Primal Fear – Domination

Primal Fear – Domination

Επιστροφή στην ενεργό δράση! Σήμερα έπεσε στα χέρια μου το τελευταίο άλμπουμ των βετεράνων Γερμανών speed/power metallers Primal Fear με τίτλο “Domination”, το οποίο αποτελεί και το 15ο lp τους. Πρόκειται να κυκλοφορήσει στις 5 Σεπτεμβρίου από την Reigning Phoenix Music. Για να δούμε τη δουλειά των Γερμανών. Προσδεθείτε λοιπόν!

Ξεκινάμε με το “The Hunter” το οποίο διακατέχεται από μια δυναμική αρχή και έναν σταθερό προς γρήγορο ρυθμό, με την χρήση εφέ στο background να μην απουσιάζει αλλά και να μην επισκιάζει την ενορχήστρωση.  Επίσης ήταν πολύ καλό το “παλιομοδίτικο” solo της κιθάρας του Karlsson το οποίο ήταν συνδυασμένο με έναν σύγχρονο ήχο.

Το “Destroyer” αποτελεί ένα από τα πιο old school κομμάτια του άλμπουμ. Έχει ένα κλασικό intro και έναν ακαταμάχητο old school heavy metal ρυθμό. Στα πλεονεκτήματα αυτού του κομματιού ανήκουν τα ψηλά και καθαρά φωνητικά όπως και αυτό το δεξιοτεχνικό solo που πάντοτε γουστάρω. Επί της ουσίας μιλάμε για ένα από τα πιο “ταχύτητα και ατσάλι” κομμάτια αυτού του άλμπουμ.

Από την άλλη πλευρά, το “Far Away” διατηρεί έναν γρήγορο ρυθμό, αλλά ταυτόχρονα εκπέμπει μια περιπετειώδη αίσθηση, σαν να ακούς μια metal απαγγελία ενός σύγχρονου έπους. Προσθέτω την πολύ ωραία εκτέλεση των ντραμς. Στο ενδιάμεσο πέφτει η ταχύτητα αλλά το solo έχει κάτι το περίτεχνο, κάτι το δυναμικό που απηχεί αυτή την περιπετειώδη αίσθηση που ανέφερα!

Προχωράμε προς το “I am the Primal Fear”. Πρόκειται για ένα κομμάτι πιο αυτοαναφορικό προς την μπάντα. Έχει ένα crunchy intro όπως και τα φωνητικά βρίσκονται επίσης σε μια παρόμοια φάση. Είναι πιο αργό συγκριτικά με τα τρία πρώτα αλλά έχει μια στοιχειωμένη αύρα, ενώ ρυθμικά ακούγεται πιο στρωτό στο δικό μου αυτί.

Για το “Tears of Fire” έχω να πω ότι πρόκειται για ένα πολεμικό και επικό άσμα! Στα συν έχουμε αυτά τα πολυαγαπημένα ψηλά φωνητικά στο κουπλέ, ενώ διαθέτει smooth riffs σε συνδυασμό με ταχύτητα και ωραία γυρίσματα στην κιθάρα. Σε ταξιδεύει σε μια άλλη διάσταση!

“Heroes and Gods”… Πιο ταχύ, πιο συμφωνικό στο βάθος και αφηγηματικό, όπως το ακούω, ταυτόχρονα. Είναι old school αρκετά και στην ακρόαση είναι πολύ ευχάριστο με στοιχεία fantasy που είναι και σήμα κατατεθέν στιχουργικά των Γερμανών!

“Hallucinations”… Αυτό το κομμάτι κάνει μια πιο χαλαρή και prog αρχή και συνεχίζει με αυτόν το ρυθμό. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι αποτελεί ένα ενδιάμεσο χαλαρωτικό και αναπαυτικό διάλειμμα αν αναλογιστούμε τη ταχύτητα και την εκρηκτικότητα των προηγούμενων.

