Τα καλύτερα άλμπουμ του 2024

Το 2024 ήταν μια χρονιά-καταιγίδα, σφυρηλατημένη από ατσάλι και φωτιά, με χιλιάδες άλμπουμ να περνούν από τα χέρια μας, αφήνοντας πίσω τους ηχητικές εκρήξεις που μας συγκλόνισαν. Η επιλογή των κορυφαίων είναι πάντα ένα δύσκολο ταξίδι, καθώς η κρίση, το προσωπικό γούστο και οι μουσικές επιρροές του καθενός είναι τόσο ιδιαίτερα όσο και τα ίδια τα άλμπουμ που φιλοξενήθηκαν στο Metalourgio. Παρ’ όλα αυτά, η συντακτική μας ομάδα εξερεύνησε τα πιο σκοτεινά βάθη της σκηνής και ανέσυρε τα 25 άλμπουμ που σφυρηλάτησαν το 2024 και θα μείνουν ως παρακαταθήκη για το 2025. Ελπίζουμε πως η νέα χρονιά θα είναι εξίσου δυνατή, γεμάτη από κυκλοφορίες που θα συνεχίσουν να αιχμαλωτίζουν το πνεύμα και να πυροδοτούν την αδυσώπητη φλόγα του metal!

Wormed – Omegon

Το “Omegon” των Wormed είναι ένα ταξίδι στα άδυτα του τεχνικού death metal. Το άλμπουμ, διάρκειας 40 λεπτών, μας παρασύρει σε μια σκοτεινή διάσταση του σύμπαντος, όπου το ατέρμονο death γίνεται το όχημα για να εξερευνήσουμε τον ανατριχιαστικό τρόμο του ανεξερεύνητου. Οι ρυθμοί του αδυσώπητου blast beat και εναλλαγές στις κιθάρες δημιουργούν μια εικονική πραγματικότητα ενός άγριου και καταστροφικού ταξιδιού. Τα brutal φωνητικά αποκαλύπτουν μια τερατώδη διάσταση, ενώ κάθε νότα μοιάζει να είναι ψηφιδωτό μιας αβυσσαλέας εικόνας. Το “Omegon” θα ικανοποιήσει και τους πιο απαιτητικούς μπαρμπα-μπρούταλους του technical brutal death.

Διόνυσος Μεταλλουργός

Nile – The Underworld Awaits Us All

Φρενήρες Death Metal από τους παιχταράδες, από τις ΗΠΑ και την Ελλάδα μας και αυτό που παρατηρώ από την αρχή είναι ότι ο Γιώργος Κόλλιας, ίσως ο πιο μελετημένος και εντυπωσιακός drummer στον ακραίο ήχο, ακολουθεί κατά πόδας τις κιθάρες των Karl Sanders, Zach Jeter και Brian Kingsland… Συγκρότημα με ΤΡΕΙΣ κιθάρες; ΔΩΣΕ!

Το ομώνυμο είναι πάνω από οκτώμισι λεπτά! Και στο οποίο ομώνυμο πέφτει τρελό ξύλο. Διάφοροι ρυθμοί, tutti, αυξομειώσεις και πάλι από την αρχή. Ρε συ… Αυτοί οι Nile είναι οι Mekong Delta του Death Metal! Τέτοια τεχνική και τέτοια γνώση… Μόνο προς τα εκεί δείχνουν. Οι Nile είναι μέγιστοι μάστορες και η καφρίλα τους αποτελεί μία μόνιμη διδακτορική διατριβή πάνω στο είδος και την εξέλιξή του με τα χρόνια.

