SABRETUNG – Collision

SABRETUNG – Collision

Το συγκρότημα από την Αυστραλία επέστρεψε το 2012 με την δεύτερη δισκογραφική του δουλειά, με τον τίτλο “Collision”. Όπως και στο ντεμπούτο έτσι κι εδώ διάλεξαν ένα επικό εξώφυλλο για να ντύσουν το album τους. Μουσικά πρόκειται για μια thrash metal μπάντα που χρησιμοποιεί τόσο μελωδικά όσο κι επιθετικά riffs, με αρκετές αλλαγές στο tempo. Ξεχωρίζουν οι εξαιρετικοί κιθαρίστες, με την άψογη δουλειά τους, μιλάμε για ασταμάτητο riffing. Ακολουθεί ο τραγουδιστής που μπορεί να μην υπερβάλει με κραυγές ή ψηλές νότες, αλλά με τη χροιά του και το επιθετικό του ύφος χρωματίζει ακριβώς όπως πρέπει κάθε στίχο. Στιχουργικά διαφέρει από τον προκάτοχο του, καθώς η μπάντα ξεφεύγει από το ρόλο του «πολεμικού ανταποκριτή», στίχοι με περισσότερη φαντασία, αναφορές σε ανθρώπινα συναισθήματα, εσωτερικές αλλά και εξωτερικές συγκρούσεις. Κυκλοφόρησε από ανεξάρτητη δισκογραφική εταιρεία σε λίγες κόπιες, οι οποίες έγιναν ανάρπαστες. Η παραγωγή είναι πάρα πολύ καλή, γεγονός που μας επιτρέπει να το απολαύσουμε από τη πρώτη μέχρι τη τελευταία νότα.

Ο δίσκος ανοίγει με το instrumental “An Offer of False Hope” το οποίο ξεκινά δυναμικά με ένα πανέμορφο riff, ενώ σταδιακά πέφτουν οι ταχύτητες για να ανοίξουν τον δρόμο στο επόμενο κομμάτι. Καλή εισαγωγή, αλλά η συνέχεια είναι αυτή που θα μας κεντρίσει το ενδιαφέρον. “Deadline” κλασσικό, ποιοτικό thrash metal κομμάτι, ταχύτητα, riffs, πωρωτική ερμηνεία, αξιόλογα solos. Χορταστικό σε διάρκεια, ξεκινά με φόρα και τελειώνει απότομα, ενώ εμείς ακόμα κάνουμε headbanging. Ακολουθεί το ομότιτλό “Collision”, εδώ τα τύμπανα έχουν τον πρώτο λόγο από τη εισαγωγή μέχρι το τελείωμα, επιθετικά riffs, λυσσασμένο solo και παρόλο που τα πράγματα είναι δύσκολα πάντα υπάρχει ένα μήνυμα αισιοδοξίας: «In a place without hope, in a place that`s haunted by fear, you know I won`t suffocate, I`ll be right». “Sadistic and Merciless”, το τρίτο μεγαλύτερο σε διάρκεια κομμάτι του δίσκου. Το δίδυμο Doug Murray – Daniel McInnes στις κιθάρες γι’ άλλη μια φορά εντυπωσιάζουν με τις ικανότητες τους, η μοναδική φορά που ακούμε κραυγή από τον Doug Murray, η εισαγωγή είναι εξαιρετική, η συνέχεια αγριεμένη και δυναμική ακριβώς όπως αρμόζει στο ύφος του συγκροτήματος, ανώτερη σύνθεση από τις δύο προηγούμενες, φοβερό κομμάτι. Περνάμε στο επόμενο κομμάτι που είναι και το μεγαλύτερο σε διάρκεια στο δίσκο, “Endless Winter”. Μικρές αλλά σημαντικές οι διαφορές από τα προηγούμενα κομμάτια ώστε να σπάει η μονοτονία. Το tempo πέφτει αρκετά στην εισαγωγή, ενώ αυξομειώνεται στη συνέχεια, η ατμόσφαιρα είναι πιο σκοτεινή με την προσθήκη ορισμένων doom metal στοιχείων και τα μελωδικά solos κλέβουν την παράσταση. Η ερμηνεία του Doug Murray είναι εξαιρετική, δίνει έμφαση σε κάθε στίχο, χωρίς να υπερβάλει στα σημεία που πρέπει να τονίσει περισσότερο. Πρωτοκλασάτο thrash metal κομμάτι, δε γίνεται να μη κολλήσεις μαζί του, “all have fallen victim to this endless winter”! To “The Return (Enthroned)” σηματοδοτεί και την επιστροφή στις ταχύτητες. Σαρωτικό από την αρχή μέχρι το τέλος, η πιο σύντομη στιγμή στον δίσκο, που δυστυχώς έχει και το πιο σύντομο solo. Παρόλα αυτά, με τον Ben Yates πίσω από τα τύμπανα σε φόρμα και το γνωστό δίδυμο στις κιθάρες να γεννά συνεχώς riffs, το αποτέλεσμα είναι αρκετά καλό. Το συγκρότημα επαναλαμβάνεται με το “Martyr”, το οποίο είναι και το πιο αδύναμο κομμάτι στον δίσκο, χωρίς να σημαίνει πως είναι κακό. Οι κιθάρες για πολλοστή φορά είναι αυτές που ξεχωρίζουν και σώζουν κάπως την κατάσταση, ενώ ο Murray φωνάζει προς το τελείωμα για να πάρουμε τα πάνω μας. Δεύτερο μεγαλύτερο σε διάρκεια, το τελευταίο κομμάτι “Hedonistic and Merciless”. Η μελωδική εισαγωγή του παραπέμπει σε μπαλάντα ή σε instrumental κομμάτι για να κλείσει ο δίσκος όπως ακριβώς ξεκίνησε. Τελικά, οι προβλέψεις μου έπεσαν έξω όταν ξαφνικά ξεκίνησε ένας thrash metal οδοστρωτήρας που διαλύει τα πάντα στο διάβα του. Ταχύτητα, όμορφα riffs, εξαιρετικό solo και δυνατή ερμηνεία. Μία πάρα πολύ καλή σύνθεση που έμελλε να είναι και το κύκνειο ασμα του συγκροτήματος…Δυστυχώς!

