Aetherian – At Storm’s Edge

Aetherian – At Storm’s Edge

 Από το single “Drops of Light”, πίσω στο 2014, είχε γίνει ορατό όχι μονάχα το μουσικό ύφος της πεντάδας, το ηχητικό μονοπάτι του μελωδικού death metal αλλά και ο στόχος που εμφανώς θέλουν να εκπληρώσουν, ήτοι η συνειδητή  καθιέρωσή τους ως ένα γνήσιο, ατόφιο σχήμα του εν λόγω ιδιώματος.

Οι Aetherian επιστρέφουν μετά το “The Untamed Wilderness” με το δεύτερο κατά σειρά ολοκληρωμένο τους album “At Storm’s Edge” ( υπάρχει και το EP “Tales of Our Times”, 2015 ) έχοντας αποδεσμευτεί πλήρως από τις όποιες καλώς εννοούμενες αμφιβολίες ή τους όποιους «συμβιβασμούς αναζήτησης» σχετικά με την ηχητική τους κατεύθυνση. Τεχνικά η ωριμότητα σε συνδυασμό με την εμπειρία εκτέλεσης είναι, μεταξύ άλλων, δύο από τα κύρια χαρακτηριστικά στοιχεία καθ’ όλη την διάρκεια ακρόασης της νέας τους δουλειάς. Το σχήμα που είχε δώσει το στίγμα της καινούργιας πλεύσης κυρίως με τα singles, Primordial Woods (2021),  Πυρ Αέναον και Soulriver (2023) απεχθάνεται την πλήξη που πολλάκις προκαλεί το ιδίωμα μετά από δύο τραγούδια. Με μία γνήσια, σύγχρονη, πλην όμως με σαφή προσανατολισμό στην Βόρειο – ευρωπαϊκή παράδοση, εκδοχή και πλοκή, εστιάζοντας παράλληλα στις μελωδικές γραμμές αναλύουν τη δική τους θεματική περί φόβου, δικαιοσύνης, ατομικής αντίδρασης στην κοινωνική απάθεια. Μιλούν για τη λύπη, περιγράφουν τη θλίψη που πολλές φορές συνοδεύουν τον εσωτερικό μας κόσμο στη μάχη της επιβίωσης, της ψυχικής μας ισορροπίας…  της αυτοκριτικής.

Η Αθηναϊκή πεντάδα δεν διστάζει, προκειμένου να στοχαστεί ανθρωποκεντρικά να ερμηνεύσει ακόμα και το Αιώνιο Πύρ δηλ., μεταφορικά και κυριολεκτικά να αποτυπώσει την αλήθεια για την κατάρρευση του σύγχρονου πολιτισμού, για τον αργό θάνατό του μιας και απαρνήθηκε τις ρίζες του στο όνομα της ισοπεδωτικής, αμείλικτής εξέλιξης, απαξίωσε το παρελθόν των  κατευθυντήριων μύθων, των διδαχών από τα έπη, της εσωτερικής λύτρωσης του αρχαίου δράματος, της ιστορικής πλοκής ενίοτε και του αρχέγονου ενστίκτου για ελευθερία.

Όλα αυτά εξυφαίνονται μέσω μιας άψογης ηχητικά παραγωγής που κρατά σφιχτά την ενέργεια όταν μεταβαίνουν από mid-tempo σε γρήγορους ρυθμούς, την στιβαρή φωνητική ερμηνεία, το ασυγκράτητο rhythm section ακόμα και όταν υπάρχουν «πλάγιες» μελωδικές κιθαριστικές «κόντρες» στην ενορχήστρωση.

Το “At Storm’s Edge” διαδραματίζεται σε 8 πράξεις. Στην επιβλητική, συναισθηματικά γεμάτη μελαγχολία εισαγωγή “Forgotten Oaths” και σε 7 τραγούδια… Army of Gaia, Πυρ Αεναον, At Storm’s Edge, Advent Dreams, Astral Breath, Soulriver, Starlit Shore. Συνολική διάρκεια 43 λεπτά. Πολύ καλό εξώφυλλο με πρόδηλο το κάλεσμα της πολιτισμικής καταγωγής, με έντονη διάθεση για στοχασμό και ανάλυση.

Συμπέρασμα: Μελωδικό death metal σφυρηλατημένο στο αμόνι του metal…για όσους και όσες δεν αποσύρονται στο σκοτάδι αλλά ευλογημένοι συγχωρούν στο φως.

Άγγελος Γεωργιόπουλος

8,5/10