Ανταπόκριση: Grand Magus, Blind Guardian, Megadeth, Release Athens, Παρασκευή 14 Ιουνίου

Φέτος είναι από τις λίγες χρονιές που έχει φτάσει καλοκαίρι και δεν μπορώ να νιώσω πως αρχίζει η συναυλιακή σεζόν που λέμε, καθώς όλο τον χρόνο είχαμε την ευκαιρία να απολαύσουμε πολλά συγκροτήματα που μας κράτησαν το ενδιαφέρον καθ’ όλη τη διάρκεια του χειμώνα. Αυτό από την άλλη, δεν αναιρεί το γεγονός πως μέσα μου περίμενα με ανυπομονησία το πρώτο άκρως μεταλλικό βράδυ του Release, που είχε φροντίσει να μας ξεσηκώσει ανακοινώνοντας τους Megadeth ως Headliners.

Από τις 18:00 που βρέθηκα στην πλατεία νερού και τον κόσμο που είδα να περιμένει στην είσοδο, κατάλαβα πως κάτι καλό θα συμβεί και μπορώ να πω, πως δεν έπεσα έξω. Μπορεί να έκανε πολύ ζέστη, μπορεί να χτυπούσε ο ήλιος αλύπητα, αλλά με το που εμφανίστηκαν στην σκηνή οι Grand Magus όλα ξεχάστηκαν. Το τρίο από την Σουηδία είχε να εμφανιστεί ζωντανά σχεδόν 2 χρόνια και ανέβηκε στην σκηνή με όλη την απαραίτητη ενέργεια και διάθεση. Ο πολύς κόσμος που είχε μαζευτεί μπροστά στην σκηνή καθώς και όλος ο υπόλοιπος που ήταν στα πλάγια αναζητώντας λίγη σκιά απόλαυσε της παρουσία του συγκροτήματος, που έχοντας το δύσκολο έργο να παίξει στον ντάλα ήλιο και με τις συνθήκες να μην είναι ιδανικές, έδωσε και το κάτι παραπάνω ώστε όλοι να έχουμε να λέμε. Σαράντα λεπτά αργότερα και με το τέλος του σετ, μπορούσες να δεις τριγύρω χαμόγελα και θετικές αντιδράσεις πλήρους ικανοποίησης.

Setlist: I, the Jury, Sword of the Ocean, Steel Versus Steel, Iron Will, Like the Oar Strikes the Water, Untamed, Ravens Guide Our Way, Hammer of the North

Όσο περνούσε η ώρα όλο και περισσότερος κόσμος μαζευόταν στην πλατεία νερού, και μέχρι τις 20:20 που ανέβηκαν στην σκηνή η αγαπητοί μας Blind Guardian ο συγκεντρωμένος κόσμος έμοιαζε λες και είχε έρθει η ώρα των headliners. Οι Blind Guardian με περίσσια άνεση και δυναμική που είχαν ως εφόδιο από την τελευταία τους συναυλία στο Floyd δεν πρέπει να άφησαν κανέναν παραπονεμένο. Μία ώρα, και με setlist που είχε μέσα όλα τα μεγάλα κομμάτια τους, έκαναν όλο τον κόσμο να ξεχάσει την αφόρητη ζέστη και να ζητωκραυγάσει για πάρτη τους. Βέβαια όποιος είχε βρεθεί στις αρχές Οκτώβρη στο Floyd, η εμφάνιση του Release ίσως να του φάνηκε λίγη. Ένα ίσως μειονέκτημα ήταν η ποιότητα ήχου. Για κάποιον λόγο όσες φορές έχω δει ζωντανά τους Blind Guardian, ποτέ δεν είμαι ευχαριστημένος με τον ήχο. Ίσως να είναι και η συνθέσεις που δεν βοηθούν, αλλά κάποια λύση πρέπει να βρεθεί. Οι Grand Magus είχαν μια χαρά ήχο, ενώ με τους Guardian σε πολλά σημεία χάναμε αρκετή πληροφορία.

Ένα ακόμη σχόλιο που θέλω να κάνω, έχει να κάνει με τις πολλές εμφανίσεις των αγαπητών μας βάρδων στην Ελλάδα σε τόσο σύντομο διάστημα (Floyd Οκτώβριος 23, release Ιούνιος 24, Κρήτη Αύγουστος 24) κάτι που μπορεί να οδηγήσει σε κορεσμό. Θα ήταν πραγματικά πού κρίμα να γίνουν οι νέοι Scorpions που έχουμε χάσει πλέον το μέτρημα με το πόσες συναυλίες έχουν κάνει στην χώρα μας.