“Eden” Παραμένει στο ίδιο tempo με το “Hallucinations”! Έχουμε ένα intro με πιάνο, ενώ στο άκουσμα ο ήχος του είναι μεστός αλλά όχι επιβαρυντικός για το αυτί, εν ολίγοις δηλαδή είναι καθαρά πιο συναισθηματικό. Έχει την μεγαλύτερη διάρκεια από όλα εντός τους άλμπουμ και είναι πιο τεχνικό, αλλά όπως και το Hallucinations διατηρείται σε μια πιο αργή κλίμακα ενώ υπάρχουν και δεύτερα γυναικεία φωνητικά  που δίνουν μια γλυκιά και ατμοσφαιρική αύρα.

Με το “Scream” επιστρέφουμε στον πιο πολεμικό και old school ρυθμό! Αγαπώ την εκρηκτικότητα του! Είναι ένα από τα αγαπημένα μου σε αυτό το άλμπουμ, με τα εξαιρετικά φωνητικά από τον Ralf Scheepers να έχουν την τιμητική τους εδώ. Για πολύ headbanging σας διαβεβαιώ!!

Η ταχύτητα συνεχίζεται στο “The Dead don’t die”. Διακατέχεται από έναν ατσάλινο ήχο ενώ είναι και ενθαρρυντικό! Επίσης ένα μεγάλο κομμάτι του τραγουδιού καλύπτει η ενορχήστρωση, με τα παλαιάς σχολής σόλο να επιστρέφουν. Εδώ έχουμε ένα νοσταλγικό άρωμα 80s αναμιγμένο με σύγχρονο ηχόχρωμα!

Για το Crossfire έχω να πω πολύ καλά λόγια για το crunchy intro του. Το τέμπο διατηρείται παρόμοιο με τα άλλα δύο προηγούμενα. Είναι ένα αρκετά ευχάριστο κομμάτι! Κρατάω από το συγκεκριμένο τραγούδι την εκτέλεση των ντραμς, που δίνουν μια πολύ ωραία υφή στον ήχο και το solo της κιθάρας!

Τώρα για το “March boy March” άραγε τι να πρωτοπώ;; Αγαπώ τον ηλεκτρονικό και ατμοσφαιρικό ήχο στην αρχή ο οποίος μας προϊδεάζει για μια δυναμική συνέχεια! Το “March boy March” αποτελεί το πιο ταχύ και εκρηκτικό κομμάτι του άλμπουμ, σε καταβάλλει από παντού με την καλή έννοια και ευχάριστα! Ολόκληρο το σύνολο της μπάντας παίρνει κυριολεκτικά φωτιά και δίνει τα μέγιστα ερμηνευτικά. “March boy March!” Σε παρακινεί όντως να μαρσάρεις! Είναι το πιο πολεμοχαρές κομμάτι από όλα, και για μένα απηχεί αλλά και συμβολίζει κυριολεκτικά το νόημα του τίτλου του άλμπουμ. Εξαιρετικό!

Κλείνουμε με το “A tune I won’t forget”. Όπως και το “Eden” είναι ένα πιο χαλαρό και πιο συγκινητικό/συναισθηματικό κομμάτι! Θα έλεγα ότι αυτό το κομμάτι βοηθά στο να κλείσει το άλμπουμ με έναν γλυκό τρόπο. Πιστεύω ότι οι Primal Fear ήθελαν με αυτό τον τρόπο να αφήσουν μια διαφορετική επίγευση στον ακροατή αν αναλογιστούμε πιο πάνω την ταχύτητα και τον ρυθμό των περισσότερων κομματιών του νέου τους άλμπουμ!

Εν κατακλείδι, οι Primal Fear πιστεύω ότι έφτιαξαν ένα πλουραλιστικό ηχητικά άλμπουμ! Είναι για πολλά και διαφορετικά γούστα το Domination! Με αυτό το άλμπουμ δείχνουν θέληση για πειραματισμό σε άλλα εδάφη του metal και στο μοντέρνο ηχόχρωμα αλλά το σημαντικότερο είναι ότι έμειναν προσηλωμένοι στον πυρήνα του power/speed ήχου τους και σε συνδυασμό με την εμπειρία δεκαετιών τους  και τις νέες προσθήκες των Bellazecca και Hilgers μπόρεσαν να αφήσουν ένα πολύ καλό και πρωτοποριακό αποτέλεσμα στους θαυμαστές τους που μπορεί ταυτόχρονα να τους συγκινήσει και να τους εξιτάρει!

Μιχάλης Αντωνόπουλος

8.5/10