Paragon – Metalation

Paragon – Metalation

Μία από τις αξιοσημείωτες φετινές κυκλοφορίες αποτελεί σίγουρα ο 13oς δίσκος των Γερμανών Paragon με τίτλο “Metalation”. Οι Γερμανοί, οι οποίοι έχουν σταθερή παρουσία από τα μέσα της δεκαετίας του 90 ως και τις μέρες μας, βρίσκονταν στα όρια της διάλυσης μετά την κρίση του κωρονοϊού και την ανακοίνωση της αποχώρησης του drummer τους. Είχαν αποφασίσει πως το συγκεκριμένο άλμπουμ για το οποίο είχαν ήδη γράψει και ηχογραφήσει μόνοι τους το μεγαλύτερο μέρος του, θα επρόκειτο για το τελευταίο τους πόνημα, ένα άλμπουμ πιο μελωδικό που δε θα ακολουθεί το μοτίβο του προηγούμενου αρκετά τραχύ δίσκου τους, Controlled Demolition. Το κλίμα στην μπάντα άλλαξε μετά την απόφαση της μόνιμης παραμονής του καινούργιου drummer (Jason Wöbcke) ως μόνιμο μέλος και του κιθαρίστα Martin Christian και έτσι όχι μόνο οι Paragon μας προσέφεραν αυτό το δείγμα αυθεντικού Τευτονικού Power Metal στην μορφή του “Metalation” αλλά θα συνεχίσουν ακάθεκτοι την μακρόχρονη πορεία τους.

Ο δίσκος αρχίζει δυναμικά με το “Fighting the Fire”, ένα τραγούδι που κυκλοφόρησε και σε single και πραγματεύεται την χειραγώγηση του σύγχρονου ανθρώπου μέσω της συνεχούς παραπληροφόρησης. Το κομμάτι είναι γρήγορο, με double bass στα drums και τις κιθάρες να έχουν τον πρώτο λόγο. Το ρεφρέν όμως είναι το δυνατότερο του σημείο, με την μελωδία της κιθάρας διανθισμένη με το vocal line του Andreas Babuschkin που γράφτηκε πάνω σε αυτήν να μένει στο μυαλό του ακροατή από την πρώτη στιγμή.

Ακολουθεί το δεύτερο κομμάτι του δίσκου, “Slenderman”. Ένα mid tempo κομμάτι με double bass στα ντραμς και ακόμα πιο τραχύ ήχο το οποίο αναφέρεται στον φανταστικό χαρακτήρα “Slenderman”, ο οποίος δημιουργήθηκε από κάποιον χρήστη σε ένα διαδικτυακό φόρουμ και γενικότερα στο εύρος και στην ικανότητα της ανθρώπινης φαντασίας.

Έπεται το “Battalions”, το έτερο single που κυκλοφόρησε από τον δίσκο και προσωπικό αγαπημένο μου. Ένα καθαρά επικό κομμάτι με galloping στις κιθάρες που αναφέρεται στους πολεμιστές που οδεύουν προς την μάχη αλλά και τη μάταιη και σκληρή φύση του πολέμου, ο οποίος τελικά δεν έχει νικητές και ηττημένους, παρά μόνο νεκρούς. Τα κουπλέ αλλά ιδίως το πομπώδες ρεφραίν “Through the trials and strife we’ll tell our story into the battle for eternal glory” αποτυπώνονται σαν σφραγίδα από πυρωμένο σίδερο στο μυαλό του ακροατή.

Τέταρτο κομμάτι στη σειρά έρχεται το “Beyond The Horizon”. Θεματολογικά περιστρέφεται στην προσπάθεια φυγάδων να ξεφύγουν από τους διώκτες τους στην έρημο μέσω της θάλασσας με τον κίνδυνο του πνιγμού να παραμονεύει. Ένα μεγαλειώδες κομμάτι με σκληρά riffs αλλά και σόλο tapping στην κιθάρα από τον ιθύνοντα νου της μπάντας, Martin Christian το οποίο θυμίζει μελαγχολικό soundtrack του Ένιο Μορικόνε όπως δήλωσε και ο μπασίστας Jan Bünning.