Κώστας Κούλης

Hammerfall – Avenge The Fallen

Με το “Avenge The Fallen” να ανοίγει σαν τορπίλη, καταλαβαίνεις αμέσως ότι πρόκειται για μια θριαμβευτική επιστροφή. Η ένταση και η μεταλλική επιθετικότητα του τραγουδιού με συνεπήραν, κάνοντάς το έρωτα με την πρώτη ακρόαση. Το “The End Justifies” που ακολουθεί δεν υστερεί σε δυναμική, ενώ το “Freedom” κουβαλά μια ρομαντική επική εσάνς, που μοιάζει να βγαίνει από κινηματογραφική σκηνή. Η φωνή του Joacim Cans στο “Hero To All” είναι συγκλονιστική, με το power metal στοιχείο να ξεχειλίζει από κάθε χτύπο. Και όταν έρχεται το “Hope Springs Eternal”, μια μπαλάντα που λυσσομανά συναισθηματικά, καταλαβαίνεις ότι αυτό το άλμπουμ έχει πολλά πρόσωπα. Το “Burn It Down” ξεχειλίζει ατσάλι και ορμή, ενώ το “Capture The Dream” δίνει την απαραίτητη ώθηση για να ξεπεράσεις κάθε φόβο. Με το παιχνιδιάρικο αλλά απίστευτα δυνατό “Rise Of Evil” να ξεσηκώνει, το headbanging είναι μονόδρομος, ακόμα και στην παραλία! Το “Time Immemorial” κλείνει το άλμπουμ με όγκο και επική δυναμική, αφήνοντάς σε με το στόμα ανοιχτό. Οι Hammerfall επιστρέφουν όχι απλώς για να ακουστούν, αλλά για να κυριαρχήσουν.

Μαίρη Ζαρακοβίτη

Blood Incantation – Absolute Elsewhere

Μετά το ambient Τimewave Zero του 2022 οι Blood Incantation επιστρέφουν με death metal δίσκο για να μας υπενθυμίσουν ότι είναι ότι καλύτερο έχει βγει τα τελευταία χρόνια στο ιδίωμα. Με μια πιο πειραματική προσέγγιση με synths και μελωδικές κιθάρες, που θυμίζουν ακόμα και Pink Floyd, αλλά και με μπόλικη καφρίλα καταφέρνουν να βγάλουν ένα αριστούργημα σημείο αναφοράς για τους επόμενους.

Μάριος Κοτταράς

Evergrey – Theories Of Emptiness

Το “Theories of Emptiness” είναι το 14ο άλμπουμ των Σουηδών progressive metal Evergrey, που κυκλοφόρησε στις 7 Ιουνίου 2024 μέσω της Napalm Records. Ο δίσκος συνεχίζει την παράδοση του συγκροτήματος να συνδυάζει σκοτεινές, μελωδικές συνθέσεις με βαθυστόχαστους στίχους, προσφέροντας μια ανανεωμένη αίσθηση στον ήχο τους. Το εναρκτήριο κομμάτι, “Falling From The Sun”, ξεχωρίζει με τα δυναμικά riffs και το εντυπωσιακό ρεφρέν, ενώ το “Misfortune” ενσωματώνει υποστηρικτικά φωνητικά που ενισχύουν την ατμόσφαιρα του τραγουδιού. Το “Cold Dreams” αποτελεί ένα από τα κεντρικά σημεία του άλμπουμ, με τη συμμετοχή του Jonas Renkse των Katatonia, προσθέτοντας μια επιπλέον διάσταση στη μελαγχολική ατμόσφαιρα του κομματιού.

Η παραγωγή των Tom S. Englund και Jonas Ekdahl, προσφέρει έναν καθαρό και ισορροπημένο ήχο που αναδεικνύει την πολυπλοκότητα των συνθέσεων (σ.σ.: σσχεδόν σε όλους τους παραπάνω δίσκους το ίδιο λέω, αλλά ισχύει!!!). Κομμάτια όπως το “We Are the North” και το “One Heart” παρουσιάζουν την ικανότητα του συγκροτήματος να συνδυάζει βαρύτητα με μελωδία, δημιουργώντας έναν ήχο που είναι ταυτόχρονα δυναμικός και συναισθηματικός. Το κλείσιμο με το “A Theory of Emptiness” προσθέτει μια στοχαστική διάσταση στο άλμπουμ, ολοκληρώνοντας μια συνεκτική και καθηλωτική ακρόαση.

