DAVID ELLEFSON: Υπήρξαμε πάντα μία μπάντα με πρωτοποριακή σκέψη

Ο μπασίστας των MEGADETH, David Ellefson, έδωσε πρόσφατα μία συνέντευξη στο Metal A Day. Παρακάτω θα διαβάσετε κάποια αποσπάσματα της

Τι δήλωσε για τις αλλαγές που παρατήρησε κατά τη διάρκεια της καριέρας του:
David: “Πιστεύω πως είναι ενδιαφέρον να δει κανείς την πορεία των MEGADETH… Ξεκινήσαμε κάπως με την ασφάλεια που υπήρχε τότε. Προσωπικά πιστεύω πως ξεκινήσαμε ακριβώς την χρονική περίοδο όπου μπορούσες να έχεις μια μεγάλη δισκογραφική συμφωνία και να βγάλεις κάποια λεφτά ώστε να μπορείς να υποστηρίζεις οικονομικά τον εαυτό σου ως μουσικός, αλλά όπως λένε στη jazz, πρέπει να είσαι όσο καλός ήσουν στη τελευταία σου συναυλία, οπότε πρέπει να συνεχίζεις να προσπαθείς να βγάζεις καλό υλικό. Η ιστοσελίδα μας στο internet, Megadeth.com – στην ουσία, Megadeth, Arizona [η αυθεντική ενσάρκωση της ηλεκτρονικής σελίδας της μπάντας] – ήταν μία πρωτοποριακή ιστοσελίδα. Ήμασταν η πρώτη πάντα που έφτιαξε ποτέ website. Η Capitol Records την έφτιαξε για εμάς. Υπήρξαμε πάντα μία πρωτοποριακή μπάντα, με διαφορετική τεχνολογία, στη δημιουργία των records, στα πάντα, αυτό όμως ήταν που μας βελτίωσε. Τώρα βλέποντας τον κόσμο να αλλάζει… έχουμε νεαρούς fans, έφηβους fans. Στα 35 χρόνια που υπάρχουν οι MEGADETH, είμαστε πλέον στην τέταρτη γενιά μας επειδή περίπου κάθε δέκα χρόνια ένα νέος κύκλος παίρνει σειρά.”

Για την πρόσφατη επανέκδοση του ντεμπούτου τους album “Killing Is My Business…And Business Is Good!”:

David: “Το ’The Final Kill’, είναι η τελευταία έκδοση καθώς ελπίζουμε να μην χρειαστεί να ξανακάνουμε άλλη μίξη σε αυτό. Ακούγεται πραγματικά πολύ καλό. O Mark Lewis έκανε εξαιρετική δουλειά στη μίξη. Ήταν σίγουρα απαραίτητη. O Dave [Mustaine] και ο Bill Kennedy ήρθαν και δούλεψαν πάνω σε αυτό καθώς εμείς δουλεύαμε το ‘The World Needs A Hero’, το μίξαραν και σταδιακά το βελτίωσαν, αλλά μόλις αποφασίσαμε… υπήρχαν δύο albums στη λίστα μας που πάντα μας ενοχλούσαν, τα οποία ήταν το mix του ‘So Far So Good…So What!’, το οποίο ήταν ίσως πολύ ‘λαμπερό’ – επειδή ηχογραφήθηκε λίγο ‘ωμά’ και ‘στεγνά’ – και επίσης το ‘Killin Is My Business’, στο οποίο απλά δεν είχαμε καθόλου χρήματα. Ήταν λίγο ανεξάρτητη παραγωγή, δεν είχαμε χρήματα και ήταν η πρώτη μας φορά σε στούντιο με μπάντα και ήταν κάπως σαν το παρθενικό μας ταξίδι. Κάποια records, όπως το ‘Appetite For Destruction’ των GUNS N’ ROSES, όπως κατάλαβα, πήραν πολύ χρόνο να ολοκληρωθούν. Είχαν μαζί τους μια μεγάλη παραγωγή, ένα πραγματικό A&R και πολύ κόσμο να τους συμβουλεύει. Εμείς δεν το είχαμε αυτό. Ήταν απλά μια μικρή παραγωγή, μας έδωσαν κάποια χρήματα – “Πηγαίνετε φτιάξτε ένα record και δώστε μας το master του.” Μας άφησαν δηλαδή περίπου να χρησιμοποιήσουμε τα δικά μας μέσα. Είχαμε μεγάλες ιδέες, αλλά δεν είχαμε το κεφάλαιο και τις πηγές να φτάσουμε εκεί, μέχρι που πήγαμε στην Capitol.”

