Wildfire – Rise

Wildfire – Rise

“Leap Of Faith”. Ο πρόλογος. Με μπαρόκ πλήκτρα, τα οποία είναι κινηματογραφικά, είναι εκκλησιαστικά, είναι παραλλαγή σε ένα θέμα ίσως; Προετοιμασία και προσμονή. Το ομώνυμο τραγούδι, στη συνέχεια, χτυπά την πόρτα. Μπούκα με κέφια, γκάζια και σόλο λίγο πριν το πρώτο κουπλέ. Και εκεί συναντάμε πρίμα φωνητικά και θέματα απόλυτα φιλικά στο αυτί. Όμορφο δέσιμο εξάχορδων και πλήκτρων. Η γέφυρα είναι ακόμα πιο μελωδική και το gangικο “Rise” που ακούγεται, πορώνει έτι περισσότερον τον ακροατή. Για να μην μιλήσω για τα θεματικά σόλο, με κάτι από shredding φυσικά, τα οποία είναι εντελώς ερωτεύσιμα. Το κομμάτι αυτό έχει ήδη κυκλοφορήσει, κατά συνέπεια το κοινό έχει πάρει μία γεύση για το πώς και το τι του άλμπουμ. Μία γεύση μόνο. Γιατί έχει πολύ πράμα εδώ. Για ελάτε μια βόλτα μαζί μου.

“Nights” και εδώ έχουμε ξανά σόλο στην αρχή του τραγουδιού, κάτι που του προσθέτει, όσον αφορά την υφή, τη δομή και την απήχηση. Οι Αμερικανοί φοιτητές θα το λάτρευαν αυτό εδώ. Έχει κάτι από τη μαγεία των Y&T, πασπαλισμένο με Μέταλ, AOR και το υβρίδιο των παιδιών. Προσέξτε τη δουλειά των οργάνων. Πώς γεμίζουν οι κιθάρες, πώς οδηγούν τα πλήκτρα, πώς οργώνουν τα μπασοτύμπανα. Κάπου στα σόλο φιλοξενείται μία θαυμάσια αλλαγή στο μέτρο – στην ουσία πρόκειται για ένα μπάσιμο τρίηχων στο κατά τα άλλα 4/4 μονοπάτι – που δείχνει ότι η ομάδα είναι γεμάτη ιδέες, τις οποίες άνετα μπορεί να υλοποιεί και μάλιστα κατά βούληση.

Το ”Navigators” μπουκάρει ψαρωτικά. Mid tempo, μεγαλοπρεπές, με πληκτράρες και εντυπωσιακές κιθάρες. Και στη συνέχεια ένα riff-καραriff! Μόνο του, μετά με σκασίματα και δώστε χώρο στη φωνή για το κουπλέ. Πολύ έξυπνα χωμένα τα δεύτερα φωνητικά, πολύ προσεγμένη η «μετάδοση» και γκράντε ρεφρέν, το οποίο θα αρέσει πολύ σε όλους όσους επιθυμούν να γκαρίζουν στα LiVE. Το κάνετε εικόνα; Να ακούγεται αυτή η λέξη, αυτό το “Navigators”, από όλους τους παρευρισκόμενους; Όσο για το μπάσο στο υπόλοιπο της διαδρομής… Ωραιότατη ιδέα, που έγινε ακόμα πιο όμορφο ιντερμέδιο… Μέχρι που ήλθε εκείνο το κλαρίνο… Η μεταλλική έκδοση του Έρωτα, χωρίς καμία έκπτωση. Αυτό κι αν θα είναι εντυπωσιακό, αποδιδόμενο ζωντανά στη σκηνή.

