Legionary – Prison Realm

Legionary – Prison Realm

“Question Everything” και η καταγάλανη (σαν το εξώφυλλο) εισαγωγή, έρχεται να μας εισαγάγει στον κόσμο του Frank D’Erasmo. O μουσικός από τη Νέα Υόρκη έχει αυτό το σχήμα εδώ και δεκαπέντε χρόνια σχεδόν και τα κάνει όλα μόνος του. Ένας δίσκος σε δύο εκδόσεις και επτά συνολικά ΕΡ, μαζί με αυτό εδώ, το άρτι αφιχθέν. Η εισαγωγή οδήγησε σε ένα μελωδικό μπάσιμο και στη συνέχεια Death/κάφρικα φωνητικά και ένα καραμελωδικό ρεφρέν. Ο ορισμός του Nu Metal στη νέα δεκαετία; Μπορεί. Και συγκρατήστε αυτό. So many versions of the truth, so many preachers preaching… Αυτό ΕΙΝΑΙ ποίηση!

Καλεσμένος στον δίσκο του D’Erasmo, ο Chris Clansy, o τραγουδιστής των Mutiny Within. Μεγάλε, πού με πήγες τώρα; Το 2010 μου είχε έλθει για κριτική το ντεμπούτο, ομώνυμο άλμπουμ των Αμερικανών και είχα πάθει πλάκα με το γεγονός ότι σε πεντάλεπτα τραγούδια έχωναν τόσα πράγματα, που στην ουσία οριοθετούσαν το Prog Metal στην καινούργια χιλιετία. Αυτός ο παίχτης λοιπόν τραγουδά στο άλμπουμ και κάνει πράγματα και θαύματα. Πέρα από τις αναμφισβήτητες ικανότητες του D’Erasmo στη σύνθεση και την ενορχήστρωση, το project διαθέτει έναν βοκαλίστα που μπορεί να τραγουδήσει με άνεση ό,τι του ανατεθεί.

Το ομώνυμο, “Prison Realm”, που ακολουθεί, είναι πάνω στο ίδιο κούμπωμα. Άπειρες μελωδίες και από πάνω οχετικά φωνητικά, που γίνονται μελωδικά στη συνέχεια. Αυξομειώσεις στους ρυθμούς, λυρισμός… Acceptance is key, there’s no other choice. Η μαύρη πραγματικότητα των φυλακών, ανεξαρτήτως «είδους». Καλά ξηγιέστε, παιδιά.

To “Neuroweaponry” ξεκινάει με βόθρο στη φωνή και riff που τρέχουν, με δίκασες, ενώ το ρεφρέν είναι, κλασσικά, καθαρό στη φωνή. Όταν ακούσετε, θυμηθείτε αυτά που γράφω. Είναι τόσο μελωδικά, που όχι απλά θα σας εντυπωσιάσουν… Θα σας κολλήσουν στον τοίχο! Είναι η χροιά του Clansy, είναι η δομή στο ρεφρέν, είναι το μουσικό υπόβαθρο. Δεν τολμώ να φανταστώ πώς θα είναι τα πράγματα, όταν ο D’Erasmo αποφασίσει να κυκλοφορήσει τραγούδι εξ ολοκλήρου καθαρό, χωρίς καφρίλες. Βέβαια – να το πούμε κι αυτό – δεν έχω ιδέα πώς θα ήταν τα πράγματα αν όλο το κομμάτι γραφόταν μαύρο κι άραχλο και καφροειδές.

Το “Arcane Division” είναι στην ουσία remake της σύνθεσης από τον πρώτο δίσκο, με τον αυτό τίτλο. Heavy Metal καταρράκτης, με κουπλέ γεμάτο όξος και χολή και τον Clansy να φτύνει με μαύρο σάλιο και απίστευτη ταχύτητα. Επτάμισι λεπτά είναι τούτο εδώ και αυτό σημαίνει  ΠΟΛΥ χρόνο για χτύπημα. Πώς είπατε; Τι είναι πάλι αυτή η μπασογραμμή και πώς άλλαξε έτσι η δομή; Ο συνθέτης έχει κέφια. Κρυστάλλινη γέφυρα στη μέση, λυρική διαδρομή και θεματικό σόλο, κινηματογραφικό πέδιλο σε πόδι που αντέχει τα αγκάθια, απλά θέλει να πορευτεί πιο γρήγορα. Και ξανά κτηνώδες riff και Death, που φτάνει μέχρι και το Black, λόγω των τυμπάνων. Πρόκειται για το τραγούδι με τη χαμηλότερη αναλογία καθαρών φωνητικών, αλλά μάλλον δεν θα νοιαστεί κανείς, αφού η σύνθεση είναι τόσο άρτια και περιέχει τόσες πολλές μελωδικές κιθάρες. Τα θέματα είναι ψαρωτικά, υπάρχει και μια δισολία που θα χάζευαν και θα τη λάτρευαν πολλές υπέρ-μπάντες, ενώ η ιδέα να παιχτούν απλές νότες με χαλί δίκασες, είναι πολύ φιλική στο αυτί, έστω κι αν συνοδεύεται από ένα τσαπατσούλικο fade out.

Αυτός ο D’Erasmo είναι πλασμένος για μεγάλα πράγματα. Μακάρι να φτιάξει μπάντα και μακάρι να παρουσιάσει τις ιδέες του LiVE. Καλοτάξιδο!

Κώστας Κούλης

7/10