Για το bass riff που είναι περισσότερο περήφανος:

David: “Μου άρεσε πάντα το ‘Dawn Patrol’, επειδή ακριβώς ήταν κάτι που έφτιαξα εγώ, αλλά ένα ακόμη που μου αρέσει είναι το ‘Go To Hell’. Το αγαπώ. Το παίζω συνέχεια στο jam room. Υπάρχουν και άλλα όπως το ‘Ashes In Your Mouth’, ’99 Ways To Die’… ακόμα και το ‘Angry Again’. Το μπάσο παίζει περίπου τα μέρη της κιθάρας, αλλά έχει μια πραγματικά ωραία κίνηση –[τραγουδάει το riff] – και μετά βάζει ένα ωραίο επίπεδο από κάτω, απλά παίζοντας το μέρος αυτό. Αυτά είναι κάποια από τα αγαπημένα μου – με το ‘Five Magics’ να είναι πιθανόν το αγαπημένο μου.”

Όσον αφόρα στην απεξάρτησή του:

David: “Το 1990 ‘καθάρισα’ και ήταν αρκετά δύσκολο να αλλάξω αυτή τη σελίδα. Δεν κατηγορώ κανέναν για αυτό γιατί ξέρω πόσο δύσκολο είναι να ξεφύγεις από αυτό και να παραμείνεις νηφάλιος και στην δική μου περίπτωση, να επιστρέψεις πίσω στην νεανική σου αθωότητα, στο χαρούμενο παιδί που ήμουν καθώς μεγάλωνα σε μία φάρμα στη Minnesota και αγαπούσα απλά να παίζω μπάσο. Ζούσα το όνειρο με το να διασκεδάζω… Δεν θα πω ψέματα –το απολάμβανα πολύ. Για τα δέκα αυτά χρόνια που το έκανα, τα πρώτα επτά με οκτώ χρόνια ήταν σίγουρα πολύ διασκεδαστικά. Τα δύο τελευταία… είναι δύσκολο να φεύγεις από το σπίτι επειδή είσαι χάλια από τα ναρκωτικά και δεν μπορείς να ταξιδέψεις και αυτό ήταν ένα πρόβλημα. Για εμένα η αποτοξίνωση ήταν πολύ σημαντική – Το χρειαζόμουν για τη δική μου προστασία αλλά και γιατί έμπαινε εμπόδιο στην αγάπη μου για τη μουσική και στους στόχους που είχαμε και στο τι θέλαμε να καταφέρουμε σαν μπάντα. Ένα από τα δύο έπρεπε να σταματήσει – η μπάντα ή τα ναρκωτικά. Τα ναρκωτικά λοιπόν έπρεπε να σταματήσουν.”

Για την μουσική ταυτότητα των MEGADETH:

David: “Είναι αστείο – Ακούω πολύ μουσική, ειδικά όταν ταξιδεύω από το ένα show στο άλλο. Οι MEGADETH όσο heavy και ας είναι, είναι λες και δεν είμαστε πραγματικά ένα metal συγκρότημα. Υπάρχει τόση μουσική πολυπλοκότητα εκεί έξω. Η πιο παλιά δουλειά ήταν με τον Gar [Samuelson] και τον Chris [Poland] – αυτοί ήταν διαφορετικοί. Έπαιζα σε μία jazz μπάντα καθώς μεγάλωνα, οπότε ήμουν λίγο οικείος με αυτό που έκαναν και ταίριαξα καλά με τον ήχο τους. Όσον αφορά στον Dave [Mustaine]. Όσο και να γράφει αυτά τα υπέροχα riffs, μεγάλωσε με διαφορετικούς ήχους – οι αδερφές του άκουγαν Motown. Τα μουσικά είδη στα οποία αναφέρεται – όπως ο David Bowie – δεν είναι metal και είναι αστείο καθώς οι MEGADETH είναι μία ‘metal’ μπάντα, να έχει μία τόσο μεγάλη παλέτα γνώσης γύρω από τη μουσική.”

“To Killing Is My Business… And Business Is Good! – The Final Kill” κυκλοφόρησε μέσω της Century Media/Legacy στις 8 Ιουνίου.