Βαγγέλης Φαρρής

Kreyl -Obscure Rise of Ancient Eulogy

Για μένα το καλύτερο pick για άλμπουμ της χρονιάς! Οι Ιταλοϊσπανοί Kreyl έκαναν και αυτοί το ντεμπούτο τους με ένα πλήρες ωμό black metal! Τα φωνητικά της Eris Nocturna Aura απόκοσμα και ακανθώδη, γεμάτα μόνο από το ζοφερό σκότος! Η ενορχήστρωση ωμή και άναρχη, μέσα από την ζαλιστική άβυσσο από όπου το φως πεθαίνει ακαριαία! Οι Kreyl μέσα από αυτό το πλαίσιο ανέδειξαν για μένα σε πλήρη αντιδιαστολή με το Απολλώνιο αιθέριο φως των Eldingar το απόλυτο σκότος του αρχαιοελληνικού αποκρυφισμού και του Κάτω Κόσμου! Αληθινός black παγανιστικός ήχος και στα συν τα γυναικεία φωνητικά που με άφησαν απολύτως άναυδο! Αιχμηρότητα και χάος!

Μιχάλης Αντωνόπουλος

Plague of Murder – From Ambers to ashes

Ντεμπούτο EP για τους Αθηναίους Melodic Death metallers το “From Ashes to Embers” αξίζει να βρίσκεται σε αυτή τη λίστα όσο κάθε άλλο άλμπουμ. Ερεβώδης ατμόσφαιρα, τραχιά και ακατέργαστα growls σε αρμονία με τα clean vocals που άλλοτε ξεσπούν σε οργή και άλλοτε αναβλύζουν πόνο και βυθίζονται στην άβυσσο της απελπισίας. Με κιθάρες που σπαράζουν και πλήκτρα που υφαίνουν μυστικιστικές εικόνες, το EP ξεδιπλώνει ρυθμούς αμείλικτους, δημιουργώντας μια καταιγιστική ατμόσφαιρα που καθηλώνει. Ανάμεσα στην οργή και την καταστροφή, αναδύονται μελωδικές ανάσες προσφέροντας μια αίσθηση αδάμαστης και σκοτεινής έντασης. Το “From Ashes to Embers”, μέσα από τα πέντε κομμάτια του, είναι μια κατάδυση σε έναν κόσμο όπου η καταστροφή συναντά την κάθαρση.

Άννα Δήμου

InnerWish – Ash Of Eternal Flame

Ο έκτος τους δίσκος έρχεται οκτώ χρόνια μετά τον ομώνυμο. Και ναι, είναι όπως τον είχαμε ονειρευτεί. Μελωδικός, τραχύς εκεί που πρέπει, ντελικάτος πάλι εκεί που πρέπει και γεμάτος εκπλήξεις. Ευκαιρία να κοπανηθείς, ευκαιρία να εκτιμήσεις την ευφυία στο παίξιμο των πλήκτρων, ευκαιρία να σιγοτραγουδήσεις παρέα τους.

Το άλμπουμ κλείνει με μία εμπνευσμένη διασκευή στο “Send Me An Angel” των Blackfoot, με το σχήμα να μετατρέπει το έπος σε δικό του τραγούδι και να β(γ)άζει και σε αυτό την ψυχή του. Θύμιο, Μανώλη, Αντώνη, Γιώργηδες και Φραγκίσκο, καλώς ορίσατε! Ευχαριστούμε για τη μουσική!

