Ανταπόκριση: Ghostlands & Ravenlands festival, Κύτταρο, Κυριακή 23 Φεβρουαρίου

Με χαροποιεί ιδιαίτερα όταν μέσα στην χρονιά έχω την δυνατότητα να παραβρεθώ σε μικρά και μεγάλα Festival που δεν είναι τόσο διαδεδομένα και να ακούσω μπάντες που έχουν πολύ ενδιαφέρον και τα δίνουν όλα πάνω στην σκηνή. Αυτή είναι πάντα μια ευκαιρία να ακούσεις κάτι καινούργιο, κάτι που μπορεί να σου έχει διαφύγει, να μιλήσεις με πολλούς φίλους και γνωστούς και φυσικά να περάσει καλά!

Ένα τέτοιο Fest είναι και το Ghostlands & Ravenlands που διοργανώθηκε φέτος για δεύτερη φορά στο Κύτταρο και μπορώ να πω πως μου άρεσε πολύ. Γύρω στις 18:30 άνοιξαν οι πόρτες, και μέχρι να βολευτούμε, να κάνουμε μια βόλτα στο merch και να αγοράσουμε τις απαραίτητες μπύρες, οι Element Zero βρίσκονται στην σκηνή. Ο αρκετός κόσμος που είχα μαζευτεί από νωρίς έδωσε το απαραίτητο vibe και το συγκρότημα μας παρουσίασε τα πολύ ωραία κομμάτια Alternative rock / metal που κυκλοφορήσαν από τον πρώτο τους EP με τίτλο ”A Place in the World”. Όλο το συγκρότημα έδειχνε πολύ κεφάτο και μπορώ να πω πως μας εξέπληξαν πολύ ευχάριστά είδικα με την τρομερή διασκευή που έκαναν στο Silence των Delerium. Πολύ ωραία και μεστή εμφάνιση και θα χαρώ πολύ να τους ξαναδώ ζωντανά σύντομα.

Last Warble, Paradigm Shift, Matter of Light, Fire!, When Everything is Lost, Silence, Outcast

Εν συνεχεία και αφού έγιναν οι απαραίτητες αλλαγές πάνω στη σκηνή, οι Mystfall κάνουν την εμφάνισή τους. Δεν τους είχα ακούσει ποτέ και δεν γνώριζα για εκείνους, αλά μπορώ να πω πως το συμφωνικό metal τους με τα δυνατά death φωνητικά κατά μέρους έχει πολύ ενδιαφέρον. Όπως μας ενημέρωσαν ήταν το πρώτο τους live ως Mystfall, κάτι που δεν φάνηκε ιδιαίτερα, καθώς ήταν πολύ δεμένοι μεταξύ τους, παίζοντας άρτια και κάνοντας πού κόσμο από κάτω να απολαύσει το show. Μας παρουσίασαν 6 κομμάτια από τον προπέρσινο δίσκο τους και μας κράτησαν το ενδιαφέρον για 30 περίπου λεπτά. Ειδικά η φωνή της Μαριαλένας Τρίκογλου φτάνει σε δυσθεώρητα ύψη και σε εντυπωσιάζει.

Celestial Vision, Centuries, Endless, Kings of Utopia, Moral Compass, Freedom Path

Έχει έρθει πλέον η σειρά των I Abyssick να ανέβουν στην σκηνή, και μπορώ να πω πως ανυπομονώ. Το Ashes Enthroned όταν είχε κυκλοφορήσει το 2021 μου άρεσε πολύ αλλά δεν είχα την δυνατότητα να τους δω ποτέ Live, και αυτή ήταν μία καλή ευκαιρία. Μπορώ να πω πως δεν μας απογοήτευσαν, το Heavy με τις Goth καταβολές που παίζουν είναι εθιστικό και άρεσε πολύ στο κοινό. Το συγκρότημα ήταν σε φόρμα και θεωρώ πως πολλά από τα κομμάτια ακούστηκαν ακόμη καλύτερα από τον δίσκο, προκαλώντας ενθουσιασμό, ενώ και ο frontman Constantine δεν σταμάτησε να μιλάει και να αλληλοεπιδρά με το κοινό. Το συγκρότημα μας παρουσίασε κομμάτια από την μοναδική του ως τώρα κυκλοφορία (σ.σ.: μακάρι σύντομα να έχουμε κάτι νέο!!!) και μας άφησε απόλυτα ικανοποιημένους.