Εισαγωγάρα, αλά Stratovarius, στο “Inside The Box” και ωραίο τρέξιμο από τη μπάντα, η οποία ανεβάζει παλμούς και σφυγμό. Θα πρέπει να τονίσω εδώ πως όλα τα μέλη της μπάντας είναι τρομεροί παίχτες, με απίστευτη αντίληψη γύρω από τη μουσική και τον τρόπο «σερβιρίσματος». Εκτός από τον Ανδρόνικο Μαλτέζο, ο οποίος είναι φαινόμενο στα τύμπανα και ο οποίος μπορεί να παίζει ακόμα καμιά σαρανταπενταριά όργανα, οι έτεροι συμπαίχτες του είναι εκπληκτικοί σε αυτό που κάνουν κα ό,τι κάνουν έχει αποτυπωθεί άψογα από τον David Prudent (Made In Hell studio), ο οποίος υπογράφει ηχογράφηση και μίξη, όπως και την παραγωγή, μαζί με τη μπάντα φυσικά.

“Breaking Point” και οι κιθάρες κάνουν τα δικά τους στην αρχή του κομματιού. Πανέμορφες μελωδίες, σπάσιμο σε καθαρές κιθάρες και κάτι από τα τοπία των Ryche, για μερικά δεύτερα μόνο, μέχρι να μπει η φωνή. Η μελωδία διάχυτη παντού και η φωνή χαμηλώνει κατά τι, για να βάλει μία δεύτερη πίσω της, σε πιο υψηλή συχνότητα, χωρίς όμως να πριμάρει ιδιαίτερα. Και στη συνέχεια επιλέγει να ανέβει πολύ. Και τα σόλο; Μας πήραν το μυαλό!

To “Mirror’s Edge” ανοίγει με κρυστάλλινα θέματα και ένα εντυπωσιακό lead από τις κιθάρες. Υποδειγματική διάνθιση από τα πλήκτρα, κατάλληλη φωνή και μπάσιμο όλων των οργάνων. Πολλοί θα σκεφτούν ότι πρόκειται για power ballad, εγώ απλά θα γράψω ότι πρόκειται για ένα Μέταλ τραγούδι, πολύπλευρο και πολυδιάστατο, θα γράψω ότι εκείνο το φον-φον μπάσο με ξετρέλανε και θα σας αφήσω να απολαύσετε τις φωνές και τον τρόπο που δένουν πρώτα και δεύτερα φωνητικά. Και ξαφνικά… το κομμάτι μεταμορφώνεται! Μία instrumental γέφυρα το πάει προς τα σόλο, με μία συγκεκριμένη δισολία να απογειώνει τα πάντα! Θέλω να βάλω να την ξανακούσω πεντακόσιες φορές!

Το έχουμε για 12/8; Πάμε να καλπάσουμε λίγο; “Far And Beyond (In Hell)” και το σχήμα θέλει να μας αποτρελάνει. Πολεμική ατμόσφαιρα, θεαματική δουλειά στις κιθάρες και ρεφρέν για πολύ τρέξιμο, πολύ ξύλο, πολύ στριμωξίδι στα LiVE και την κορυφαία ατμόσφαιρα. Η λυρική γέφυρα στη μέση απορροφά τους κραδασμούς από τον πανικό και αλλάζει το σκηνικό. Παρακολουθούμε ταινία τώρα. “Who are you”; H απάντηση είναι εκκωφαντική. Αρμονίες και φωνές και μπετόν αρμέ ενορχήστρωση.

Επίλογος με το “Night With A Witch”, το οποίο πήραν από το ΕΡ τους, το ξανάπαιξαν και το φρέσκαραν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Δυναμικό, τρεχάτο τόσο όσο και τίγκα μελωδικό, το εν λόγω συνδυάζει AOR και Μέταλ τόσο περίτεχνα, που θα συγκινήσει το ίδιο πράσινους και βένετους και θα δείξει ότι η μελωδία δεν έχει όρια και ευτυχώς που δεν έχει.

Αλμπουμάρα! Καλοτάξιδο, κύριοι! Περιμένουμε να ακούσουμε και ζωντανά το υλικό.

Κώστας Κούλης

9/10