Το “marioNET” που ακολουθεί είναι ένα από τα πιο γρήγορα και σύντομα σε διάρκεια κομμάτια των Paragon, στα 170 bpm. Αναφέρεται στην προσπάθεια ενός ακολούθου θεωριών συνωμοσίας να πείσει τον κόσμο για την παρανοϊκή “αλήθεια” του.

Το επόμενο κομμάτι με τίτλο “The Haunted House” κινείται σε λιγότερο ρεαλιστικά μονοπάτια όσον αφορά το θέμα του καθώς αναφέρεται όπως λέει και ο τίτλος σε ένα στοιχειωμένο σπίτι στο οποίο γίνεται επίκληση δαιμόνων. Στο κομμάτι ξεχωρίζει η δισολία των Martin Christian και Jan Bertram ενώ το ρεφραίν είναι επίσης αξιομνημόνευτο.

Το “Burn The Whore” είναι το επόμενο κομμάτι που συναντά κανείς. Οι στίχοι του έχουν να κάνουν με το κυριολεκτικό κάψιμο των χρημάτων και με τον τρόπο αυτό την δήλωση της άρνησης των διεφθαρμένων αξιών του σύγχρονου πολιτισμού. Ένα κομμάτι με δυνατό κυρίως riff και solo section.

Και φτάνουμε στο ομώνυμο κομμάτι του δίσκου, “Metalation”. Πρόκειται για ένα αυτοαναφορικό κομμάτι που εξαίρει το ίδιο το μέταλ και τον τρόπο με τον οποίο το είδος ενώνει τους απανταχού οπαδούς του. Ένα τραγούδι που δείχνει πως παίζεται το αληθινό μέταλ με φωνητικές μελωδίες που καρφώνονται στο μυαλό του ακροατή, δυνατά riffs και πλήθος σόλο συν ένα ακουστικό τμήμα στο μέσον του.

Ακολουθεί ακόμη μια μεγαλειώδης σύνθεση στο “My Asylum”. Μια δυναμική power μέταλ μπαλάντα που ασχολείται με την κοινωνική απομόνωση που νιώθει όποιος παλεύει με την κατάθλιψη. Μουσικά το χαρακτηρίζει η μελωδική εισαγωγή με ακουστική κιθάρα. Πρόκειται για το αγαπημένο τραγούδι από τον δίσκο του frontman, Andreas Babuschkin και δεν γίνεται να μην συμφωνήσει κανείς πως όντως είναι ανάμεσα στα καλύτερα του.

Τέλος, το album ολοκληρώνεται με ένα bonus κομμάτι, το επανηχογραφημένο “Hellgore”. Η μπάντα δεν ήταν εντελώς ευχαριστημένη με τον ήχο του κομματιού στον 9ο δίσκο του συγκροτήματος, “Screenslaves” κατά δήλωση της. Επειδή το κομμάτι, το οποίο αναφέρεται στην δυστοπική κατάσταση στην οποία η μαφία οργάνων έχει σκοπό να κλέψει τα όργανα από έναν ασθενή σε κώμα ο οποίος όμως έχει πλήρη επίγνωση του περιβάλλοντος του χωρίς τη δυνατότητα δράσης, είναι από τα αγαπημένα του κοινού και η επιθυμία του να το ακούσει στις λάιβ εμφανίσεις συχνή, αποφάσισε να το επανηχογραφήσει. Το κομμάτι ήταν έτοιμο για να μπει στον προηγούμενο δίσκο αλλά για διάφορους λόγους αυτό δεν κατέστη εφικτό και κατέληξε στο “Metalation”.

Συνολικά το “Metalation” πρόκειται για έναν δίσκο μεστού κλασικού Τευτονικού Power Metal από μια μπάντα που μπορεί να μην είναι στις πιο διάσημες στον χώρο αλλά τον υπηρετεί σταθερά για χρόνια. Έναν δίσκο που ήταν από τους δυσκολότερους στην δημιουργία τους σύμφωνα με την μπάντα αλλά και ένα κομβικό σημείο της ιστορίας της. Το μόνο σίγουρο είναι πως δεν θα απογοητεύσει ακόμα και τον πιο απαιτητικό οπαδό του είδους και πως αποτελεί μια τρανταχτή απόδειξη πως ο σκληρός μα συνάμα μελωδικός ήχος του Γερμανικού power metal είναι ακόμα εδώ πιο ζωντανός και φρέσκος από ποτέ.

Αντώνης Παπαστεργίου
9/10