Συνέντευξη με τον Andrea Kirk των Flames

Metalourgio: Γεια σου Ανδρέα τι
κάνεις? Τι κάνεις αυτόν τον καιρό?

A.K: Την παλεύω όσο μπορώ όπως όλοι μας

Metalourgio: Λοιπόν για πάμε στο
προκύμαινο. Οι Flames είναι
μια απο τις ιστορικότερες και πιο γνωστές Ελληνικές μπάντες. Πως νιώθεις να
είσαι μέλος σε μία τέτοια μπάντα?

A.K: Οι flames Είναι οικογενειακή
υπόθεση, είναι d.n.a. μπηκα το 1986!!! και λίγο πριν την ηχογράφηση του “Merciless Slaughter” και ο λόγος,  όταν ψάχτηκε  η τότε μπάντα για μπασίστα ήμουν ο μόνος που ήξερε τα κομμάτια μέσα και έξω που λένε μιας και ήμουν ο roadie..αυτό  σήμαινε
κουβάλημα και καθημερινή παρουσία στα αυτοσχέδια τότε προβάδιkα και ότι
συνεπάγεται..η αλήθεια είναι ότι με έπιασε ο αδερφός μου να παίζω τα κομμάτια
μόνος και δεν ήθελε και πολύ προσπάθεια..;)

Metalourgio: Πως ήταν να
φτιάχνεις εκείνη την εποχή μουσική? Με τι υποδομές δουλεύατε για να βγάλετε
έναν δίσκο?

A.K: Μικρή ερώτηση, μεγάλη και δύσκολη θα είναι η απάντηση. Εντάξει τώρα δεν θα
συγκρίνω την τεχνολογια του τότε με το σήμερα, ήταν απλά όλα αναλογικά. Μιλώ
για ηχογραφήσεις, το digital
το ψηφιακο στοιχειο  ηταν μόνο όνομα σε κάτι
συσκευές και κάποια εφέ, εννοώ δεν υπήρχε τρόπος ηχογράφησης σε ψηφιακή μορφή
όλα ήταν χειροποίητα που λένε, κάτι σαν να γράφεις κασέτα (μπομπίνα) ,θρυλικές εποχες και ο καθένας ηχογραφουσε τα μέρη του ξεχωριστά
πάνω σε αυτή την μπομπίνα. Συνήθως σε 24 κανάλια κονσόλα, που ήταν χλιδή στα
80ς. Οι 2 πρώτοι δίσκοι των flames “made in hell”, “merciless slaughter” είναι γνωστό αυτό και ακούγετε  εύκολα ότι είναι σε 8καναλη κονσόλα
ηχογραφημένοι. Μετά επρεπε να κανουμε μιξη στο αποτέλεσμα να ρυθμιστούν εντάσεις
level φωνές όλα τα εξωτερικά
εφέ δηλαδή ότι δεν είναι μουσικό όργανο και μετά από πολύ ξενύχτι και σπάσιμο νευρών
έβγαινε αποτέλεσμα. Είχε δρόμο παντός γιατί υπηρχε και αμφιβολία στο τι θα γίνει
στην λεγόμενη κοπή δισκων, οπου και εκει κάποιοι άσχετοι με το είδος της
μουσικής, ισοπέδωναν τα πεδία ακρόασης, κομπρεσαραν δηλαδή το υλικό που είχες  φτύσει ψυχή, μόνο και μόνο επειδή δεν είχαν ιδέα
τι μουσική είναι αυτή που δεν έχει μπουζούκι και κλαρίνο. Άσε έχω ζήσει πολύ
ξενέρα και όχι μόνο εγώ όλοι οι μέταλ μουσικοί της εποχής. Δεν θα σου πω για ηχολήπτες
που δεν είχαν ιδέα στο τι θα πει  metal. Άστα ήταν καλές περιπέτειες!! Να πω όμως
ότι έχει ηχογραφηθεί από flames ,έχει πια ψηφιοποιηθεί και υπάρχει σε mp3 τουλάχιστον αρχείο, όλα βρίσκονται πια ψηφιακά
στο flames –legacy. Επίσης το agony rise γράφτηκε το 1996 είχε ψηφιακή αντιμετώπιση απ την αρχή του..

