Moondark – The Abysmal Womb

moondark the abysmal womb

Moondark – The Abysmal Womb

Οι Σουηδοί death/doom metallers Moondark ενώ δημιουργήθηκαν το 1993 κυκλοφόρησαν στην εκπνοή του 2024 το ντεμπούτο τους μέσω της Pulverised Records. Βέβαια τα μέλη της μπάντας όλα αυτά τα χρόνια δεν έμειναν άπραγα δισκογραφικά καθώς μιλάμε για μουσικούς που συμμετέχουν ή έχουν συμμετάσχει σε μπάντες όπως οι October Tide, οι Dellamorte και οι Interment. Το εξώφυλλο του άλμπουμ είναι δημιούργημα των Johan Jansson και Allan Lundholm.

Το άλμπουμ ξεκινάει με το Where Once Was Life και έτσι ανοίγει το καπάκι του βόθρου για να ξεπροβάλουν τα brutal φωνητικά του Alexander Högbom ενώ τα βρώμικα riffs των Johan Jansson και Mattias Norrman σου δίνουν από την αρχή να καταλάβεις ότι δεν παίζεις με αυτούς εδώ τους τύπους από την Αβέστα. Σε όλο το άλμπουμ η εμπειρία των μουσικών που τους απαρτίζουν δεν κρύβεται. Στο δεύτερο πολύ βαρύ και ασήκωτο κομμάτι του δίσκου Suffer The Dark καταλαβαίνεις πως η μπάντα είναι σε τρέλα κέφια και έχουν στόχο να σου ρουφήξουν το μεδούλι με τους αργούς τους ρυθμούς.

Το Palliative Dusk είναι το τρίτο κομμάτι του δίσκου και μπαίνει ορμητικά με μία βρώμικη sludge-ίλα γροθιά στο στομάχι η οποία όσο προχωράει το κομμάτι ανεβάζει ταχύτητες και αρχίζει πάλι να death-ίζει με μία άρρωστη σολάρα για να κλείσει εμφατικά και λίγο επικά θα έλεγα ώστε να προχωρήσουμε στο επόμενο δέος. Το όνομα του οποίου Sterile Earth. Παχιά και βαθιά φωνητικά βγαλμένα κατευθείαν από τον Άδη αλλά καθόλα κατανοητά με καθαρή άρθρωση δημιουργούν ρίγος στον ακροατή μέχρι να κλείσει με τις εκπληκτικά ατμοσφαιρικές και doomy κιθάρες, αργά τύμπανα και τις κραυγές του Högbom που απογειώνουν το κομμάτι.

Το υπέροχο με αυτό το άλμπουμ είναι ότι κάθε τραγούδι μοιάζει με φυσική συνέχεια του προηγούμενου, σαν να αφηγείται μία πολύ σκοτεινή και τρομακτική ιστορία μέσω της μουσικής. Η συνέχεια λοιπόν επ’ ονόματι Infernal Genocide έρχεται με ένα πολύ ωραίο και μελωδικό riff (και από αυτά έχει ο μπαχτσές των Moondark) για να συνεχίσει σε γνώριμα πλέον μονοπάτια. Αργοί ρυθμοί, ογκώδη τύμπανα, επιτάχυνση όμως κάπου στη μέση του κομματιού, με μία έντονη γεύση Bolt Thrower που μας κάνει να τους αγαπήσουμε ακόμα περισσότερο.

Έκτο κατά σειρά τραγούδι το Beyond Darkness και επιστρέφουμε σε πολύ αργά doom μονοπάτια με τις μελωδικές κιθάρες αυτή τη φόρα να σιγοντάρουν πιο έντονα το έρεβος που διακατέχει όλο το The Abysmal Womb. Για συνέχεια έχουμε το ομώνυμο κομμάτι του δίσκου που ανεβάζει τις ταχύτητες (όσο μπορεί) ώστε να μας δώσει τη πιο μεγαλειώδη στιγμή του και να μας κάνει να θυμηθούμε το πόσο ποιοτικό μπορεί να γινεί το ιδίωμα του death doom που δυστυχώς λόγω της δύσπεπτης φύσης του είναι στα πιο κάτω ράφια του μεταλικού κόσμου.

Κλείσιμο λοιπόν κάνει το όγδοο κομμάτι με τίτλο Immersed To Crypts που ίσως είναι και το πιο αργόσυρτο το οποίο κλείνει με ατμοσφαιρικούς ambient ήχους ώστε να μας οδηγήσει ομαλά στο κουμπί του replay που είναι πλέον μονόδρομος.

Το 2024 μπορεί να πέρασε αλλά λίγο πριν μας αφήσει μας έδωσε ένα τελευταίο διαμάντι για να μην ξεχάσουμε όλες αυτές τις δισκάρες που πέρασαν στο διάβα του. Αν και αργοπορημένα οι Moondark έκαναν ένα πολύ δυνατό ντεμπούτο και νομίζω πως μία ακρόαση από όλους όσους αγαπάμε τη μαγεία του συγκεκριμένου ιδιώματος επιβάλλεται.

Μάριος Κοτταράς

8/10

ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

Alameda

Allamedah – Alameda

Allamedah – Alameda Από τη Πορτογαλία οι Allamedah κυκλοφορούν το άλμπουμ τους Alameda. Από το …

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *