Ανταπόκριση: Savatage, Michael Schenker, Need, Leatherhead, Sirius, Terra Republic, Σάββατο 28 Ιουνίου

Το ημερολόγιο δείχνει Σάββατο 28 Ιουνίου και η μεγάλη ημέρα της εμφάνισης των θρυλικών Savatage επί Ελληνικού εδάφους, στα πλαίσια των 30 χρόνων του Rockwave festival -και της πρώτης εκδοχής του στην Βόρεια Ελλάδα- έχει φτάσει. Κόσμος από όλες τις μεριές της Ελλάδας συγκεντρώθηκε στον συναυλιακό χώρο Terra Republic στον Kολινδρό της Πιερίας για να συμμετέχει στο ιστορικό αυτό για το ελληνικό μέταλ γεγονός. Oι Savatage θα εμφανίζονταν ζωντανά στην χώρα μας 23 ολόκληρα χρόνια μετά την τελευταία εμφάνιση τους στην Ελλάδα αλλά και 10 χρόνια μετά την τελευταία συνολικά εμφάνιση τους στο Wacken του 2015 καθώς το ελληνικό σόου αποτελούσε τον καταληκτικό σταθμό της πρώτης περιοδείας έπειτα από την ανασυγκρότηση της μπάντας για ζωντανές εμφανίσεις και ενώ είχαν προηγηθεί εμφανίσεις τους σε Γερμανία, Ηνωμένο Βασίλειο, Ιταλία και διάφορα μεγάλα φεστιβάλ του εξωτερικού.

Οι πόρτες άνοιξαν στις 16:30 και στις 17:25 βγήκε η πρώτη μπάντα, οι Αθηναίοι Heavy/Power metallers, Sirius. Οι Sirius, μια μπάντα που ταίριαζε απόλυτα με την αισθητική της ημέρας, έπαιξαν με τον δικό τους ξεχωριστό τρόπο, μεστό και δυναμικό Power metal. Η μπάντα που ξεκίνησε την πορεία της το 2007 και έχει στο ενεργητικό της ένα EP και ένα πλήρες άλμπουμ έδειχνε απόλυτα δεμένη και τεχνικά άρτια. Έπαιξαν κομμάτια από τον δίσκο τους A Quest for Life ο οποίος κυκλοφόρησε το 2024. Ο βαρύς τους ήχος ήταν ό,τι πρέπει για να αρχίσει η μέρα ενώ στο κοινό υπήρχαν και φανατικοί οπαδοί τους κρατώντας πανό.

Setlist: “Intro (Kull the Conqueror)”, “Unbound the Scream”, “Lostlight/Land of Swords (medley)”, “Desdichado”, “Fury Within/Among the Heavens (medley)”

Στις 18:10, όπως ακριβώς αναγράφονταν και στο πρόγραμμα της συναυλίας, στην σκηνή ανέβηκαν οι Λαρισαίοι Leatherhead. Ένα ανερχόμενο συγκρότημα που ιδρύθηκε το 2022 με US Power metal ήχους με speed και thrash στοιχεία το οποίο αποτελεί το λαμπρό μέλλον του μέταλ στην Ελλάδα. Στο ενεργητικό τους έχουν τον ομώνυμο δίσκο τους ενώ έχουν συμμετάσχει, ιδιαίτερα τον τελευταίο καιρό, σε διάφορα φεστιβάλ του εξωτερικού. Έχοντας την τύχη να είναι η τέταρτη φορά που τους βλέπω ήξερα τι θα ακολουθήσει, ένας καταιγισμός από καυτό ατσάλι. Αποτέλεσαν μια επίσης εξαιρετική επιλογή για το lineup του φεστιβάλ απόλυτα εναρμονισμένη με το πνεύμα της ημέρας.