θέλω να πω και κάτι
ακόμα όμως. Εκείνη την εποχή όλοι δούλευαν έτσι αναλογικά, έτσι ακριβώς την πάλευαν
παράλληλα  οι Slayer, οι  krearor, οι Metallica, του “Kill’ Em all”. Όλοι  ανεξαιρέτως,
ήταν η εποχή μας  και μέσα στην άγνοια
μας δουλεύαμε και γουστάραμε. Οι διαφορες μας είναι στην μουσική παιδεία, στα μεγέθη,
στα ακούσματα και είναι ο λόγος που η Ελλάδα άργησε να εξάγει μπάντες ξέρεις πολλές
φορές ένα υλικό μιας μπάντας κρίνετε στην ηχογράφηση στο καλό remix παρά στην σύνθεση…

 
Metalourgio: Πως φτιάχνατε
μουσική για μία νέα δουλειά? Καθόταν ο καθένας μόνος του και δούλευε ιδέες
μόνος του και μετά τις έδειχνε στους άλλου ή μαζευόσασταν όλοι μαζί και
τζαμάρατε? Νόμιζω με τον δεύτερο τρόπο γεννήθηκε και το  “Nommen Illi Mors”

A.K:  Όχι …και όχι στο δεύτερο μέρος
…Θα σου πω, συνήθως ο Χρήστος ο αδελφός μου και ιδρυτικό μέλος πιο μεγάλος
και πιο έμπειρος απ’ όλους μας είχε στο μυαλό ένα riff. Μια συγχορδία,  μια ιδέα πρωτόγονη ,κάτι, ένα σχήμα από το κομμάτι
που θα ερχόταν, εάν και εφόσον. Συνήθως έτσι λειτουργούσε, έπαιζε κάτι μετά στην
πρόβα των γνωστών κομματιών, η ενδιάμεσα, η παράλληλα του ερχόταν η ιδέα και
κολλάγαμε πάνω του όσο μπορούσαμε μέχρι να δέσει. Ο  ντράμερ όμως ήταν ο καταλύτης ενός τραγουδιού.
Αν δεν έμπαινε μπάσο δεν έτρεχε τίποτα, συνήθως θόρυβο έφερνα και χάλαγα  την έμπνευση στον Χρήστο, αλλά ο Γιώργος που είχαμε
ντράμερ τότε ήταν ιδιοφυΐα αμέσως το καλούπωνε σε ρυθμό το riff και ήταν επιτόπου
το αποτέλεσμα. Εγώ όταν δεν έκανα θόρυβο το βούλωνα κάπνιζα και τους απολάμβανα
μέχρι να σηκωθεί η τρίχα κάγκελο και μετά ακολουθούσα.

Το μπάσο ξέρεις ακόλουθη
τις ίδιες νότες και βάζει και τον ρυθμό στα κενά που δεν μπορεί η κιθάρα να ακολουθειτέ
το ντραμς. Εύκολα ράμματα δηλαδή. Αυτό έγινε στα 2 κατά την γνώμη μου και καλυτέρα
άλμπουμ των flames, ‘’Summon the Dead’’ και ‘’Last Prophecy’’. Το “Nommen illi Mors”έγινε αλλιώς όμως. Είχε έτοιμα σχεδόν κάποια κομμάτια και ιδέες του τότε τραγουδιστή
Θωμά που αντικατέστησε τον Αλέξη. Ο  Θωμάς
έφερε σε παιδική μορφή κάποια κομμάτια που δουλεύτηκαν αρκετά μέχρι να δέσουν από
όλους μας. Έμενα δεν μου αρέσει να δουλεύω έτσι. Προτιμώ -και για αυτό δεν ψάχτηκα
με κανένα άλλο σχήμα εκτός απ τους flames. Προτιμώ λοιπόν τον τρόπο που δουλεύω με τον αδελφό μου, απ την πηγή που λένε,
απ την όποια ιδέα του ρίξουν στο κεφάλι οι μούσες του. Μου λείπει όμως ο ντράμερ
και του χρηστού το ίδιο. Βλέπεις με τον ντράμερ ωριμάσαμε μαζί στο προβάδικο  και είναι ζωτικής σημασίας να έχεις σύνθετη όλη
την μπάντα ταυτόχρονα στην ώρα της πρόβας, παρά να σου έρθει ο κάθε σταρ με τα έτοιμα
του. Για τον τραγουδιστή δεν λέω ήταν δύσκολο να ακολουθητέε το όλο σκεπτικό
του jam παρόλο που  ο Αλέξης στα 2 άλμπουμ και στα αρκετά live τότε, Μotorhead, Κreator , Sodom, Running wild, D.R.I., κατάφερε να κάνει πράγματα που ούτε και ο ίδιος
φανταζόταν.  Μιλάμε για υπέρβαση του εαυτού
του χχχχ :)))))))))