Setlist: Imaginations From the other Side, Blood of the Elves, Nightfall, The Script for My Requiem, Violent Shadows, Lord of the Rings, This will Never End, Time stands Still (At the Iron Hill), Secrets of the American Gods, The Bard’s Song – in the Forest, Mirror Mirror, Valhalla

Η ώρα που όλοι περιμέναμε είχε φτάσει, οι Megadeth έχουν γράψει την δική τους ιστορία στον χώρο του σκληρού ήχου και κάθε συναυλία τους μπορεί να θεωρηθεί μία εμπειρία ζωής. Ρίχνοντας μία ματιά λίγο πριν ξεκινήσει η εμφάνιση, μπορώ να πω, πως δεν έχω ξαναδεί τόσο πολύ κόσμο σε release, κάτι που με εξέπληξε πού ευχάριστα. 22:20 λοιπόν και σβήνουν τα φώτα. Επικρατεί πανδαιμόνιο καθώς ο Mage Dave και η παρέα του ανεβαίνουν στην σκηνή, και πριν προλάβουμε να πάρουμε ανάσα ξεκινάει ο πόλεμος. Εκκίνηση με το εναρκτήριο κομμάτι του τελευταίου τους δίσκου (σ.σ.: όποιος δεν τον έχει ακούσει, να το κάνει ΤΩΡΑ!) και από κάτω ξεκινά το πανηγύρι. Ήχος μία χαρά, δύναμη στο full, όλοι πάνω στην σκηνή σε τρελά κέφια και ένα Mustaine  να δίνει πολύ πόνο.

Συνέχεια με Dead and the Fugitive Mind και Skin o’My teeth που λαμβάνει μέρος το μαναφούκι της βραδιάς. Όπως μας ενημέρωσε στο τέλος του κομματιού ο θείος Dave, κάποιος από τα security πείραξε ένα οπαδό, και αυτός έβαλε τον δικό του security να διώξει τον Security του release, ή κάτι τέτοιο, κάνεις δεν πολύ κατάλαβε αλλά ήταν αρκετό να απολαύσουμε τον παλιό καλό Mega Dave. Angry Again και μετά πανικός με το Hangar 18 που πραγματικά ξεσήκωσε μέχρι και τον τελευταίο θεατή. Αυτό που μου έκανε πολύ εντύπωση σε όλο το Set ήταν η ενέργεια που είχε ο Mustaine καθώς και το γεγονός πως είχε κρατήσει ένα πολύ μεγάλο μέρος των leads της κιθάρας για πάρτη του, μην αφήνοντας τα στον παικταρά Teemu Mäntysaari πέρα από μερικά προφανή όπως την σολάρα του Tornado Of Souls που όταν παίχτηκε κόντεψε να γκρεμιστεί όλη η πλατεία!

Δεν υπάρχουν λόγια για να περιγράψουν αυτή την εμφάνιση. Όσο προχωρούσε τόσο και διαπίστωνα ότι η διάθεση του συγκροτήματος ανέβαινε και μας πρόσφερε τρομερές στιγμές. Countdown, We’ll be back και Symphony για το πρώτο κλείσιμο σε ντελίριο, και Encore με Mechanix! Τι λες τώρα, τους έχω δει μαζί με αυτή την εμφάνιση άλλες 6 φορές, και ποτέ δεν το άκουσα αυτό το κομμάτι, απίστευτά πράγματα. Δεύτερο encore με Peace Cells και οριστικό κλείσιμο με Holy Wars. Να πω την αλήθεια όταν ανοίξανε τα φώτα, καθόμουν αποσβολωμένος προσπαθώντας να διανοηθώ το τι βιώσαμε όλοι εκείνο το βράδυ. Μία από τις καλύτερες συναυλίες που έχω παραστεί στην Ελλάδα, και μία από τις καλύτερες που έχω βιώσει στην ζωή μου. Όποιος βρέθηκε στην πλατεία νερού εκείνο το βράδυ, θα έχει να το λέει για πολλά ακόμη χρόνια.

Setlist: The Sick, The Dying…and the Dead!, Dread and the Fugitive Mind, Skin o’My Teeth, Angry Again, Hangar 18, She-wolf, This Was My Life, Sweating Bullets, Trust, Tornado of Souls, Countdown of Extinction, We’ll Be Back, Symphony of Destruction, Mechanix, Peace Sells, Holy Wars…The Punishment Due

Για το Metalourgio: Βαγγέλης Φαρρής