Τα κομμάτια τους γρήγορα και επιθετικά, ατόφιο μέταλ που δείχνει πως ο κλασικός ήχος όχι μόνο δεν έχει πεθάνει και ξεχαστεί αλλά είναι πιο ζωντανός από ποτέ. Οι κιθαρίστες έπαιζαν άψογα και με απόλυτη συνεργασία riffs κοφτερά σαν νυστέρια, τα ντραμς του Μιχάλη Ζουναράκη ηχούσαν ως άλλα τύμπανα του πολέμου και ο μπασίστας, Goerge Bradley Χατζηγεωργίου συμπλήρωνε άρτια το rhythm section της μπάντας ενώ τα έδινε κυριολεκτικά όλα οργώνοντας την σκηνή. Ο τραγουδιστής,Τόλης Μέκρας με την πολεμική του ιαχή ξεσήκωνε το κοινό. Ο ήχος και αυτήν την φορά ήταν εξαιρετικός χάρη και στον έμπειρο ηχολήπτη της μπάντας, George Κουγιουμτζτόγλου. Το σετ βασίστηκε στο ντεμπούτο τους αλλά μας παρουσίασαν και ένα ολοκαίνουργιο κομμάτι. Στο τέλος της εμφάνισης, για την εκτέλεση του ομώνυμου κομματιού της μπάντας και αφού τόνισε πόσο σημαντική είναι η σκηνή του μέταλ στην Βόρεια Ελλάδα αλλά και ευχαρίστησε όλους όσοι ήρθαν από την Αθήνα για να δώσουν το παρόν στην συναυλία, ο τραγουδιστής φόρεσε μία περικεφαλαία αρχηγού Ινδιάνου με φτερά, ανάλογη αυτής στο εξώφυλλο του δίσκου, ώστε με περισσή θεατρικότητα, ακολουθώντας τα πρότυπα των μπαντών που καθόρισαν τον ήχο την δεκαετία του ‘80, να σφραγίσει την μεγαλειώδη τους εμφάνιση.

Setlist: “Dressed To Kill”, “House On The Left”, “Under Your Bed”, “Vampire’s Kiss”, “V.H.S. (καινούριο κομμάτι)”, “Into the Werewolfs Lair
From Beyond”, “Equinox”, “The Awakening”, “Leatherhead”

Στις 18:55 και πάντα βάσει προγράμματος εμφανίστηκαν στην σκηνή οι Need, μία μπάντα με εικοσαετή παρουσία στον χώρο του ελληνικού μέταλ, την οποία και γιόρτασαν με μια σειρά συναυλιών σε διάφορες πόλεις της Ελλάδας μέσα στην χρονιά. Έχουν πέντε δίσκους στο ενεργητικό τους και ένα live album/DVD από εμφάνισή τους στο παγκοσμίου φήμης φεστιβάλ ProgPower της Αμερικής.

Ο ήχος τους άπτεται του progressive metal με τραγούδια μεγαλύτερης διάρκειας, μελωδικά σημεία, heavy riffing αλλά και μοντέρνα groove στοιχεία με έντονες επιρροές από Nevermore. Η μπάντα ήταν επίσης πολύ δεμένη και έπαιζε με τεχνική αρτιότητα. Αν και προσωπικά το είδος του μέταλ αυτού δεν βρίσκεται μέσα στα αγαπημένα μου, η μπάντα κράτησε την προσοχή μου καθώς το επίπεδο του παιξίματος τους ήταν άψογο. Ο τραγουδιστής επίσης του συγκροτήματος εμφανίστηκε με μπλούζα Savatage αντανακλώντας την αγνή οπαδική αγάπη όλων των μεταλλάδων για την τεράστια μπάντα αυτή από την Florida της Αμερικής.

Setlist: “Divine Drift”, “Rememory”, “Alltribe”, “Avia”, “Tilikum”, “Mother Madness”, “Lie Before you Sleep”, “Nemmortal”

Στις 20:25 την σκηνή κατέλαβε ο θρύλος της κιθάρας Michael Schenker. Στα φωνητικά βρίσκεται ο “δικός μας” R.D. Liapakis των πολυαγαπημένων Mystic Prophecy. Η εμφάνιση άρχισε με ένα μικρό πισωγύρισμα καθώς ο Schenker παραπονέθηκε στο μικρόφωνο πως “κάποιος του έδωσε ξεκούρδιστη κιθάρα”. Κατευθείαν έγινε η αλλαγή της κάτασπρης Flying V του με μία μαύρη αντίστοιχη στο χαρακτηριστικό σχήμα – σήμα κατατεθέν – του Γερμανού κιθαρίστα.