Metalourgio: Έχουμε δει μπάντες
κατα καιρους να αποτελούνται απο αδέρφια. Πως ήταν να δουλεύεις με τον αδερφό
σου? Ένιωθες να αλληλοσυμπληρώνεστε ή είχατε κόντρες?

A.K: (Γέλια…) είναι επικές οι μάχες που είχα με τον Χρήστο όλα αυτά τα χρόνια,
φραστικές εννοείτε. Πολλές φορές τσακωνόμασταν, εγώ δηλαδή αρπαζόμουν πιο εύκολα
και επειδή είχα γινει και γραφικός ήμουν το ανέκδοτο των υπολοίπων (γέλια…). Στα
σοβαρά όμως η συνεργασία με τον Χρήστο  ήταν
δύσκολη και αυτό γιατί ποτέ δεν μπορούσα να καταλάβω τον  τρόπο που του ερχόταν τα κομμάτια. Όλα τα άλλα
τα καταλάβαινα αλλά ακόμα και σήμερα όταν του έρχεται μια ιδέα και την παίζει
στη κιθάρα μένω κάγκελο ρε φιλέ. Δεν είναι ζήλεια είναι παραπάνω και τρελαίνομαι
που δεν έχω ενα σοβαρό ντράμερ να τον ακολουθεί. Ξέρεις ότι έμαθα ντραμς να μπορέσω
να τον ακολουθησω ? Αν μπορούσα να στήσω την μπάντα αλλιώς θα έπαιζα
ντραμς  αυτό που είχαν έχουν οι Cavalera Conspirancy. Αυτό είναι
που κάνω τώρα αυτό τον καιρό μαζί με τον Χρήστο, δουλεύοντας τα κομμάτια του
στα ντραμς . φυσικά δεν θα αφησω το μπασσο και φυσικά αν συνεργαστώ ξανά με κάποιον
ντράμερ πάνω στα flames κομμάτια θα ανεβάσω απλά λίγο ψηλά τον πήχη..

Metalourgio: Δύο από τους
δίσκου που σας καθιέρωσαν ήταν οι Made in Hell και Merciless Slaughter. Σε αυτούς συμμετείχε ο Nigel Foxxe, πως ήταν η συνεργασία μαζί του και μπορείς να μας πεις γιατί έφυγε?

A.K:  Ασυμφωνία χαρακτήρων (γέλια)! Κοίτα όπως
και με αρκετά γκρούπ, η μουσική αναζήτηση, το κηνύγι της πιο όμορφης μούσας, η
απόλυτη συναύρεση με την έμνευση και άλλα τέτοια μπορώ να σου λέω μέχρι αύριο.
Ο λόγος απλός και συνιθησμένος, αλλά πάντα επίκαιρος. Δεν μπορείς να απαγορεύσεις
στον άλλον την αναζήτηση του, το ψάξιμο του, έτσι και ο Nigel Foxxe, ακολούθησε την δική του μουσική πορεία παράγοντας τους δικούς του
δίσκους. Αλήθεια είναι επίσης ότι εμείς οι υπόλοιποι και ομόφωνα θέλαμε με
λύσσα να ακολουθήσουμε το δικό μας ψάξιμο σε πιο σκληρόυς μουσικούς δρόμους.
Πιο άγρια τα γκάζια που θέλαμε και αυτό κάναμε. Πιστεύαμε ότι το πρωτόγονο και
ανεξερεύνητο τότε thrash metal ήταν αυτό που θέλαμε να κάνουμε. Ο
Χρήστος απεγκλωβίστηκε με τα metal στερεότυπα και έκφρασε την δική του έμπνευση στο aggressive hate metal thrash για τους Flames. Θέλω να κάνω ένα προσωπικό σχόλιο, αποθυμένο. Ακόμα θυμάμαι τις φάτσες
κάτι μεταλάδων μουσικών που ξίνιζαν, στράβωναν και κάνανε το αγαπημένο σπορ,
κρητική – κουτσομπολιό και δεν μπορούσαν να καταλάβουν ακόμα και σήμερα το
δέσιμο που είχε ο δικός μας κόσμος με εμάς και την επιλογή μας αλλά και την
αυθεντικότητα μας σε αυτό που κάναμε, ειδηκά τότε. Το να εκφράσεις δηλαδή το
μίσος, τον φόβο και την ανησυχία με νότες, ήταν η επιτυχία μας. Αυτό δεν το
καταλάβαιναν. Καίγονταν μαζί με τις περίτεχνες φιγούρες τους και τις χιλιο
παιγμένες πεντατονικές τους. Ναι ρε φίλε έτσι το είδα τότε. Μου είχε μείνει.
Απλά ξεκαθάρισε με τα χρόνια…

