Kreyl – Obscure Rise of Ancient Eulogy
Ώρα να ξεσκουριάσω λίγο τη δημιουργική μου γραφή με μια κριτική μετά από καιρό! Κάθισα, λοιπόν, να ακούσω ένα άλμπουμ από μια μπάντα με, θα έλεγα, μια έντονη μεσογειακή αύρα!
Μεσογειακή αύρα με την έννοια ότι αποτελείται από μια ανίερη “Ιταλοϊσπανική συμμαχία” η οποία έχει ως θεματικό πλαίσιο τον κατ’εξοχήν πολιτισμό της Μεσογείου, τον αρχαίο Ελληνικό! Πώς ονομάζονται; Ονομάζονται Kreyl και παίζουν black metal!
Σχηματίστηκαν το 2020 και φέτος ολοκλήρωσαν τις ετοιμασίες για το ντεμπούτο άλμπουμ τους, το “Obscure Rise of Ancient Eulogy”, το οποίο πρόκειται πλήρως να κυκλοφορήσει στις 18 Οκτωβρίου μέσω της Φινλανδικής Inverse Records! Πάμε να περάσουμε στο κυρίως πιάτο!
Το Obscure Rise of Ancient Eulogy αποτελείται από 9 κομμάτια και έχει συνολική διάρκεια 33 λεπτά και 58 δευτερόλεπτα! Ξεκινάει έντονα από το πρώτο δεύτερο του πρώτου κομματιού, το “Giants of Arto Island”, στο οποίο καταλαβαίνει ο οποιοσδήποτε ότι θα πέσει στα βαθιά αρχέγονα σκοτάδια του black metal. Επικρατεί ένας βαρύς και γρήγορος ήχος σε μια ενορχήστρωση που δεν καταλαβαίνει από τάξη, τεχνικότητα με την κλασική έννοια και μελωδικότητα και συνδυάζεται από ένα πλαίσιο γυναικείων φωνητικών αληθινά μοχθηρών, υποχθόνιων και σκοτεινών! Αυτό για μένα το ηχοτοπίο δημιουργεί στο αυτί και κατ’επέκταση στο μυαλό, ένα αίσθημα ότι κατακλύζομαι από παντού, ένα αίσθημα απελπισίας και πως έρχομαι ενώπιον ενός εχθρικού, υπερβατικού και ομιχλώδους περιβάλλοντος που έχει ως βάση τις αποκρυφιστικές και μυστικιστικές πτυχές του αρχαιοελληνικού πολιτισμού και δη της μυθολογίας! Αυτά τα 34 λεπτά φαντάζουν σαν να περνά σε μια λούπα μια βασανιστική αιωνιότητα, και αυτό είναι που προσωπικά αγαπώ, δηλαδή τον πυκνό, τραχύ και παράλληλα άναρχο και ωμό ήχο στην ενορχήστρωση και στα φωνητικά!
Όσον αφορά το στιχουργικό κομμάτι μελετώνται, όπως προανέφερα, οι αποκρυφιστικές και μυστικιστικές πτυχές της Αρχαίας Ελλάδος! Στα κομμάτια μπορεί να διακρίνει κανείς την αρχαιοελληνική Θεσπρωτική πόλη Εφύρα με το Νεκρομαντείο της, την Μέδουσα, τον Τυφώνα, την κόλαση του Ταρτάρου, τη Λερναία Ύδρα, το Μαντείο των Δελφών κ.α.
Αγαπημένα μου κομμάτια από το άλμπουμ αυτό δεν έχω συγκεκριμένα, όλα είναι ξεχωριστά με τον δικό τους τρόπο! Αλλά ως προσωπικά, άρα και υποκειμενικά, must για να ακούσετε, αγαπητοί αναγνώστες και αγαπητές αναγνώστριες, για όταν θα κυκλοφορήσει επισήμως θα ήταν το “Nekromanteion of Ephyra” (έχει κυκλοφορήσει ήδη), το “The Dark Kingdom of Tartarus”, ο “Sparagmos” και το “The Battle of Typhoon”.
Που καταλήγω; Ένα άλμπουμ διαμάντι! Ένα αληθινό black καλλιτέχνημα! Ωμός και σκοτεινός ήχος χωρίς γλυκανάλατα πασπαλίσματα με μελετημένη θεματολογία γύρω από την σκοτεινή και μυστηριακή πλευρά της Αρχαιοελληνικής μυθολογία και ιστορίας, η οποία ξεδιπλώνεται αρμονικά πάνω στη βάση της ενορχήστρωσης! Όσοι αγαπάτε το black metal και τον αρχαιοελληνικό πολιτισμό θα έλεγα πως θα αποτελούσε το συγκεκριμένο άλμπουμ μια ιδανική προσθήκη στη συλλογή των ακουσμάτων σας!
Μιχάλης Αντωνόπουλος
9.5/10