Ακολούθησε ένα ανεβαστικό σόου με τραγούδια του Schenker από την εποχή που έπαιζε στους UFO. Η power metal φωνή του R.D. Liapakis με το άφθονο γρέζι έδινε μια πιο “μεταλλάδικη” υπόσταση στα κομμάτια ενώ η μπάντα πλαισίωνε επάξια τον Γερμανό βιρτουόζο της εξάχορδης θεάς. Η ευχάριστη έκπληξη στο τέλος του set ήταν η εμφάνιση του αγαπημένου του ελληνικού και διεθνούς κοινού, Gus G στο “Too Hot to Handle”.

Setlist: “Natural Thing”, “Only You Can Rock Me”, “Hot ‘n’ Ready”, “Doctor Doctor”, “Mother Mary”, “This Kid’s”, “Lights Out”, “Love to Love”, “Let It Roll”, “Can You Roll Her”, “Rock Bottom”, “Shoot Shoot”, “Too Hot to Handle” (With Gus G)

22:15 και η πολυαναμενόμενη ώρα των μυθικών Savatage να βγουν στην σκηνή έχει φτάσει. Το όνειρο και απωθημένο του κοινού να τους ξαναδεί μετά από δύο δεκαετίες στην χώρα και για ένα μεγάλο μέρος του να τους δει για πρώτη φορά στην ζωή του γίνεται πραγματικότητα! Η γιγαντοοθόνη της σκηνής εμφάνισε με μεγάλα γράμματα το γνώριμο λογότυπο της μπάντας, μετά από λίγες στιγμές εμφανίστηκε η γνωστή άσπρη κιθάρα την οποία έζωσαν τα τριαντάφυλλα. Τα φώτα άναψαν και οι Savatage ήταν εκεί για να διαψεύσουν και τον πιο σκληροπυρηνικό οπαδό τους που ακόμα δεν είχε συνειδητοποιήσει πως ό,τι ζει αυτήν την ημέρα δεν είναι αποκύημα των πιο τρελών ονείρων του. H μπάντα αποτελείται ως γνωστόν από την 90s σύνθεσή της με τους κορυφαίους Chris Caffery και Al Pitreli στις κιθάρες, τον Jeff Plate πίσω από τα ντραμς, τον αειθαλή Johnny Lee Midletton στο μπάσο, τον Zachary Stevens με την μαγευτική φωνή ως frontman και τον αρχηγό Jon Oliva στην γενική καθοδήγηση αν και δεν συμμετέχει στις λάιβ εμφανίσεις όπως και εδώ. Οι Pablo Cuevas και Shawn McNair βρίσκονταν στις θέσεις των πλήκτρων για τις ζωντανές εμφανίσεις.

Πρώτο τραγούδι έπειτα από το εισαγωγικό του “The Ocean”, φυσικά το πομπώδες “Welcome” από το Wake of Magellan με το οποίο οι Savatage καλωσόρισαν μεγαλοπρεπώς το ελληνικό κοινό στο μουσικό τους ταξίδι για την βραδιά. Ακολούθησε το “Jesus Saves”, η ιστορία του βασανισμένου ροκ σταρ ήρωα Down-Town Jesus από το Streets συνοδευόμενο από τα αντίστοιχα γραφικά στην γιγαντοοθόνη. Το κοινό είχε ήδη εκστασιαστεί και τα καλύτερα έπονταν. Η οθόνη γεμίζει με το μπλε της θάλασσας και η εισαγωγή του “Sirens” ηλεκτρίζει την ατμόσφαιρα. Οι Savatage παίζουν τον απόλυτο US Power metal ύμνο τους, από τον πρώτο τους δίσκο! Την ιστορία των σειρήνων που παίρνουν βίαια την ζωή των ναυτικών για να ικανοποιήσουν τις ορέξεις τους. Άμεσο συμπέρασμα από την ακρόαση του τραγουδιού είναι πως τα φωνητικά του Stevens αν και σε εντελώς διαφορετικό μήκος κύματος από το στυλ του Jon Oliva (ένας από τους λόγους άλλωστε που επιλέχθηκε και ο Stevens από τον ίδιο ως αντικαταστάτης του καθώς δεν ήθελε κάποιον που απλά τον αντιγράφει) ανταποκρίνονται με άνεση ακόμα και στα πιο απαιτητικά τραγούδια της πρώτης, πιο “ωμής” περιόδου!

