Warzaw – Werewolves On Wheels

Warzaw - Werewolves on Wheels

Warzaw – Werewolves On Wheels

Ορμώμενοι από το Trondheim (Τροντχαϊμ) της Νορβηγίας οι Warzaw είναι ένα ολόφρεσκο συγκρότημα το οποίο σχηματίστηκε μόλις το 2020. Αποτελείται από τους Daniel Rønning στα φωνητικά, Håvard Alvarez στη κιθάρα και Trond Jullumstrø στη κιθάρα και το μπάσο και Mats Sødahl στα τύμπανα. Στις 29 Ιανουαρίου του 2021 αναμένεται να κυκλοφορήσει το ντεμπούτο album τους Werewolves On Wheels. Μουσικά παντρεύουν το παραδοσιακό heavy metal των 80’s με το μοντέρνο heavy, το grundge metal/rock και το rock n’ roll, δίνοντας έτσι ένα ευρύτερο φάσμα στον ήχο τους. Οι στίχοι καταπιάνονται με τις μηχανές, την αλητεία, τους δρόμους, την εξέγερση και την αίσθηση της ενότητας, δίνοντας μας μια γερή δόση τόνωσης και αδρεναλίνης. Εξάλλου τόσο ο τίτλος του album, όσο και η θεματολογία φανερώνει ότι το συγκρότημα πολύ πιθανόν να επηρεάστηκε από την αμερικάνικη ταινία Werewolves On Wheels του 1971. Το εξώφυλλο σχεδιασμένο από τον TKS Lowskill είναι ανάλογο της θεματολογίας του συγκροτήματος αν και υπάρχουν και κάποιες psychedelic rock πινελιές, εάν προσέξει κάποιος παραπάνω τα χρώματα και τις λεπτομέρειες. Οι ηχογραφήσεις πραγματοποιήθηκαν τους μήνες Ιούνιο και Ιούλιο του 2020 στα “Lair Shrediablo” και “Studio Nubdal”, με τη παραγωγή να γίνεται από το ίδιο το συγκρότημα, ενώ πίσω από τη μίξη και το mastering βρίσκεται ο Roar Nubdal.

