Thlipsis – Dawn Of Defiance

Thlipsis – Dawn Of Defiance

Ένα album αφιερωμένο σε αυτούς που βασανίζονται στην εξορία για τα ιδανικά τους, όπως το να πιστεύουν ότι αυτός ο κόσμος μπορεί και θα αλλάξει, σε αυτούς που αγωνίζονται στην εξαθλίωση και την κατάθλιψη αυτού του συστήματος και της κοινωνίας, σε αυτούς που αρνούνται να υπακούσουν στη νέα δυστοπία και να γονατίσουν ως Σύγχρονοι Σκλάβοι.

Οι Thlipsis προσφέρουν ένα ισχυρό επιχείρημα υπέρ της θέσης ότι η συνείδηση πρέπει να μας απασχολεί καθημερινά. Cogito Ergo Sum δηλ., σκέφτομαι, άρα υπάρχω. Η ενσυνείδητη κατάσταση ως άμεση, ολοφάνερη, θεμελιώδης εμπειρία ζωής αποτελεί για τους Thlipsis την αφετηρία, το γενετικό DNA του album “Dawn of Defiance”. Ένα DNA που λειτουργεί ως φορέας της νοητικής δυνατότητας ενός συγκροτήματος να κατανοεί τον εαυτό του, το περιβάλλον του, τα συμβαίνοντα γύρω του έχοντας την αίσθηση της «θέσης» και της σημασίας του στο metal κυρίως όμως του αντίκτυπου της δικής του black metal «πράξης».

Για να το κάνουν αυτό συνδυάζουν την τεχνική του ωμά παραδοσιακού πιά, black metal των Verathron, Zemial, πρώιμων Rotting, τον γρήγορο ρυθμό της Νορβηγικής σχολής των Mayhem, Dark Throne, Immortal, τη σύγχρονη σε ακουστική απόδοση οξεία χροιά στις κιθάρες, τόσο με τα χαώδη, επιθετικά στον λόγο τους, πλην όμως  διόλου βόρβορα, φωνητικά όσο και με τα blast, κινηματογραφικής ταχύτητας, τύμπανα.

Οι συνθετικές προσεγγίσεις τους παρουσιάζουν επίσης ενδιαφέρον. Αφενός θεματικά γιατί  δεν ομοιάζουν με την δαιμονοποιημένη πλειοψηφία του ιδιώματος αφετέρου ηχητικά επειδή αναζητούν με αφετηρία τις προαναφερθέντες ηχητικές σταθερές-συγκροτήματα τον δικό τους προσωπικό ήχο μέσα από κοφτερά riff μα και μία ερμηνεία όπου κάποιες στιγμές ακούγεται πιο οδυνηρή, πιο πικραμένη, με περισσότερο μίσος… από τη μουσική!

Μια καθηλωτική εισαγωγή – απόσπασμα από ομιλία του Ερνέστο Τσε Γκεβάρα, ως υπουργού Βιομηχανίας της επαναστατικής κυβέρνησης της Κούβας (αναφέρεται στον Ιμπεριαλισμό και στο τρίπτυχο “Μελέτη, δουλειά και τουφέκι”) με τίτλο “A War Handbook” προσδιορίζει την ακολουθία της συνθετικής «εξέγερσης»…  Eternal Sleep of Agony, Acta Non Verba, An Open Wound, The Night That Wolves Were Silent,  Rise Up (Παιδιά Σηκωθείτε, διασκευή στο τραγούδι που συνέθεσε ο Μίκης Θεοδωράκης και στίχους έγραψε ο Δημήτρης Ραβάνης), Enemy At The Gates (Μπήκαν Στην Πόλη Οι Οχτροί, διασκευή του ομότιτλου τραγουδιού σε σύνθεση Γιάννη Μαρκόπουλου και στίχους του Γιώργου Σκούρτη που ερμήνευσε ο «μέγας» Νίκος Ξυλούρης)…

Άξιο αναφοράς επίσης το art work του εξώφυλλου (επιμέλεια Vemon VII)  όπου η αναφορά στα μαρτύρια των αγωνιστών της ελευθερίας είναι αποτυπωμένη παραστατικά ως μνήμη που δεν πρέπει να σβήσει.

Τo παρθενικό album των Thlipsis δεν ακούγεται μονάχα σαν εγχειρίδιο αντικομφορμισμού…, περικλείει την αδυσώπητη έννοια της διδαχής, νοιάζεται και ενδιαφέρεται απρόσκοπτα για το «μύθο» και την ιστορία της αντίστασης του πολύπαθου λαού εξοστρακίζοντας πολλάκις μέσω του στίχου την ιδεολογική ματαιοδοξία της φασίζουσας εξουσίας των σύγχρονων μαυραγοριτών και δωσίλογων.

Στο “Dawn of Defiance” οι Thlipsis δείχνουν εκκωφαντικά και με σπαραχτικό τρόπο τον κρυμμένο ηρωισμό της μεταλλικής άποψης, εκείνης που οφείλει να αναμετρηθεί  με τις κρίσιμες στιγμές της Ιστορίας, του ζοφερού παρόντος και του αβέβαιου μέλλοντος για την αδέσμευτη ανθρώπινη ύπαρξη, προσδιορίζοντας το εύρος της στα όρια ενός αδυσώπητου ψυχικά και πνευματικά παθιασμένου Black. Παράλληλα αντιμετωπίζουν τις κακοτοπιές καθώς και τις  εσωτερικές ανησυχίες της προσωπικής τους θεώρησης για την ζωή.

Αυτό το τολμηρά προκλητικό δίπολο, αυτή η αριστοτεχνική κατάθεση ψυχής, είναι που επιζητεί άφοβα τη γόνιμη αντιπαράθεση με το σύστημα της ελίτ και εν κατακλείδι, επαναστατικά (!), συγκινεί βαθιά τον ακροατή-ενεργό πολίτη.

Άγγελος Γεωργιόπουλος

8/10