Προσωπικά η εκτέλεση του Sirens αποτελεί το αγαπημένο μου σημείο ολόκληρου του σετλιστ αλλά οι Savatage είχαν ακόμα να δώσουν πάρα πολλά στους χιλιάδες οπαδούς τους. Ακολουθεί το σκοτεινό “Another Way” από το Wake of Magellan με σκηνές φλογισμένων καραβιών σε καταιγίδα να το συνοδεύουν στα γραφικά και στην συνέχεια το ομώνυμο του δίσκου το οποίο αναφέρεται στο ταξίδι προς τον εκούσιο ηρωικό θάνατο ενός μακρινού απογόνου του Μαγγελάνου το οποίο τελικά καταλήγει στην διάσωση από μέρους του ενός λαθρεπιβάτη που πετάχτηκε στην θάλασσα από κάποιο φορτηγό πλοίο και την τελική επιστροφή και των δύο στην ασφάλεια της στεριάς, ένας ύμνος στην ζωή με το μαγευτικό μελωδικό του ρεφρέν. “I believe what the prophets said, that the oceans hold their dead” τραγουδάει σύσσωμο το κοινό μαζί με τον Stevens. Επόμενο είναι το “This Is The Time” από το Dead Winter Dead και στην συνέχεια το ερωτικό “Strange Wings” από το Hall of the Mountain King, ένα από τα αγαπημένα του κοινού ενώ ήδη έχουν αρχίσει να ανάβουν καπνογόνα στις μπροστινές σειρές!

Ο Αl Pitrelli μένει μόνος του στην σκηνή και παίζει ένα μελωδικό solo ως εισαγωγή για το instrumental “Τhe Storm” που ακολουθεί. Έπεται το “Μorning Sun” επίσης από το Wake of Magellan με το κολλητικό ρεφρέν του. Στην συνέχεια ακούγεται η εισαγωγή του ύμνου “Handful of Rain” από τον ομώνυμο δίσκο που γράφτηκε στην πιο δύσκολη περίοδο για το συγκρότημα μετά τον χαμό του Criss Oliva. Ένα τραγούδι που συνοψίζει άψογα τις έννοιες του πόνου, των επιλογών του παρελθόντος, του πένθους και της απώλειας και κάνει τον ακροατή να ταυτιστεί με τους στίχους του. Εν συνεχεία ο Stevens ανακοινώνει πως το επόμενο τραγούδι είναι αφιερωμένο στην Ελλάδα. Είναι το “The Chance”, η ιστορία του Ιάπωνα διπλωμάτη στην Λιθουανία, Chiune Sugihara, ο οποίος κατά την διάρκεια του Β’ΠΠ αψηφώντας τις εντολές του καθεστώτος και τις συνέπειες που θα είχαν οι ενέργειες του για την ζωή της οικογένειάς του, αν γίνονταν γνωστές, εξέδωσε πληθώρα από βίζες σε Εβραίους ώστε να μπορέσουν να ταξιδέψουν μέσα από Ιαπωνικό έδαφος και να σωθούν. Σημαίες διαφόρων κρατών εναλλάσσονταν στην οθόνη συνοδεύοντας το κομμάτι.

