Prelude – Bittersweet Delusions

Prelude – Bittersweet Delusions

Υστέρα από το εντυπωσιακό πρώτο τους ομώνυμο άλμπουμ το 2019, οι Prelude επανήλθαν με τη κυκλοφορία του δεύτερου άλμπουμ Bittersweet Delusions το2020. Το μουσικό ύφος του συγκροτήματος έχει παραμείνει το ίδιο, ενώ ένα πέπλο μυστηρίου συνεχίζει να σκεπάζει τη ταυτότητα τους. Η συντριπτική πλειοψηφία των κομματιών έχουν μεγάλη διάρκεια, το μελωδικό-ατμοσφαιρικό black metal με progressive στοιχεία, δένει πολύ καλά.

Το Bittersweet Delusion, όπως ακριβώς και το ομώνυμο πρώτο τους άλμπουμ, είναι διαθέσιμο μόνο σε ηλεκτρονική μορφή (digital format), και δεν έχει καθορισμένη τιμή. Ο ενδιαφερόμενος καταθέτει το ποσό που επιθυμεί, σε μορφή συνεισφοράς για το συγκρότημα. Περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να βρείτε στο bandcamp της μπάντας.

Το album αποτελείται από 7 κομμάτια, τα οποία έχουν τεράστιο ενδιαφέρον τόσο μουσικά, όσο και στιχουργικά. Οι στίχοι είναι αρκετά καταθλιπτικοί, με κυρίαρχα τα συναισθήματα του πόνου, της οδύνης , της οργής και της απομόνωσης, ενώ παράλληλα δε λείπει και η διάθεση κριτικής για τον κόσμο στον οποίο ζούμε. Επίσης το εξώφυλλο, που δένει εκφραστικά με το άλμπουμ, είναι δημιουργία του Gragoth.

Το εναρκτήριο κομμάτι της κυκλοφορίας έχει τον τίτλο “Decline”. Εισαγωγή με μια πολύ «γλυκιά» μελωδία από τα πλήκτρα και τη κιθάρα, ακολουθεί ένα black metal ξέσπασμα με την έναρξη των τυμπάνων και την brutal ερμηνεία του τραγουδιστή. Στα λεπτά που ακολουθούν ο ρυθμός είναι καταιγιστικός, το riffing ασταμάτητο και το ρεφρέν εξαιρετικό. Στο background τα πλήκτρα εξακολουθούν να παίζουν μια μαγευτική-ταξιδιάρικη μελωδία που σε συνδυασμό με τα ψηλά brutal του τραγουδιστή, δημιουργούν μια μοναδική ατμόσφαιρα. Μία μικρή παύση στον black metal χείμαρρο αποτελεί η γέφυρα του κομματιού, η οποία «κινείται» σε ατμοσφαιρικά μονοπάτια με υπέροχες μελωδίες από τα πλήκτρα και την κιθάρα. Στη συνέχεια το ύφος αλλάζει πάλι σε black metal, με το εξαιρετικό ρεφρέν του κομματιού, ενώ το κλείσιμο είναι ανάλογο της εισαγωγής, δηλαδή σε ατμοσφαιρικό ύφος. Ιδανικό ξεκίνημα για τη κυκλοφορία, υπέροχο τραγούδι, αντάξιο του εντυπωσιακού άλμπουμ με το οποίο μας συστήθηκαν.

Σειρά έχει το “Wonders”, ένα κομμάτι διάρκειας που ξεπερνά τα 8 λεπτά. To συγκρότημα συνεχίζει στο γνώριμο του ύφος με μια πολύ όμορφη ατμοσφαιρική εισαγωγή, όπου φυσικά τα πλήκτρα έχουν τον «πρώτο λόγο». H ωμή black metal ερμηνεία ντύνεται από μία μπαλαντοειδή-μελαγχολική μελωδία, ένα συνδυασμό-πάντρεμα, το οποίο κάνουν οι Prelude με μεγάλη επιτυχία. Η ερμηνεία είναι καταπληκτική, γεμάτη συναίσθημα και πάθος, ταιριάζοντας γάντι με τους απαισιόδοξους και επικριτικούς στίχους (“So much sorrow and hate, in the comfort of their mind, dreaming a world they don’t create, how can we be so blind?”/ “So many ones killed for glory, for nothing but a name in the story”/ “And now I ain’t scared if nothing keeps me alive΄΄). Πάρα πολύ καλό κομμάτι!