Κώστας Κούλης

Sunburst – Manifesto

Οι Sunburst επέστρεψαν το 2024 με ένα άλμπουμ που ακροβατεί ιδανικά ανάμεσα στο progressive metal, τη συμφωνική αύρα και τη λυρική ένταση, προσφέροντας ένα αριστούργημα που ενθουσιάζει κάθε απαιτητικό ακροατή. Το “Manifesto” είναι γεμάτο πολυεπίπεδες συνθέσεις, με τον Gus Drax να παραδίδει κιθαριστικά μαθήματα, τον Vasilis Georgiou να μαγεύει με τα παθιασμένα και θεόρατα φωνητικά του, τον Nick Grey να ζωντανεύει το μπάσο με μελωδική μαεστρία και τον Kostas Milonas να απογειώνει το σύνολο με τα εκρηκτικά του τύμπανα. Με τραγούδια όπως το “The Flood”, το “Inimicus Intus” και το ομώνυμο “Manifesto”, οι Sunburst όχι μόνο ξεπερνούν τις προσδοκίες, αλλά προσφέρουν μια συγκλονιστική μουσική εμπειρία, αποδεικνύοντας ότι είναι πρωταθλητές στο είδος τους.

Μαίρη Ζαρακοβίτη

Opeth – The Last Will and Testament

Δεκατέσσερα άλμπουμ μετράει το κοντέρ για τους Σουηδούς θρύλους του progressive metal και τριάντα τέσσερα χρόνια ύπαρξης και από ότι φαίνεται ο ηγέτης της μπάντας Mikael Åkerfeldt βρίσκεται ακόμα σε τρελά κέφια. Άλλος ένας δίσκος-κόσμημα γιατί μακρόχρονη πορεία τους. Μη ξεχνάμε ότι εδώ έχουμε και την επιστροφή των growls του Mikael και δε πρόκειται να απογοητεύσει ούτε τους πιο σκληροπυρηνικούς τους οπαδούς αλλά ούτε και τους πιο καινούριους.

Μάριος Κοτταράς

Groza – Nadir

Το “Nadir” των Γερμανών black metallers Groza, που κυκλοφόρησε στις 20 Σεπτεμβρίου 2024 μέσω της AOP Records, αποτελεί το τρίτο τους δίσκο και σηματοδοτεί μια αξιοσημείωτη εξέλιξη στον ήχο τους. Ενώ στα προηγούμενα έργα τους συχνά συγκρίνονταν με μπάντες όπως οι Mgła, στο “Nadir” οι Groza ενσωματώνουν στοιχεία post-black metal και blackgaze, δημιουργώντας ένα πιο μελωδικό και ατμοσφαιρικό ηχητικό τοπίο. Το άλμπουμ περιλαμβάνει έξι κομμάτια, με το εναρκτήριο “Soul: Inert” να λειτουργεί ως εισαγωγή στην ένταση που ακολουθεί, ενώ κομμάτια όπως το “Dysthymian Dreams” και το “Deluge” συνδυάζουν επιδέξια μελωδικές γραμμές με παραδοσιακά black metal στοιχεία, προσφέροντας μια δυναμική και συναισθηματικά φορτισμένη εμπειρία.

Η παραγωγή του άλμπουμ, υπό την επίβλεψη του ιδρυτή της μπάντας P.G., αναδεικνύει την ωμή ενέργεια και την ατμοσφαιρική διάσταση της μουσικής τους. Το κλείσιμο με το “Daffodils”, που περιλαμβάνει συμμετοχές από μέλη των Harakiri for the Sky και Karg, προσθέτει μια πολυεπίπεδη διάσταση στο άλμπουμ, συνδυάζοντας στοιχεία post-black και atmospheric black metal. Συνολικά, το “Nadir” παρουσιάζει μια μπάντα που εξελίσσεται και πειραματίζεται, διατηρώντας παράλληλα την ταυτότητά της, και προσφέρει μια καθηλωτική εμπειρία για τους λάτρεις του είδους.