Ο Caffery δεν δίσταζε να ευχαριστεί στα ελληνικά και να δηλώνει στο τέλος των κομματιών την αγάπη του για την Ελλάδα και το ελληνικό κοινό! Ακολουθεί το medley των “Starlight, “I Am” και “Mozart and Madness” από το Dead Winter Dead με θέμα την ιστορία δύο νέων στο Σαράγεβο εν μέσω του εμφυλίου της Γιουγκοσλαβίας. Τα φωνητικά στο I Am αναλαμβάνει ο πολυτάλαντος Chris Caffery, αποδίδοντας το με τον ξεχωριστό τρόπο. Επόμενο είναι το ομώνυμο “Dead Winter Dead” με την βαριά του μελωδία να κατακλύζει την ατμόσφαιρα.
Η ατμόσφαιρα αυτή συνεχίζεται με το μακρόσυρτο και επικό “The Hourglass” από το Wake of Magellan, το κομμάτι που κλείνει την ιστορία του σύγχρονου Μαγγελάνου.

Ο Stevens ανακοινώνει πως μια έκπληξη περιμένει το κοινό και αναφέρεται στον αρχηγό της μπάντας Jon Oliva. Στην οθόνη εμφανίζεται ένα συγκινητικό βίντεο με τον Jon Oliva να παίζει στο πιάνο το “Believe”. Η μπάντα συνεχίζει το τραγούδι και στην οθόνη εμφανίζονται εικόνες του αδικοχαμένου Criss Oliva σε ένα αφιέρωμα στον θρυλικό κιθαρίστα των Savatage που έφυγε πολύ νωρίς για τους ουρανούς. Μία από τις πιο συγκινητικές στιγμές που μόνο το μέταλ μπορεί να προσφέρει τιμώντας τους δημιουργούς του. Ένας μικρός φόρος τιμής στον τεράστιο Criss Oliva που χαράχτηκε στη μνήμη κάθε οπαδού από το κοινό. Οι μελωδίες του θα μένουν για πάντα χαραγμένες στην καρδιά των οπαδών της μπάντας ακόμα και όσων δεν τον είχαν προλάβει εν ζωή. Η πολύτιμη μουσική κληρονομιά του θα υπάρχει αιώνια για να φωτίζει το μέταλ.

Οι ήχοι του “Gutter Ballet” ξεχειλίζουν από τα ηχεία και το κοινό για ακόμη μία φορά το βράδυ αυτό τραγουδάει μαζί με τον Stevens ένα από τα διασημότερα κομμάτια των Savatage. Η έκσταση συνεχίζεται με το αγαπημένο του κοινού από την στιγμή κιόλας που κυκλοφόρησε, “Edge of Thorns”. Το κομμάτι με το οποίο σύμφωνα και με όσους έζησαν την εποχή “χτυπιόταν” όλοι, όταν έμπαινε στην πίστα των μεταλλάδικων των 90s, παίζονταν τώρα ζωντανά από τους δημιουργούς του. Πραγματικά η ερμηνεία του δεν διέφερε καθόλου από αυτήν του studio!

Η μπάντα αποχωρεί από την σκηνή. Το κοινό την αποθεώνει φωνάζοντας ρυθμικά το όνομά της και επιστρέφει για το encore. Φίδια εμφανίζονται στην οθόνη με τα γραφικά και αρχίζει το “Taunting Cobras”, εναρκτήριο τραγούδι του Handful of Rain. Ένα επιθετικό, σκοτεινό, βαρύ και “in your face” κομμάτι βασισμένο σε ιδέες του Criss Oliva πριν αποβιώσει. Για το τέλος οι Savatage κρατάνε τον μεγαλύτερο και πιο γνωστό ύμνο τους, Hall of the Mountain King. Κάτω από την σκηνή γίνεται χαμός με τον κόσμο να τραγουδάει, να χτυπιέται, να ανάβει καπνογόνα και στο τέλος να κλαίει από χαρά και συγκίνηση. Οι Savatage με την ολοκλήρωση του χαιρετούν το ελληνικό κοινό και υπόσχονται να επιστρέψουν, αυτήν την φορά με τον Jon Oliva. Κάπου εδώ η βραδιά ολοκληρώνεται και ο κόσμος τρισευτυχισμένος από την μαγευτική εμπειρία ζωής που βίωσε παίρνει τον δρόμο της επιστροφής γνωρίζοντας πως έκανε δικό του ένα κομμάτι της μεταλλικής ιστορίας που γράφτηκε με ολόχρυσα γράμματα την βραδιά αυτή.