 
Metalourgio: Το εξώφυλλο του Merciless Slaughter πρέπει να ήταν πολύ ακραίο για την εποχή του, μπορείς να μας πεις πως σας
ήρθε η ιδέα να κάνετε αυτό για εξώφυλλο και τι ανταπόκριση δέχτηκε από την τότε metal
Ελληνική κοινότητα?

A.K: Το πως το δέχτηκε η Ελληνική metal κοινότητα μας άφησε ευχάριστα κάγκελο! Ναι ήταν πολύ μπροστά
για την εποχή του. Θυμήσου πιο πριν που σου έλεγα για την έκφραση του μίσους
και του φόβου. Η άποψη μας ήταν και στο εξώφυλο. Όταν πρώτο κυκλοφόρησε θυμάμαι
είχα κατέβει στο κέντρο στην Αθήνα για κάτι δουλειές κοντά στο τότε Happening δισκάδικο και θυμάμαι να κατεβαίνει
μια ομάδα μεταλλάδων με το “Merciless Slaughter” στα χέρια, να
το κρατάνε ψηλά και να το δείχνουνε σε περαστικούς ουρλιάζοντας! Δεν το
πίστευα, αλλά είναι αλήθεια και το είδα με τα μάτια μου. Δεν υπήρχε facebook βλέπεις, θα κοντέριαζε τα likes  σήμερα είμαι σίγουρος.  Πάντως δεν είναι κανονικό κεφάλι, είναι
κέρινο ομοίωμα. Το LP το είδα πρόσφατα στο Μοναστηράκι σε ένα δισκάδικο σε μία στοά. Η τιμή
του ήταν ασύλληπτη, από εκει καταλαβαίνεις.

Metalourgio: Στην δεκαετία του
80 γεννήθηκαν πολλές μπάντες στην Ελλάδα πολλές ενώ αξιόλογες δεν καταφέρανε να
παραμείνουν ενεργές. Τι πιστεύεις ότι έφταιξε?

A.K:  Η Ελληνική πραγματικότητα του τότε ήταν εξίσου
σκληρή με την σημερινή. Δύσκολα την πάλευες χωρίς συμβατή δουλεία και πιο δύσκολα
με τo image, μακριά μαλλιά και τέτοια, υπήρχε προκατάληψη,
ακόμα υπάρχει σε ότι είναι progressive ,τότε όμως είχες και το στρατιωτικό που είχε την διπλασία διάρκεια απ ότι σήμερα
το οικονομικό που ακλουθούσε μετά.  Όλο αυτό
βάλτο επί 4-5 άτομα που είχε μια μπάντα είναι άπιαστο να μείνει ατόφια. Σήμερα είναι
λίγο πιο σύνθετα τα πράγματα μιας και το image δεν παίζει πια ρόλο, αλλά δεν υπάρχει κατά  μαγικό τρόπο πια ο χρόνος. Αυτό είναι προσωπική
μου άποψη και φοβία….

Metalourgio: Από την σημερινή metal σκηνη έχεις ξεχωρήσει κάποιες μπάντες? Αν ναι για πες μερικές

 
A.K: Υπάρχουν παρά πολλές μπάντες που μου αρέσουν, δυστυχώς δεν έχω τα λεφτά να
τις βλέπω και live.. θα πω τα
στάνταρ suicidal angels- rotting Christ είναι πασίγνωστοι
και τους γουστάρω πολύ. Είχα και την τύχη να γνωριστώ με τα παιδιά από Nightstalker  από
χρόνια. Άλλους  που γουστάρω,  Convixion  παίξαμε
και μαζί στο Gagarin, μεγάλο respect σε όσους συνεχίζουν ακόμα και  μιλώ για το παράλληλο βίο , Spitfire …και ο κατάλογος συνεχίζει.

Metalourgio: Διάβασα στο
διαδίκτυο ότι φέτος θα δουλεύατε πάνω σε κάποιες επανακυκλοφορίες στα “Summon The Dead” και “Last Prophecy”, όπως και σε νέο υλικό. Για πες μας λίγα πράγματα.

A.K: Ναι έγινε αυτό και λέγεται “Flames Legacy” υπάρχει και στο site μας www.flames.gr απ όπου μπορείς να κάνεις και downloading mp3….

Το νέο υλικό είναι
το “rotten life”. Δεν έχει τελειώσει ακόμα αν και παίξαμε το ομώνυμο
στα live του 2012 στα  Gagarin-fuzz

Metalourgio: Η δισκογραφίας σας
είναι αρκετά πλούσια. Μέσα σε δέκα χρόνια σχεδόν έχετε βγάλει 6 full length ένα live EP και έναν best of δίσκο και μετά
τίποτα. Πως πήρατε την απόφαση να σταματήσετε να κάνετε μουσική?

A.K: Δεν είναι ακριβώς έτσι. Από το 1984! Toυ Made in Hell το ηχογραφήσαμε μέχρι και το 1991 του “Nommen illi Mors”  το
“Agony Rise” ήρθε 6 χρόνια αργότερα
και μετά το χάος. Τα δύσκολα και ψεύτικα χρόνια των 90ς (γνώμη μου) αν και κλονίστηκε
παγκόσμια η μουσική βιομηχανία, έπεσε πολύ δήθεν και πολύ φλωράτζα μέσα στα χρόνια
μωρέ, δεν ξέρω και εγώ τι να πω αλλά έχει χαθεί ένα μεγάλο link, ένας κρίκος που ένωνε την μουσική συνοχή
όλα τα προηγούμενα χρόνια. Χάθηκε η μπάλα που λένε έτσι πιστεύω, εμείς δεν είχαμε
να πούμε κάτι στο χαμό εκείνο που όλοι ψάχνονταν, δεν μας ενδιέφερε κιόλας, εξ άλλου
πιστεύω οτι αν δεν έχεις να πεις κάτι καλό  είναι να σκας..δεν έχουμε  πάρει όμως τέτοια   απόφαση να σταματήσουμε την μουσική!

Metalourgio: Πρέπει να σου πω
ότι όσο γράφω αυτήν την συνέντευξη τυχαίνει να ακούω Bathory και φυσικά δεν γίνεται να μην ρωτήσω για
την διασκευή που κάνατε για εκείνη την συλλογή του Metal Invader. Για πες μερικές λεπτομέρειες από αυτό το project, πιστεύεις να έπεσε ποτέ στα χέρια του Quorthon αυτή η δουλεία?

A.K: Ξέρω ότι του ζητήθηκε η άδεια για το project σε μια έκθεση στο Βερολίνο..δεν γνωρίζω όμως αν πρόλαβε
να ακούσει το αποτέλεσμα. Σίγουρα του είχε σταλεί δείγμα….

Metalourgio: Σε ευχαριστώ πολύ
για τον χρόνο σου. Μπορείς να δώσεις έναν χαιρετισμώ και κάποια τελευταία λόγια
για τους αναγνώστες μας

A.K: Εγώ ευχαριστώ για την φιλοξενία αν και την καταχράστηκα με τα πολλά γραπτά,
όμως δεν τα πάω και καλά με τις χαιρετούρες. Να συμφωνήσουμε ότι θα βρεθούμε
στο επόμενο live  flames όπου όποτε γίνει. Εκεί θα έχουμε λόγο να πουμε πολλα!!

Ευχαριστώ ..

Για το Metalourgio

Γιάννης Μοσχονάς