Ακολουθεί το “Ruins” το οποίο έχει μικρή διάρκεια, σε σύγκριση με τα άλλα κομμάτια, ξεπερνά για λίγο τα 5 λεπτά. Mid tempo στο μεγαλύτερο μέρος του, με μία πιο επιθετική εισαγωγή αυτή τη φορά με τα riffs της κιθάρας. Πολύ όμορφα τα brutal φωνητικά και οι ήχοι του πνευστού οργάνου, που προσθέτουν ένα folk στοιχείο στη black metal ταυτότητα του κομματιού. Ατμοσφαιρικά σημεία και black metal ξεσπάσματα εναλλάσσονται, με ένα δυνατό ρεφρέν όπου το tempo ανεβαίνει. Όλα αυτά μέχρι να φτάσουμε στη γέφυρα του κομματιού, η οποία είναι σε ακουστικό ύφος και για πρώτη φορά ακούμε χορωδιακά φωνητικά. Η συνέχεια αναμενόμενη, με ένα γύρισμα σε μελωδικό black metal ύφος μέχρι το κλείσιμο. Το αποτέλεσμα είναι πάρα πολύ καλό!

Επόμενο κομμάτι είναι το “Hope”, «χορταστικό», με διάρκεια πάνω από 7 λεπτά και με στίχους που «υμνούν» τη φύση. Μελωδική-μελαγχολική εισαγωγή από τη κιθάρα στο πρώτο λεπτό. Στο κυρίως μέρος οι επιθετικές black metal στιγμές κυριαρχούν των μελωδικών/ατμοσφαιρικών, με πολύ καλά riffs από τη κιθάρα, εξαιρετικό ρυθμό από τα τύμπανα και blastbeats, αρρωστημένη ερμηνεία από τον τραγουδιστή. Το ρεφρέν δεν είναι τόσο δυναμικό εκεί που περιμέναμε κάποια κορύφωση, μετά το εξαιρετικό κουπλέ. Λιγότερο ενεργός ο ρόλος των πλήκτρων αυτή τη φορά, αλλά πολύ σημαντικός στα σημεία που το συγκρότημα θέλει να δώσει πιο folk/epic διαστάσεις στη σύνθεση. Πολύ καλό κομμάτι, στο γνώριμο ύφος του συγκροτήματος.

To “Apathy” που ακολουθεί είναι το instrumental κομμάτι της κυκλοφορίας, με τη μικρότερη διάρκεια. Οι Prelude αφήνουν στην άκρη τις black metal ορέξεις τους και μας δείχνουν την ευαίσθητη πλευρά τους. Ένα ατμοσφαιρικό κομμάτι με υπέροχες μελωδίες από τη κιθάρα και τα πλήκτρα, πολύ όμορφα τύμπανα και με μια κορύφωση λίγο πριν το τελείωμα. Κατάλληλο soundtrack για να ταξιδέψεις με το μυαλό και την καρδιά σου.

Επιστροφή στις black metal ρίζες με το “Escape”, το οποίο είναι το πιο heavy και ωμό κομμάτι του album. Καταιγιστική εισαγωγή με γρήγορο tempo, blast beats, συνεχόμενο riffing και κραυγές, ενώ αμέσως μετά κάνουν μια σύντομη εμφάνιση τα πλήκτρα για να δώσουν πιο μελωδικές διαστάσεις στη σύνθεση. Καταπληκτική αλλαγή στον ρυθμό με ένα πανέμορφο riff από την κιθάρα, συνέχεια με τον υπέροχο ήχο πνευστού οργάνου, να προσθέτει folk νότες μέσα στο χάος του black metal, brutal ερμηνεία γεμάτη πάθος και ένταση και εξαιρετικός ρυθμός από τα τύμπανα. Φανταστικό κομμάτι, αποτελεί το αγαπημένο μου από τη κυκλοφορία!

