Oblivion Vortex – Into Oblivion

Oblivion Vortex – Into Oblivion

Όταν διαβάζω doom φοβάμαι λίγο, όχι ότι δεν μου αρέσει το αντίθετο, όμως δυστυχώς επειδή είναι ένα εύκολο τεχνικά είδος είναι πολύ δύσκολο να γίνει πρωτότυπο και ενδιαφέρον οπότε καταλήγουν πολλές κυκλοφορίες να είναι νερόβραστες απομιμήσεις των μεγάλων του είδους χωρίς ίχνος προσωπικής σφραγίδας. Αυτό ευτυχώς δεν συμβαίνει στη περίπτωση των Ιταλών doomsters Oblivion Vortex οι οποίοι τον Ιούνη του περασμένου έτους μας συστήθηκαν με το ντεμπούτο EP τους.

Ξεκινάμε με το Lingering in Black και την απόκοσμη εισαγωγή του που μας βάζει στο κατάλληλο κλίμα για βαριά και αργόσυρτα riffs που έρχονται από το χέρι του Marco Campanati. Από της πρώτες νότες καταλαβαίνεις τις επιρροές από Candlemass (τους Sabbath δεν τους αναφέρω δεν θα λέμε τα αυτονόητα) και με την ενδιαφέρουσα φωνή του Andrea Marchisio νιώθεις από νωρίς ότι καλά θα πάει και η συνέχεια. Κάπου στη μέση του κομματιού έχουμε ένα πολύ ωραίο σόλο του Marco Campanati (θα ακολουθήσουν κι άλλα) και πάμε για συνέχεια.

Oblivion to Come λέγεται το δεύτερο κομμάτι και αρχίζουν τα heavy στοιχεία να κάνουν την εμφάνιση τους. Τα φωνητικά μου θυμίζουν αρκετά Bobby Liebling στα νιάτα του (πολύ καλό) και γενικά οι Pentagram επιρροές είναι διάχυτες. Εδώ έχουμε και τα πρώτα ρεφραίν-κραυγή αγωνίας για το που οδεύει η ανθρωπότητα με τις μηχανές να αντικαθιστούν το ανθρώπους και τη παγκόσμια σύγχυση που επικρατεί με την υπερπληροφόρηση και την ύπνωση του κόσμου.

Συνέχεια με το Call of the Void, το πιο heavy τραγούδι με πιο γρήγορους ρυθμούς και τα ρεφραίν να θυμίζουν 80s heavy metal καταστάσεις. Ενώ στη μέση έχουμε άλλο ένα υπέροχο σόλο του Marco Campanati ώστε να πέσουν οι ταχύτητες και το κομμάτι να κλείσει με βαριές palm muted κιθάρες.

Κλείσιμο κάνει Only The Dead Will Survive με το απαισιόδοξο μήνυμα ότι στο τέλος μόνο οι νεκροί θα επιβιώσουν και ότι κανείς, καλός ή κακός, δεν μπορεί να αποφύγει το αναπόφευκτο. Μουσικά τώρα το EP κλείνει όπως ξεκίνησε με αργούς doomy ρυθμούς, βαριά riffs και τα heavy στοιχεία υποχωρούν αρκετά, παρόλο που ακόμα μπορώ να φανταστώ εύκολα sing alongs σε κάποιο ενδεχόμενο λάιβ τους.

Το Into Oblivion είναι κάτι που δεν έχουμε ξανακούσει; Σίγουρα όχι. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν αξίζει την ακρόαση του. Οι Ιταλοί έχουν κάνει ένα δυνατό EP και με βάση αυτό έχουν της δυνατότητες να κάνουν ένα εξίσου ή και ακόμα πιο δυνατό άλμπουμ.

Μάριος Κοτταράς

8/10