινα πνευστά, μέσα από τις μπάνκες που έχει βρει ο Hades και μέσα από τη διάνθιση των θεμάτων. Και παίζουν… μια στιγμή… σε επτά χρόνους; Καλά, όταν πλακώνουν οι ταμπουριές και γίνονται όλα ισχυρά, τότε πλέον μιλάμε για άφθονο κοπάνημα. Αλλά αυτό το 7/8… όλα τα λεφτά!

To “The Sea Of Silent Warriors” είναι ακόμα μία κινηματογραφική σπουδή, με βίαια φωνητικά, τα οποία μάλιστα σερβίρονται αρχικά με εφέ και μία από το ένα ηχείο, μία από το άλλο. Πάλι επτά χρόνοι και καπάκι μετάβαση σε 6/8. Και ξανά επτά. Και ακούστε πώς έχουν βάλει τα τύμπανα. Επίλογος με το – επτά και πλέον λεπτών – ομώνυμο τραγούδι, το οποίο διαπνέεται από μία κρουστή τρελαμάρα, ενώ τα πλήκτρα χαράζουν το μονοπάτι. 12/8 το μέτρο και πάμε να καλπάσουμε ανάλογα! Στο εν λόγω συμμετέχει ο υπέρ-αγαπημένος Björn Strid (Soilwork, The Night Flight Orchestra), ο οποίος μετατρέπει το κομμάτι σε επική ταινία. Άμα είσαι φωνάρα, παιδάκι μου!

Αξιοπρεπέστατη δουλειά, θα αρέσει σίγουρα στους φίλους του ακραίου ήχου, όπως και σε κείνους που αρέσκονται να ψάχνονται. Όταν υπάρχει τάλαντο και μελέτη… εκεί θα τους βρείτε όλους…

Κώστας Κούλης

8/10