Setlist: “The Ocean”, “Welcome”, “Jesus Saves”, “Sirens”, “Another Way”, “The Wake of Magellan”, “This Is the Time (1990)”, “Strange Wings”, “The Storm “(εισαγωγή Al Pitreli solo),  “Morning Sun”, “Handful of Rain”, “Chance”, “Starlight / I Am / Mozart and Madness” (Chris Caffery στα φωνητικά του “I Am”), “Dead Winter Dead”, “The Hourglass”, “Believe” (με μαγνητοσκοπημένο βίντεο με τον Jon Oliva σε πιάνο και φωνητικά), “Gutter Ballet”, “Edge of Thorns”
Encore: “Taunting Cobras”, “Hall of the Mountain King”

Συνολικά όλες οι μπάντες απέδωσαν τα μέγιστα και τίμησαν το κοινό που κατέφθασε από κάθε γωνιά της Ελλάδας για να τις δει. Η επιλογή των support μέσα από την ψηφοφορία του κοινού σε battle of the bands που διοργάνωσε μέσα στην χρονιά το Rockwave αποδείχτηκε ιδανική, με τις μπάντες να είναι απολύτως ταιριαστές στο ύφος της βραδιάς. Πολύ θετικό στοιχείο και σχεδόν πρωτοφανές για τα ελληνικά δεδομένα, η απόλυτη τήρηση του χρονοδιαγράμματος. O ήχος καταπληκτικός καθ’όλη την διάρκεια του λάιβ. Μεγάλοι πρωταγωνιστές φυσικά οι τιτανομέγιστοι Savatage με εξαιρετική απόδοση, ήχο και setlist. Αν και θα ήθελα να ακούσω και το προσωπικό αγαπημένο μου κομμάτι τους, Power of the Night, το οποίο έπαιξαν στους υπόλοιπους σταθμούς της περιοδείας τους, είναι λογικό να δίνουν έμφαση στα μεταγενέστερα albums τους καθώς η τωρινή σύνθεση της μπάντας συμμετείχε και στην δημιουργία τους. Ο χώρος της διοργάνωσης, το Terra Republic αποτελεί μία πολύ καλή βάση για συναυλίες μεγάλου βεληνεκούς στην Βόρεια Ελλάδα. Βρίσκεται σε αγροτικό χώρο αλλά σε αντίστοιχης φύσεως διοργανώνονται και τα μεγαλύτερα φεστιβάλ της Ευρώπης. Σίγουρα βέβαια επιδέχεται βελτίωσης για την επόμενη φορά καθώς οπωσδήποτε θα φανεί χρήσιμη η ύπαρξη κάποιων χώρων με σκιά για τους θεατές, μεγαλύτερων εξόδων διαφυγής και μεγαλύτερος αριθμός προσωπικού στο αναψυκτήριο, το stand του merchandise αλλά και τουαλετών ώστε να αποφεύγονται οι μεγάλες ουρές, όπως και περισσότερης σήμανσης στον δρόμο εξωτερικά που να υποδεικνύει την ύπαρξη του φεστιβάλ.
Κλείνοντας προσωπικά η βραδιά θα μου μείνει αξέχαστη με τον καλύτερο τρόπο καθώς μου δόθηκε η ευκαιρία να δω ζωντανά τους Savatage, μία από τις αγαπημένες μου μπάντες που πίστευα πως ποτέ δεν θα καταφέρω να δω και άξιζε μέχρι και το τελευταίο δευτερόλεπτο της.

Για το Metalourgio: Αντώνης “Papastormwarrior” Παπαστεργίου

Φωτογραφίες: D.Koenka Photography