Hallows Eve – Tales of Terror

Hallows Eve – Tales of Terror

Οι Hallows Eve δημιουργήθηκαν το 1983 και ανήκουν στα πρώτα συγκροτήματα που δημιούργησαν τον ήχο του (τότε νεοσύστατου) thrash metal. Οι επιρροές από speed metal/proto thrash συγκροτήματα όπως οι Venom, οι Anvil και οι Diamond Head είναι ολοφάνερες. Να μη ξεχάσουμε όμως και τις επιρροές από τη (hardcore)punk σκηνή από συγκροτήματα που προηγήθηκαν όπως οι The Exploited και οι Discharge.

Το πρώτο τους demo “Tales Of Terror” κυκλοφόρησε το 1984 και περιείχε δύο κομμάτια ( “Hallows Eve”, “Metal Merchants”). Με τον ίδιο ακριβώς τίτλο, αλλά με ένα πανέμορφο εξώφυλλο αυτή τη φορά, ένα χρόνο αργότερα κυκλοφορούν το ντεμπούτο album τους. Σε λιγότερο από 30 λεπτά το συγκρότημα μας αφηγείται ιστορίες τρόμου και επιστημονικής φαντασίας, οι οποίες παίρνουν σάρκα και οστά χάρη στις φωνητικές ικανότητες του Stacy Anderson. Η παραγωγή είναι το πιο μελανό σημείο του album, αλλά τα χρήματα που διέθετε το συγκρότημα δεν έφταναν για κάτι καλύτερο.

Προσπερνώντας το θέμα της παραγωγής υποκλινόμαστε στη κομματάρα  “Plunging to Megadeath” η οποία μας αρπάζει από τα μούτρα κατευθείαν, μιας και είναι το εναρκτήριο κομμάτι. Κοφτερά riffs, εναλλαγές στο ρυθμό, όμορφο solo, φωνητικά για σεμινάριο, χορταστική διάρκεια, σύνθεση με αρχή-μέση-τέλος, διαμαντάκι, το απόλυτο κομμάτι του δίσκου. Το “Outer Limits” με τις Maidenικές επιρροές των δύο πρώτων albums, αν και διαφέρει αρκετά από το εναρκτήριο κομμάτι, έχει πολύ καλό ρυθμό, πιασάρικο ρεφρέν και τον Stacy Anderson που μας αποδεικνύει πως μπορεί να τραγουδήσει με επιτυχία και σε διαφορετικό ύφος, πάρα πολύ καλό. Πιο δυναμική συνέχεια και αυξημένες ταχύτητες στο “Horroshow” που ακολουθεί, δυνατό κομμάτι που κρατά τον πήχη ψηλά. Μια προσπάθεια για συνδυασμό μπαλάντας-thrash metal ( βλέπε Metallica-Fade to Black) αποτελεί το “The Mansion”. Η (απότομη) μελωδική εισαγωγή στα μέσα του δίσκου μετά από τραγούδια γεμάτα ενέργεια και ταχύτητα είναι εντελώς ξεκάρφωτη και χαλάει τη ροή. Από εκεί και πέρα κρίνοντας το τραγούδι ξεχωριστά, το αποτέλεσμα είναι καλό, αλλά δε μπορεί με τίποτα να συγκριθεί με τα υπόλοιπα κομμάτια του δίσκου. Επιστροφή στη κανονική ροή του δίσκου με το “There Are No Rules”, άμεσο, με πιασάρικο ρεφρέν, φόρος τιμής στις hardcore punk επιρροές της μπάντας. Ένα διάλλειμα με το instrumental “Valley of the Dolls” και συνέχεια με το καταιγιστικό “Metal Merchants”. Ακόμη ένα διαμαντάκι στον δίσκο, με καταπληκτική δουλειά στις κιθάρες, το επαναλαμβανόμενο ρεφρέν και την αστείρευτη ενέργεια που μεταφέρει στα αυτιά του κάθε ακροατή. Για το κλείσιμο το συγκρότημα μας άφησε το πιο πολύπλοκο και μεγαλύτερο σε διάρκεια τραγούδι στον δίσκο. Φυσικά δεν είναι άλλο από το “Hallow’s Eve”. Πολλές και υπέροχες οι αλλαγές σε ύφος και ρυθμό, η διάρκεια του δε κουράζει καθόλου το αντίθετο μάλιστα, εδώ θα ακούσετε το ιδανικό πάντρεμα speed metal – power metal – thrash metal – hardcore punk, με μια λέξη progressive! Τεράστιος Stacy Anderson και με καθαρά φωνητικά παρακαλώ! Έπος!

To “Tales Of Terror” λοιπόν, πρόκειται για ένα πάρα πολύ καλό album το οποίο χωρίς δεύτερη σκέψη αξίζει να έχετε στη συλλογή σας. Τα προβλήματα στη παραγωγή όπως ανέφερα παραπάνω, αλλά και ότι το συγκρότημα δεν είχε βρει ακόμα το ύφος του είναι οι δύο αρνητικοί παράγοντες για τους οποίους το album αυτό δεν είναι ένα all time classic. Ναι μεν τα κομμάτια μπορούν να σταθούν μόνα τους αξιοπρεπέστατα, αλλά δεν υπάρχει συνοχή μεταξύ τους. Μόνο στο ομώνυμο κομμάτι “Tales of Terror” συγκεντρώνονται αρμονικά όλες οι επιρροές, ιδέες και συνθέσεις που είχε το συγκρότημα. Το μέλλον φάνταζε πολλά υποσχόμενο για τους Hallow`s Eve, δυστυχώς όμως δεν ήρθαν έτσι τα πράγματα, τουλάχιστον μετά την τρίτη κυκλοφορία τους…

8.5/10

ΣΥΜΕΩΝ ΠΑΛΙΔΗΣ