Συνοψίζοντας, το μοναδικό που μου έλλειψε από το “Collision” ήταν ο ρόλος του μπάσου το οποίο είχε δευτερεύουσα σημασία, με αποτέλεσμα ο Tyler Purvis να μη ξεχωρίσει ούτε μία στιγμή καθ’ όλη τη διάρκεια του δίσκου. Ο Ben Yates έκανε πολύ καλή δουλειά πίσω από τα τύμπανα, ενώ ο Doug Murray αποδείχτηκε όχι μόνο ικανότατος frontman αλλά και κιθαρίστας. Σε συνδυασμό με τον lead κιθαρίστα, Daniel McInnes, με τον οποίο εντυπωσιάστηκα, σήκωσαν το μεγαλύτερο βάρος και δικαιώθηκαν γιατί η οποιαδήποτε επιτυχία του album οφείλεται πρωτίστως σε αυτούς. Οι Sabretung είχαν όλα τα προσόντα για να πρωταγωνιστήσουν στην μεταλλική σκηνή, αλλά οι Purvis και McInnes αποχώρησαν μετά τις ηχογραφήσεις, πριν ακόμα κυκλοφορήσει το album, γεγονός που έφερε τη διάλυση του συγκροτήματος. Ο δίσκος αυτός δεν έχει σε καμία περίπτωση τη στάμπα του κλασσικού ή του δίσκου που σηματοδοτεί μεγάλες αλλαγές σε κάποιο είδος της αγαπημένης μας μουσικής. Παρόλα αυτά, αποτελεί ένα μικρό διαμαντάκι για όσους αρέσκονται να ψάχνουν λιγότερο γνωστές μπάντες στο ευρύτερο κοινό. Το “Collision” αξίζει τη προσοχή σας, αξίζει να το ακούσετε, αξίζει να το γνωρίσετε!

8.5/10

ΣΥΜΕΩΝ ΠΑΛΙΔΗΣ