Βαγγέλης Φαρρής

Triumpher – Spirit Invictus

Ό,τι και αν πω εδώ είναι λίγο! Αν και δεν είμαι παουερμεταλάς, αυτό το άλμπουμ με κάνει να νιώθω περήφανος! Επικά φωνητικά και θεματολογία, πολύ καλή ενορχήστρωση για μένα με ωραία εφέ και χρήση αρχαιοελληνικής θεματολογίας! Όλα αυτά μαζί έδωσαν ένα ικανοποιητικάτο αποτέλεσμα! Οι Triumpher με περισσή αγάπη για την αρχαιοελληνική μυθολογία και το ανίκητο πνεύμα τους κατάφεραν να κερδίσουν την αγάπη και τον θαυμασμό πολλού κόσμου διεθνώς μαζί και τον δικό μου!

Μιχάλης Αντωνόπουλος

Wolfheart – Draconian Darkness

Το 2024, οι Wolfheart υφαίνουν έναν σκοτεινό, καθηλωτικό κόσμο με το “Draconian Darkness“, ένα άλμπουμ που μοιάζει με καταιγίδα που ξεσπά σε έναν παγωμένο φινλανδικό ορίζοντα. Οι μελωδίες ξεχύνονται σαν ποτάμια φωτιάς, ενώ τα τύμπανα χτυπούν σαν κεραυνοί που σχίζουν τον ουρανό. Οι βίαιες, αδυσώπητες στιγμές εναλλάσσονται με ήρεμα, ακουστικά διαλείμματα. Συμφωνικά στοιχεία υφαίνουν ένα πέπλο μυστηρίου, ενώ τα growling φωνητικά αντηχούν σαν αρχαία τέρατα που ξυπνούν από τη λήθη. Μέσα από κάθε κομμάτι, ο ακροατής οδηγείται σε έναν λαβύρινθο συναισθημάτων: από την ωμή ένταση που συντρίβει τις αισθήσεις μέχρι τις εύθραυστες, σχεδόν ποιητικές μελωδίες που μοιάζουν με ψιθύρους του δάσους. Το “Draconian Darkness“ είναι μια ωδή στη δύναμη και την ομορφιά του μελωδικού death metal, μια συμφωνία φωτός και σκότους.

Άννα Δήμου

Achelous – Tower Of High Sorcery

Είναι το υβρίδιο των Achelous, οι οποίοι το εξελίσσουν σε κάθε δουλειά τους. Είναι το τρίτο full length και ήδη οσφραινόμαστε κάτι στον αέρα. Ήμουν στην προ-ακρόαση και μου έκανε εντύπωση από το πρώτο λεπτό, είπα όμως να το δείξω και να το θίξω εδώ. Τα φωνητικά είναι ομαδικά! Και το μοτίβο επικό, αλλά και τόσο κοντά στα δημοτικά μας. Είναι κάτι καινούργιο για τα παιδιά και για μας και είμαι ευτυχής που δοκιμάζουν συνεχώς νέα πράγματα. Ό,τι έχουν βγάλει οι Achelous μου αρέσει. Πρώτα απ’ όλα και πέρα απ’ όλα, ό,τι βγάζουν αρέσει πρώτα σε εκείνους. Και από κει ξεκινούν όλα.

Κώστας Κούλης

Silent Winter – Utopia

Οι Silent Winter επιστρέφουν δυναμικά με το “Utopia”, ένα άλμπουμ γεμάτο old-school power metal ενέργεια, επικές μελωδίες και συναρπαστικές συνθέσεις που ταξιδεύουν τον ακροατή σε μαγικά μουσικά τοπία. Από το καταιγιστικό “We Burn The Future” μέχρι το μεγαλειώδες “Reborn” και το μελωδικό ομώνυμο “Utopia”, η μπάντα αποδεικνύει ότι βρίσκεται στην καλύτερή της στιγμή, προσφέροντας συναισθηματική ένταση και δυναμισμό που δεν αφήνουν κανέναν ασυγκίνητο. Ένα εισιτήριο για την επιτυχία και μια αξέχαστη εμπειρία για κάθε λάτρη του power metal!