Το Werewolves On Wheels ανοίγει με το ομότιτλο κομμάτι, το οποίο είναι το πιο σύντομο στη κυκλοφορία φτάνοντας σχεδόν τα τρία λεπτά. Εξαιρετική η δουλειά στις κιθάρες από την έναρξη του κομματιού μέχρι το τελείωμα, απολαυστικά riffs και solos, πολύ καλό ρεφρέν που γίνεται ακόμα πιο ενδιαφέρον με τη προσθήκη των οπαδικών back vocals, αμεσότητα, ζωντάνια και δυναμισμός σε ένα φοβερό τραγούδι, το οποίο είναι από τα καλύτερα της κυκλοφορίας. Σχεδόν με την ίδια διάρκεια και αμεσότητα, αλλά πιο ανάλαφρο και «παιχνιδιάρικο», είναι το “Second Banana” που ακολουθεί. Δυναμική εισαγωγή με έντονο ρυθμό, ζωηρό ρεφρέν, rock n’ roll riff και πολύ καλό solo, αρκετά διασκεδαστικό, αποτελεί το πιο εμπορικό κομμάτι του δίσκου. “Adieu” μπόλικη αλητεία, ξεκάθαρο μήνυμα «So here’s to you, my middle finger adieu», heavy rock με επιρροές από Rob Zombie (χωρίς τα industrial στοιχεία), ελαφρώς μονότονη σύνθεση με το υπέροχο solo προς το τελείωμα να κλέβει τη παράσταση, αξιοπρεπές κομμάτι συνολικά. “Dragging Knuckles” το μεγαλύτερο σε διάρκεια κομμάτι της κυκλοφορίας, μία άκρως heavy εισαγωγή όνειρο, η δουλειά που έχει γίνει στις κιθάρες για πολλοστή φορά είναι υπέροχη με επιστέγασμα την απίθανη γέφυρα του κομματιού με τα ξέφρενα solos, τα τύμπανα δυνατά και σαρωτικά υπεύθυνα για τον πολύ καλό ρυθμό και τις πετυχημένες αλλαγές στο tempo, μοναδικό μελανό σημείο το ρεφρέν στο ξεκίνημα του, το οποίο δεν είναι τόσο δυναμικό όσο η υπόλοιπη σύνθεση, παρόλα αυτά κι αυτό αποτελεί ένα από τα κομμάτια που ξεχωρίζουν από τη κυκλοφορία. Ακολουθεί η rock μπαλάντα “Midas Touch” η οποία συνδυάζει μελωδία και δυναμισμό, η ερμηνεία δεν είναι και η καλύτερη δυνατή, ενώ το ρεφρέν θα το χαρακτήριζα ως αρκετά «γλυκανάλατο», μοναδική εξαίρεση αποτελούν οι μελωδίες από τις κιθάρες, το αποτέλεσμα μέτριο. Επιστροφή σε αξιόλογες συνθέσεις αποτελεί το “Burner”, ένα grudge/heavy rock κομμάτι με ζωηρό ρυθμό, heavy riffs, ποιοτικά solos, δυνατή ερμηνεία και πολύ πορωτικό ρεφρέν το οποίο καρφώνεται στο μυαλό «Burner! Racing at the speed of light, Burner! Another icarus flight». Πάρα πολύ καλό κομμάτι, το προσθέτουμε στα τραγούδια τα οποία κρατάμε από τη κυκλοφορία. Ακολουθεί το κομμάτι για το οποίο γυρίστηκε video clip και δεν είναι άλλο από το “Spitfire”. Πάντρεμα παραδοσιακού και μοντέρνου heavy metal, πανδαισία από riffs και solos, ρεφρενάρα με οπαδικά back vocals, καταπληκτική ερμηνεία, δυνατά τύμπανα κι επιτέλους μία στιγμή όπου αναδεικνύεται το μπάσο έστω για μερικά δευτερόλεπτα, πολλά εύσημα για την επιλογή του ως video clip, εξαιρετικό κομμάτι! “Deathwaves” δυναμική εισαγωγή με speed metal επιρροές, το tempo παραμένει σταθερά ψηλά με μια σύντομη αλλαγή στη γέφυρα του κομματιού, συμπαθητικό το ρεφρέν και πολύ αξιόλογο το solo, αρκετά καλό κομμάτι. “Swamplands” πολύ καλή εισαγωγή, αλλά δε θα έλεγα το ίδιο για τη συνέχεια, μία πολύ μονότονη σύνθεση χωρίς αλλαγές σε ύφος και ρυθμό, ένα αδύναμο έως αδιάφορο ρεφρέν, ενώ τα πολύ αξιόλογα solos στα μέσα του κομματιού δε σώζουν μία πολύ μέτρια σύνθεση. Μακράν το πιο αδύναμο κομμάτι στον δίσκο! Ακόμη μία δυναμική μπαλάντα περιμένει τους ακροατές με το “Mind Eraser” που ακολουθεί, το «σκληρό αδερφάκι» του “Midas Touch” είναι σαφέστατα πιο heavy και έχει πιο μοντέρνο ήχο. Δυστυχώς όμως, ούτε αυτή τη φορά η μπάντα πετυχαίνει το επιθυμητό αποτέλεσμα. Η σύνθεση επαναλαμβάνεται και παρόλο που ερμηνεία είναι πολύ καλή το ρεφρέν δε καταφέρνει να κερδίσει τις εντυπώσεις, φωτεινή εξαίρεση τα solos λίγο μετά τα μέσα του κομματιού, αρκετά μέτριο, προτιμήστε το “Midas Touch”. Τελευταίο κομμάτι στον δίσκο το “Switchblade Renegade”, εισαγωγή με τον ήχο του μπάσου και τα riffs της κιθάρας, ωραία τύμπανα από τον Mats Sødahl, κλασσικά heavy riffs, αξιοπρεπές ρεφρέν και υπέροχα solos, πολύ καλό κομμάτι, κλείνει ιδανικά τη κυκλοφορία.

Εν κατακλείδι, το Werewolves On Wheels μας αφήνει ανάμεικτα συναισθήματα, καθώς μέσα από ένα αξιοπρεπές σύνολο λίγα κομμάτια καταφέρνουν να ξεχωρίσουν και να κερδίσουν τους ακροατές. Το ομότιτλο, το “Dragging Knuckles”, το“Burner” και το “Spitfire” είναι ότι καλύτερο μπορούμε να κρατήσουμε από αυτή τη κυκλοφορία. Το δίδυμο Håvard Alvarez – Trond Jullumstrø στις κιθάρες, κερδίζει τα εύσημα για τη καταπληκτική δουλειά καθ` όλη τη διάρκεια του album. Η έλλειψη ενός αποκλειστικού μπασίστα, με τον Trond σε διπλό ρόλο, είναι ένα θέμα το οποίο το οποίο πρέπει να εξετάσει το συγκρότημα αν θέλει να δώσει μεγαλύτερο βάθος και ποιότητα στις συνθέσεις του. Ο Mats Sødahl σταθερή αξία πίσω από τα τύμπανα, είναι υπεύθυνος για τον πολύ καλό ρυθμό της μπάντας, σε αντίθεση με τον Daniel Rønning ο οποίος δεν είναι πάντα σταθερός στην ερμηνεία του, έχει ικανότητες, αλλά χρειάζεται περισσότερη δουλειά. Ο δίσκος απευθύνεται τόσο στους λάτρεις του heavy metal, όσο και στους λάτρεις του rock. Μπορεί να μη καταφέρνει να κερδίσει τις εντυπώσεις, σίγουρα όμως θα σας κάνει να περάσετε όμορφα.

6.5/10

ΣΥΜΕΩΝ ΠΑΛΙΔΗΣ

ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

Sadus The Shadow Inside

Sadus – The Shadow Inside

Sadus – The Shadow Inside Όσοι φίλοι και φίλες θυμάστε το  “Illusions” του 1988 (της …

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *