Λίγες ώρες πριν τα live shows των MY DYING BRIDE σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, ο κιθαρίστας του group Andrew Craighan μιλάει και λύνει πολλές από τις απορίες μας σχετικά με την “ιδιαίτερη” μουσική των Βρετανών…
Μπορείς να με βοηθήσεις να βρω πως συνδέεται ο τίτλος του νέου σας EP, “Bring Me Victory”, με το artwork που το κοσμεί;
Να
σου πω την αλήθεια, δεν πήρα μέρος στην επιλογή του, αλλά απ’οσο ξέρω, ο
άδειος θρόνος πάνω στα ερείπια συμβολίζει την απουσία του βασιλιά, την
έλλειψη καθοδήγησης. Οι στίχοι του κομματιού είναι αρκετά αισιόδοξοι,
θέλουν να περάσουν μήνυμα ελπίδας, αλλά πραγματικά δεν ξέρω περισσότερα
για το πως συνδέονται αυτά τα δύο. Συνήθως είναι προσωπικές σκέψεις του
Aaron, οπότε αυτός είναι πιο κατάλληλος να απαντήσει. Να ξέρεις, πάντως,
ότι του αρέσει να είναι μυστηριώδης, οπότε μάλλον ποτέ δεν θα μάθεις
ποτέ.
Στο EP αυτό, περιλαμβάνονται και 2 διασκευές. Ειδικά η
εκτέλεση σας για το παραδοσιακό “Scarborough Fair” είναι εκπληκτική.
Υπάρχει ποτέ περίπτωση να ακούσουμε live κάποια από τις πολλές διασκευές
που έχετε κυκλοφορήσει κατά καιρούς;
Δεν υπάρχει κάποια
τέτοια σκέψη προς το παρών. Είσαι μόλις ο δεύτερος άνθρωπος μέχρι τώρα,
που μας το ζητάει, οπότε και εμείς στην μέχρι τώρα πορεία μας, ποτέ δεν
το είχαμε σκεφτεί. Όμως ακούω συνέχεια πολύ καλά λόγια για την
συγκεκριμένη διασκευή μας, οπότε εάν συνεχίσουν οι φίλοι μας να το
ζητούν, σίγουρα θα είναι η πρώτη που θα προβάρουμε για να παιχτεί κάποια
στιγμή live. Πρέπει να πω, βέβαια, ότι η συγκεκριμένη διασκευή είναι η
αγαπημένη μου, οπότε μάλλον πρέπει να πείσω τους υπόλοιπους…
Σας άρεσε η εκδοχή των “SΙΜΟΝ AND GARFUNKEL”;
Βέβαια!!!
Την δική τους διασκευή ακούσαμε και αποφασίσαμε να ασχοληθούμε σοβαρά
με αυτό το τραγούδι. Όσο το ψάχναμε, βρίσκαμε και άλλες, πολύ αξιόλογες
διασκευές, οπότε έπρεπε να είμαστε τριπλά προσεκτικοί με την δική μας
εκτέλεση. Είναι ένα πολύ γνωστό τραγούδι και έπρεπε να το προσεγγίσουμε
με προσοχή, ώστε να μην ακουστούμε χάλια…
Εγώ πάντως προτιμώ την δική σας εκδοχή…Για μένα είναι, μακράν, η καλύτερη διασκευή που έχετε κάνει όλα αυτά τα χρόνια…
Σε ευχαριστώ πολύ. Είμαι μεγάλος fan των Simon And Garfunkel και το σχόλιο σου με χαροποιεί.
Τσέκαρα
στο forum της ιστοσελίδας σας, ότι πρόκειται σύντομα να κυκλοφορήσει
ένα tribute album για τους MY DYING BRIDE. Αυτό σημαίνει δύο πράγματα.
Καταρχήν ότι είστε σημαντικά μέλη της σκηνής, αλλά και ότι γερνάτε…
(Γέλια) Είναι αλήθεια…!!!!
Έχετε συμβιβαστεί και με τις δύο σκέψεις…;
Παρακολουθώ
από κοντά τι γίνεται με αυτό το tribute album. Είναι πολύ περίεργο το
συναίσθημα…γιατί παρότι είμαστε ήδη πολλά χρόνια εκεί έξω, νιώθουμε
σαν να είναι πολύ φρέσκο ό,τι κάνουμε. Παραδείγματος χάριν. Έχουμε δύο
shows στην Ελλάδα και νιώθουμε τεράστια χαρά, δεν το θεωρούμε σαν κάτι
τετριμμένο ή φυσιολογικό. Όλοι στην μπάντα νιώθουμε κάθε στιγμή του
group σαν να είναι η πρώτη φορά… Ξέχωρα από αυτό, η προσπάθεια που
κάνουν τα παιδιά που ασχολούνται με το tribute album είναι τεράστια και
νιώθω μεγάλη τιμή και περηφάνια που κάποιοι άνθρωποι ασχολούνται με
εμάς.
Στην
περιορισμένη έκδοση του τελευταίου σας album, συμπεριλάβατε παρτιτούρες
για 2 κομμάτια σας. Από τα credits του album καταλαβαίνω ότι το “Guitar
Hero” δεν είναι το αγαπημένο videogame σου. Πιστεύεις ότι ο rock και
metal χώρος έχει ανάγκη το promotion που προσφέρουν αυτά τα μουσικά
videogames;
Είναι αρκετά σύνθετο το θέμα. Το “Guitar Hero”
σαν παιχνίδι μου αρέσει. Είμαι μεγάλος fan του X-Box και παίζω συχνά
μαζί με τον γιο μου, αν και είναι πολύ καλύτερος από εμένα. (Γέλια) Δεν
διαφωνούμε με την ύπαρξη του παιχνιδιού. Διαφωνούμε με το να επιλέγει η
νεολαία να παίζει οκτώ ώρες την ημέρα, από το να επιλέγει να μάθει να
παίζει πραγματική κιθάρα. Δεν διαφωνούμε με τον ψυχαγωγικό χαρακτήρα του
παιχνιδιού και συμφωνούμε όλοι στο ότι μπορεί να φέρει πολλούς νέους
κοντά στην δική μας μουσική. Το άσχημο είναι ότι τα παιδιά βαριούνται να
κάνουν έστω και μια ώρα εξάσκηση στην πραγματική κιθάρα τους, ενώ
κάθονται και παίζουν με την ψεύτικη άπειρες ώρες. Γι’αυτό το λόγο
εκφράσαμε την ανησυχία μας.
Ελπίζω μεταξύ της δημιουργικότητας και της ψυχαγωγίας να επικρατήσει η πρώτη…
Και
εγώ το ελπίζω. Και προσπαθούμε να βοηθήσουμε όσο περνάει από το χέρι
μας. Βάλαμε τις παρτιτούρες, έτσι ώστε να έρθει σε επαφή ο ακροατής με
κάποια τραγούδια μας και να προσπαθήσει να τα “βγάλει”. Η μουσική μας
ποτέ δεν βασίστηκε στην τεχνική μας κατάρτιση, οπότε η μελωδίες είναι
ιδιαίτερα εύκολες. Θα χαιρόμασταν ιδιαίτερα, εάν βλέπαμε κάποια παιδιά
να ξέρουν να παίζουν τραγούδια μας. Αλλά με πραγματικές κιθάρες…
Το
2012 ολοκληρώνονται 20 χρόνια καριέρας…Εάν η φυλή των Μάγιας
αποδειχτεί σωστή και ο κόσμος σε πέντε λεπτά πρόκειται να καταστραφεί,
ποιο κομμάτι σας θα παίζατε εκείνη την στιγμή, εάν ήσασταν πάνω σε μια
σκηνή;
Θα έπαιζα το “Cry of Mankind”, γιατί διαρκεί περίπου 15 λεπτά…(άπειρα γέλια)
Αυτό
το καλοκαίρι, οι τέσσερις μεγάλες μπάντες του αμερικάνικου thrash
metal, (METALLICA, SLAYER, MEGADETH, ANTHRAX) θα περιοδεύσουν στην
Ευρώπη στα πλαίσια ενός κινούμενου festival. To Unholy Trinity Tour, στο
οποίο συμμετείχατε εσείς, οι PARADISE LOST και οι ANATHEMA είχε επίσης
μεγάλη επιτυχία…Προσωπικά δεν πιστεύω ότι όλο αυτό είναι μια σύμπτωση.
Μπορείς να με βοηθήσεις να βρω τους λόγους πίσω από αυτά τα,
“απίστευτα” για τους fans, πακέτα;;;
Είναι κάτι πολύ φυσικό. Ο
κύριος λόγος είναι απλά το πέρασμα του χρόνου. Πριν 10 χρόνια οι ίδιες
οι μπάντες για διάφορους λόγους, αποκλείεται να ήθελαν να περιοδεύσουν
όλες μαζί. Όμως τα μέλη των συγκροτημάτων μεγαλώνουν σε ηλικία και
γίνονται πιο χαλαροί σε θέματα, που παλιότερα έδιναν μεγάλη σημασία.
Όπως είπες και ο ίδιος, αυτά τα billings είναι “απίστευτα”. Οπότε όλος ο
κόσμος θέλει να τα δει, αποτελούν εμπειρία ζωής για όσους ασχολούνται
με την metal μουσική. Άρα, χωρίς να θέλω να γίνω κυνικός, σίγουρα και τα
χρήματα παίζουν σπουδαίο ρόλο.
Την
τελευταία φορά που ήρθατε στην Ελλάδα, ήταν στα πλαίσια του Rockwave
Festival. Πολλοί φίλοι σας εκείνο το απόγευμα αποχώρησαν από το
Terravibe μετά την εμφάνιση σας. Εάν θυμάσαι, οι headliners της βραδιάς
ήταν οι METALLICA. Πιστεύεις οτί υπάρχει μεγάλη διαφορά μεταξύ της
μουσικής σας και των υπολοίπων ειδών του metal;
Απολαμβάνω το
γεγονός οτί δεν είμαστε – αμετάφραστο – “everybody’s cup of tea”.
Έχουμε τον δικό μας ήχο, δεν προσπαθούμε να αρέσουμε σε όλους. Όμως η
ιδέα, το να υπάρχουν σε ένα festival μπάντες όπως οι METALLICA, οι
MASTODON και εμείς, είναι κάτι το φανταστικό. Ήταν ένα όνειρο μας που
έγινε πραγματικότητα. Οι άνθρωποι από την Ελλάδα, που μας κάλεσαν,
πίστεψαν οτί μπορούσαμε να χωρέσουμε σε ένα τέτοιο billing και παρότι
ακουγόμαστε πολύ διαφορετικά από τους υπόλοιπους, νομίζω ότι η βραδιά
ήταν επιτυχημένη.
Σε ένα από τα DJ sets τα οποία έκανα πέρσι
τον χειμώνα, όταν ο ιδιοκτήτης του club συνειδητοποιήσε ότι παίζω
κομμάτι σας (συγκεκριμένα το “Deeper Down”) με κοίταξε με απειλητικό
βλέμμα και μάλλον θα ήθελε να με σκοτώσει εκείνη την στιγμή, διότι
“χάλαγα” το μεταλλικό κέφι.
(Γέλια) Μάλλον είχε
δίκιο…Πραγματικά χαίρομαι με αυτή την αντίδραση. Αυτό που επιθυμούμε,
είναι να μην αντιλαμβάνονται όλοι την μουσική μας. Αυτή ακριβώς είναι η
ομορφιά του να είσαι διαφορετικός. Ο τύπος αντέδρασε, όπως ακριβώς
θέλουμε να αντιδράσει. Έχουμε φτιάξει τον δικό μας κόσμο και ζούμε μέσα
σε αυτόν και ειλικρινά δεν κυνηγάμε το breakthrough σε μεγάλα πλήθη.
Εντάξει,
συμφωνούμε όλοι στο ότι, η μουσική σας δεν είναι τόσο ρυθμική όσο των
SLIPKNOT ή τόσο χαρωπή όσο των HELLOWEEN, αλλά δεν ενδείκνυται
αποκλειστικά και μόνο για προσωπικές ακροάσεις. Πώς φαντάζεσαι τους fans
σας να ακούν την μουσική σας;
Ελπίζω όλοι όσοι ακούν την
μουσική μας, να νιώθουν την ίδια εσωτερική ευχαρίστηση με εμάς, τα μέλη
της μπάντας. Όλοι έχουμε τις στιγμές μας, όταν νιώθουμε “πεσμένοι”,
μελαγχολικοί, λυπημένοι…οι MY DYING BRIDE εκεί νομίζω ότι ανήκουν.
Πιστεύω ότι οι ακροατές μας νιώθουν την ανάγκη να μας ακούν γιατί αυτό
τους βοηθά να νιώθουν ότι δεν είναι μόνοι. Γινόμαστε ένα μέσω της
μουσικής μας, με άτομα που βρίσκονται στην ίδια ψυχολογική κατάσταση.
Κάποιοι βρίσκουν παρέα, άλλοι ταξιδεύουν, κάποιοι εκτονώνονται στα πιο
επιθετικά κομμάτια μας, αλλά ελάχιστοι νομίζω ότι ψυχαγωγούνται και
“χαίρονται” ακούγοντας την μουσική μας.