Μαίρη Ζαρακοβίτη

Sólstafir – Hin helga kv​ö​l

Οι Ισλανδοί post metallers επιστρέφουν με τον καλύτερο τους δίσκο τη τελευταία δεκαετία και έναν από τους καλύτερους τους στην σχεδόν τριαντάχρονη πορεία τους. Σκοτάδι, μελαγχολία και η κλαψιάρα φωνή Aðalbjörn Tryggvason σου δίνουν ότι χρειάζεσαι από έναν τέτοιο δίσκο. Περιμένω με ανυπομονησία την επιστροφή τους στη χώρα μας.

Μάριος Κοτταράς

Werewolves – Die For Us

Σε αυτό, το πέμπτο τους πόνημα που κυκλοφόρησε ανεξάρτητα στις 19 Ιουλίου 2024, οι Αυστραλοί Werewolves συνεχίζουν την παράδοση της ετήσιας κυκλοφορίας από το 2020. Το συγκρότημα παραδίδει εννέα κομμάτια γεμάτα αμείλικτη ενέργεια και επιθετικότητα. Το εναρκτήριο κομμάτι, “Die For Us”, ξεκινά με ένα δείγμα από την τηλεοπτική σειρά “Taboo”, πριν εκραγεί σε έναν καταιγισμό από blast beats και αιχμηρά riffs, θέτοντας τον τόνο για την υπόλοιπη ακρόαση. Κομμάτια όπως το “Beaten Back to Life” και το “Spittle-Flecked Rant” συνδυάζουν την ταχύτητα του grindcore με τη δύναμη του death metal, ενώ το “Under a Urinal Moon” προσθέτει μια πιο ατμοσφαιρική, blackened διάσταση στον ήχο τους.

Η παραγωγή του δίσκου, υπό την επίβλεψη του Joe Haley, προσφέρει έναν καθαρό και σύγχρονο ήχο που αναδεικνύει την πολυπλοκότητα των συνθέσεων. Οι Werewolves συνεχίζουν να ενσωματώνουν το χαρακτηριστικό τους χιούμορ, με στίχους που σατιρίζουν τόσο τους ίδιους όσο και τη metal σκηνή γενικότερα. Το “Die For Us” επιβεβαιώνει τη θέση τους ως μια από τις πιο συνεπείς και παραγωγικές μπάντες στο σύγχρονο extreme metal, προσφέροντας μια εμπειρία που θα ικανοποιήσει τους λάτρεις του είδους.

Βαγγέλης Φαρρής

Eldingar – Lysistrata

Η Lysistrata είναι ένας καλλιτεχνικός οργασμός για μένα! Ένας υπέροχος συνδυασμός του αρχαιοελληνικού θεατρικού πλούτου με το σύγχρονο black metal! Στα συν η χρήση παραδοσιακών και κλασικών οργάνων, όπως κρητική λύρα, cello, ακουστική κιθάρα, τύμπανα και φλάουτο, ενώ τα αιθέρια γυναικεία οπερατικά φωνητικά σε πολλά κομμάτια σε συνδυασμό με την αγριότητα του black ανέδειξαν τον πολυδιάστατο κόσμο της Κλασικής τέχνης και φιλοσοφίας σε ένα σύγχρονο πρίσμα! Ευοί ευάν λοιπόν!

Μιχάλης Αντωνόπουλος

Sirius – A Quest for Life

Επτά χρόνια μετά το ντεμπούτο EP τους οι Sirius επέστρεψαν στα μουσικά δρώμενα με το “A Quest For Life”, και μας οδηγούν σε ένα ταξίδι γεμάτο ένταση και μελωδία. Η φωνή, δυναμική και συναισθηματική, οδηγεί κάθε στιγμή, τα δεύτερα φωνητικά αγκαλιάζουν τις μελωδίες σαν πολύτιμοι συνοδοιπόροι ενώ οι κιθάρες υφαίνουν καταιγιστικά riffs και επικές αρμονίες. Κάθε τραγούδι είναι μια έκρηξη, με ρυθμούς που χτυπούν σαν κεραυνός και μελωδίες που υψώνονται σαν φλόγες. Με τη συμβολή των θρυλικών Tim “Ripper” Owens και Derek Sherinian, το “A Quest For Life” αναδύεται ως ύμνος του ανόθευτου heavy metal.