Mankind?, Truth, New Breed Of Slaves, Swept Away, At The Edge of Life, Epiphany

Και αφού έχουν περάσει τα πρώτα 3 συγκροτήματα της βραδιάς, έχει έρθει πλέον η ώρα για τους Dragony. Για πρώτη φορά στην Ελλάδα, το συγκρότημα από την Αυστρία ανέβηκε με μεγάλα κέφια στην σκηνή και για επόμενα 45 λεπτά, όλοι απόλαυσαν το πολύ όμορφο και μελωδικό power metal τους. Για κάποιον λόγο που δεν γνωρίζω έλειπε από την σκηνή ο Μπασίστας  Herbert Glos αλλά αυτό δεν φάνηκε σχεδόν καθόλου στο Live καθώς σίγουρα οι 2 κιθάρες καθώς και ο keyboardίστας  Manuel Hartleb κάλυψαν αυτό το κενό με επιτυχία. Ακούσαμε κομμάτια από όλη την σταδιοδρομία των Αυστριακών δίνοντας όμως έμφαση όπως ήταν και λογικό στην τελευταία τους περσινή κυκλοφορία με 3 κομμάτια. Πολύ ευχάριστη εμφάνιση και μακάρι στο μέλλον και με ένα full set.

Twilight of the Gods, Gods of War, Lords of the Hunt, Magic, If it Bleeds we Can Kill It, Dragon of the Sea, The Einherjar, Beyond the Rainbow Bridge

Όλα καλά, όλα ανθηρά, αλλά τώρα έχει φτάσει η ώρα των Headliners, η ώρα των Silent Rage. Όντας και στο προηγούμενο Ghostlands & Ravenlands είχα μια εικόνα για το τι να περιμένω, αλλά φέτος μας άφησαν με το στόμα ανοιχτό. Τρομερή ενέργεια, τσαμπουκάς, η μία κομματάρα να διαδέχεται την άλλη, ο κόσμος το απολαμβάνει στο έπακρο . Ο Ρινακάκης στην φωνή να δίνει πόνο με τα sceams του και δίπλα του μια τετράδα άρτιων μουσικών να μην σε αφήνει να ηρεμίσεις δευτερόλεπτο. Τρομερή ενέργεια και δίψα για το κάτι παραπάνω από ανθρώπους δεν σταματούν να εξελίσσονται και να προοδεύουν. Πολύ ωραία και η φάση στο Ghost Of A Wayward God που ανέβηκε στην σκηνή ο Σταύρος Γιαννακόπουλος (Τραγουδιστής στο πρώτο δίσκο “ The Deadliest Scourge”) και τραγούδησε μαζί με τον Ρινακάκη προσφέροντας άλλη μία όμορφή στιγμή σε αυτή την ενδιαφέρουσα βραδιά. Εδώ ακούσαμε κομμάτια από τους 2 δίσκους που έχει κυκλοφορήσει το συγκρότημα, και μακάρι στο μέλλον να έχουμε την δυνατότητα να τους βλέπουμε και πιο συχνά σε ζωντανές εμφανίσεις, καθώς και ακόμη περισσότερα και νέα κομμάτια.

Enemy at The Gates (Intro I), The Serpent Lord, Code Of Destruction, Nuances of Life, Crows Fly Back, Sin Of a Pilgrim, Exhaling Fear, Carve your Rage, Harvester Of Souls, Signal Of War (Intro II), My Race Won’t Last, The Deadliest  Scourge, Stormwarrior, Between Harmony and Sorrow, Leading The Legions, Ghosts Of A Wayward God, A Piece Of Eden.

Kαι κάπως έτσι φτάνεις στο τέλος και δεν το έχεις πάρει χαμπάρι. Μία βραδιά πολύ επιτυχημένη με πού ωραία performances από όλα τα συγκροτήματα, αρίστη οργάνωση και φυσικά την εγγύηση που σου δίνει ένας χώρος σαν το Κύτταρο που θεωρώ πως αυτή την στιγμή έχει τον καλύτερο ήχο για τέτοια event. Όσοι ήταν παρόντες, είμαι σίγουρος ότι ήδη έχουν κάνει save the date και για του χρόνου τέτοια εποχή και το Ghostlands & Ravenlands του 2026!

Υ.Γ: θα γίνω κακός, αλλά αυτά θα πρέπει να λέγονται. Το έχω αναφέρει πολλές φορές σε όποιο μέσω και αν έχω γράψει, πως είναι ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟ να έρχεται κάποιος σε ένα Festival, Event, Live, Gig  ή όπως αλλιώς θέλει να το ονομάσει, μόνο και μόνο για να δει το συγκρότημα ενός φίλου του, και μετά στα καπάκια να φεύγει και να μην υποστηρίζει κανένα άλλο συγκρότημα. Ξέρω πως αυτό δεν θα αλλάξει ποτέ και θα συμβαίνει παντού και πάντοτε, αλλά με τρώει αν δεν αναφέρω. Από την άλλη όμως, όλοι εσείς που πάτε μόνο για μια μπάντα και μόνο για μισή ώρα σε ένα live, είστε οι πρώτοι που γκρινιάζετε πως τα συγκροτήματα δεν έχουν την απαιτούμενη υποστήριξη του κοινού και πως έτσι δεν θα δούμε ποτέ άσπρη μέρα. Καλό θα είναι όλοι να αναλογιστούμε το τι συμβαίνει και να βοηθήσουμε με ποιον τρόπο μας είναι δυνατό την μουσική που αγαπάμε.

Για το Metalourgio: Βαγγέλης Φαρρής