Στο τέλος μας περιμένει και το μεγαλύτερο σε διάρκεια κομμάτι του album, το οποίο φτάνει κοντά στα 9 λεπτά, με τον τίτλο “Vacuity”. Όλες οι επιρροές και τα μουσικά στοιχεία των Prelude βρίσκονται εδώ, με πολλές και καταπληκτικές αλλαγές τόσο στο tempo, όσο και στο ύφος. Πολύ καλά riffs, εξαιρετικός ρυθμός, τα γνωστά/«must» blast beats και την ερμηνεία σε υψηλά επίπεδα προσαρμοσμένη στο εκάστοτε ύφος του κομματιού. Αρκετές εναλλαγές σε αυτό το κομμάτι, ταξιδιάρικες μελωδίες με τον ήχο της κλασσικής κιθάρας, των πλήκτρων και του cello, καθώς ξεχωρίζει και το υπέροχο μελωδικό solo της ηλεκτρικής κιθάρας. Το συγκρότημα σε αυτό το σημείο αγγίζει τη τελειότητα, καταφέρνοντας να πετύχει τον απόλυτο συνδυασμό μεταξύ της μαγείας που προσφέρει η μελωδία και της ακραίας επιθετικότητας που χαρακτηρίζει το black metal. Πρόκειται για μια επικών διαστάσεων σύνθεση, η οποία κλείνει ιδανικά ένα εξαιρετικά πετυχημένο album!

Εν κατακλείδι, το Bittersweet Delusions είναι ακριβώς αυτό που περιμέναμε από τους Prelude. Το συγκρότημα συνεχίζει να παίζει μελωδικό progressive black metal με τεράστια επιτυχία, χαρίζοντας μας προσεγμένες και ποιοτικές συνθέσεις. Ο ήχος τους εμπλουτίστηκε περισσότερο δίνοντας μεγαλύτερο χώρο έκφρασης στην κιθάρα, η οποία πέρα από τα τυπικά riffs, ανέλαβε να μας ταξιδέψει με τις μελωδίες της και να μας εντυπωσιάσει με το πανέμορφο solo. Επίσης, τα πλήκτρα τα οποία κάνουν τη διαφορά και πολλές φορές πρωταγωνιστούν, κατάφεραν να προσθέσουν τόσο epic, όσο και folk «πινελιές» στις συνθέσεις του συγκροτήματος, ξεφεύγοντας έτσι από τον καθαρά ατμοσφαιρικό ρόλο που είχαν στο πρώτο τους άλμπουμ. Τέλος, πολύ θετικές εντυπώσεις αφήνουν τα συμφωνικά στοιχεία που πρόσθεσε το συγκρότημα, με τη χορωδία στο “Ruins”, τον ήχο από τα πνευστά στο “Escape” και το cello στο “Vacuity”. Ο ντράμερ καταπληκτικός, με πάρα πολλές αλλαγές ρυθμού και τεχνικές παιξίματος, από το πιο χαλαρό κομμάτι “Apathy” μέχρι το πιο επιθετικό “Escape”, καταφέρνει να ξεχωρίσει με τις ικανότητες του. Για τον τραγουδιστή δε νομίζω ότι χρειάζονται πολλά λόγια όταν δίνει την ίδια του τη ψυχή για να μας παρουσιάσει αυτό το εξαιρετικό album. Κατά τη ταπεινή μου άποψη το Bittersweet Delusions συγκαταλέγεται στις καλύτερες κυκλοφορίες του 2020, οπότε θα είναι κρίμα να μη το ακούσετε.

9/10

ΣΥΜΕΩΝ ΠΑΛΙΔΗΣ