Άννα Δήμου

Speedrush – Division Mortality

Από την εισαγωγή αντιλαμβανόμαστε το ποιον και τη διάθεση. Πολλή μελωδία, πολλή ταχύτητα, riff που είναι πολύ φιλικά στον «χρήστη» και δίκασες. Το δεύτερο άλμπουμ των δικών μας Speedrush έρχεται να κάνει τη δική του φασαρία. Με το εναρκτήριο τραγούδι “Ride With Death”, πιστοποιούν αυτό που ξέρουν να κάνουν καλύτερα. Να γράφουν τρεχάτα κομμάτια και να οδηγούν τον ακροατή να κουνήσει το κεφάλι του ανάλογα και αντίστοιχα με τον ρυθμό.

Οι Speedrush έχουν καταφέρει να δείξουν πως η τεχνική τους και η αντίληψή τους για τη μουσική, στέκονται πολύ ψηλά. Είναι δεμένοι, είναι ψαγμένοι, αγαπούν με τα μπούνια το ένδοξο παρελθόν της μουσικής που λατρεύουμε να ακούμε και κάνουν τα πάντα για να δείξουν ότι αυτή η αγάπη του στέκεται σαν κατευθυντήρια δύναμη για ό,τι δημιουργούν.

Κώστας Κούλης

Within Silence – The Eclipse of Worlds

Οι Within Silence επιστρέφουν μετά από επτά χρόνια με το “The Eclipse of Worlds”, ένα άλμπουμ-διαμάντι που ταξιδεύει τον ακροατή στα μονοπάτια του επικού power metal. Από το δυναμικό ξεκίνημα με το “Land of Light”, το επιβλητικό “Divine Power” και το ομώνυμο “The Eclipse of Worlds”, μέχρι την ατμοσφαιρική μπαλάντα “Storyline” και το δωδεκάλεπτο “When Worlds Collide”, η μπάντα πλάθει έναν φανταστικό μουσικό κόσμο γεμάτο μελωδία, δύναμη και συναίσθημα. Με τις κιθάρες να στήνουν επικές μάχες, τη φωνή του Martin Klein να δεσπόζει και τις εικόνες που ξεπηδούν από κάθε νότα, οι Within Silence παραδίδουν ένα αριστούργημα, ίσως το απόλυτο άλμπουμ της χρονιάς!

Μαίρη Ζαρακοβίτη

Nightrage – Remains of a Dead World

Μπάντα που έχει γράψει πολλά χιλιόμετρα στην εγχώρια αλλά που έχει καταξιωθεί και στη διεθνή σκηνή. Το καινούριο τους πόνημα δεν απογοητεύει καθώς σε τραβάει από τα μούτρα ώστε μέχρι το τέλος να μη σου αφήσει ανάσα. Το δέκατο πόνημα των Nightrage είναι άλμπουμ που δεν προσπερνιέται και μας δείχνει ότι η μπάντα είναι ακούραστη μετά από 24 χρόνια παρουσίας.

Μάριος Κοτταράς

The Spirit – Songs Against Humanity

Το “Songs Against Humanity” είναι το τέταρτο άλμπουμ των Γερμανών blackened death metallers The Spirit, που κυκλοφόρησε στις 25 Οκτωβρίου 2024 μέσω της AOP Records. Ο δίσκος αποτελεί μια στροφή από τις προηγούμενες κοσμικές θεματολογίες του συγκροτήματος, εστιάζοντας σε πιο γήινα και ανθρώπινα ζητήματα. Από το εναρκτήριο κομμάτι “Against Humanity”, το οποίο διαρκεί πάνω από οκτώ λεπτά, οι The Spirit παρουσιάζουν έναν συνδυασμό μελωδικού black και death metal, με επιρροές από μπάντες όπως οι Dissection και Satyricon. Κομμάτια όπως το “Room 101” και το “Cosmic Rain and Human Dust” αναδεικνύουν την ικανότητα του συγκροτήματος να συνδυάζει επιθετικά riffs με μελωδικές γραμμές, δημιουργώντας έναν ήχο που είναι ταυτόχρονα ωμός και πιασάρικος.

Η παραγωγή του δίσκου, είχε την  επίβλεψη του V. Santura, προσφέρει έναν καθαρό και ισορροπημένο ήχο που αναδεικνύει την πολυπλοκότητα των συνθέσεων. Το “Death Is My Salvation” ξεχωρίζει με τη μακρά του διάρκεια και τις προοδευτικές του δομές, ενώ το κλείσιμο με το “Orbiting Sol IV” προσθέτει μια ατμοσφαιρική διάσταση στο σύνολο. Συνολικά, το “Songs Against Humanity” παρουσιάζει μια μπάντα που εξελίσσεται, διατηρώντας τις ρίζες της στο black και death metal, ενώ ταυτόχρονα ενσωματώνει νέες επιρροές και θεματολογίες.

Βαγγέλης Φαρρής

Likno – Likno

Ένα ακόμη ντεμπούτο! Φέτος η Ελληνική black μέταλ σκηνή είχε τρελή όρεξη με αδαμάντινες κυκλοφορίες να διαδέχονται η μια την άλλη, δυσκολεύοντας με αφάνταστα να κατονομάσω μια κορυφαία! Οι Likno με το ομώνυμο άλμπουμ τους με εντυπωσίασαν όσο δεν πάει… Ειδικά και με τη χρήση του φλάουτου! Άλμπουμ ατμοσφαικότατο, με αγαπημένα high pitch κλασικά black metal φωνητικά, γεμάτα μοχθηρότητα και απελπισία, και μια ακαριαία ορεινή ανάλογη της Σκανδιναβίας νεκρική να διαπερνά το κορμί μου!

Μιχάλης Αντωνόπουλος
Melinoë – Saffron Cloaked Nymph

Το “Saffron Cloaked Nymph” ντεμπουτάρει στις αρχές του έτους. Το EP ξεδιπλώνεται σαν μια θυελλώδης πορεία μέσα από σκιερά βασίλεια, συνδυάζοντας ατμοσφαιρικά ηχοτοπία και αιθέριες συνθέσεις synth με την αμείλικτη αγριότητα του blackened death metal. Από τα στοιχειωτικά μελωδικά κιθαριστικά θέματα μέχρι τα οργισμένα growls και τις διαπεραστικές κραυγές που αντηχούν σαν αρχαίες επικλήσεις, κάθε κομμάτι είναι ένα αριστούργημα δυναμικής αντίθεσης. Η ενορχήστρωση ισορροπεί ανάμεσα στην ωμή αγριότητα και τη λεπτομέρεια, με εναλλαγές από αργά, μεσαία και καταιγιστικά γρήγορα τέμπο, κρατώντας τον ακροατή σε μια κατάσταση έντασης και δέους. Στιγμές μελωδικών solos και αιθέριων γυναικείων φωνών διαπερνούν το σκοτάδι, προσθέτοντας μια νότα θλιμμένης ομορφιάς στο χάος. Το “Saffron Cloaked Nymph” είναι ένα τελετουργικό, μια κατάβαση στην άβυσσο, όπου η καταστροφή και η δημιουργία συγκρούονται σε μια συμφωνία σκοτεινής υπέρβασης.

Άννα Δήμου