Flames – Resurgence

Flames - Resurgence

Flames – Resurgence

Tο Metal για τους Flames δεν είναι απλά και μόνο το μουσικό πεδίο για μια σημαντική παρουσία στο είδος, μιας αξιοζήλευτης μεταλλικής ιστορίας… Είναι ο κύριος άξονας γύρω από τον οποίο πυρακτώνεται ο ορισμός της ύπαρξής τους: «πως τα πάντα αναπνέουν και τρέφονται ηχητικοθεματικά από ΑΥΤΟ». Οι Flames ήταν πάντα εδώ! Πάνω από 37 χρόνια πασχίζουν ενάντια στα παράσιτα, στους αδηφάγους καιροσκόπους του metal, στην καταχθόνια μοίρα να παίζεις metal στην Ελλάδα, μοιράζοντας γενναιόδωρα ΑΥΤΟ που γνωρίζουν καλύτερα από κάθε άλλον από γέννησής του. Οι ίδιοι άλλωστε πρωτοποριακά το έπαιξαν στη χώρα, το καθιέρωσαν ως ιδίωμα, το πότισαν με άποψη, το διέδωσαν ανοίγοντας ταυτόχρονα το δρόμο ώστε να γίνει γνωστή και αποδεκτή παγκοσμίως η εγχώρια, επί συνόλου metal, σκηνή… εξακολουθώντας από το 1985 έως σήμερα να κρατούν ζωντανή τη φλόγα του, δίχως μικροψυχίες …Ναι ΑΥΤΟ!….Το THRASH Metal!!!

Το νέο album των Flames δεν χαρακτηρίζει απλά την επιστροφή του ιστορικότερου κεφαλαίου στο χώρο του εγχώριου thrash metal, και κατ’ επέκταση του ευρωπαϊκού. Είναι η πεμπτουσία της προσπάθειας του σχήματος να επανασυστηθεί στο κοινό του metal. Φυσικά για τους ακόλουθούς τους των 80’ς και 90’ς αυτό ακούγεται ως σχήμα οξύμωρο…και όμως, αυτό το στοιχείο είναι ένα από τα δύο κυρίαρχα που συνοδεύουν το Resurgence. Το άλλο είναι η ακαταμάχητη ηχητικοθεματική του υπόσταση. Ο συνδυασμός αυτών δημιουργεί μια πλειάδα συναισθημάτων μα και προσδοκιών όχι μόνο για την μάχη επί της αρένας-into the pit-αλλά και για το μέλλον τους έτσι όπως αυτό οραματίζεται πρώτιστα από τους ίδιους.

Αποκτώντας το album ο όποιος-α έχει βιώσει τους Flames στο παρελθόν τα συναισθήματα αναμονής για το πώς ακούγονται στο σήμερα θεωρούνται δεδομένα μέχρι να ξεκινήσει η «τελετή» ακρόασης… . Θεωρώντας όμως το σχήμα ως ένα από τα ιερά τέρατα της Thrash σκηνής τότε δεν μιλάμε για μια απλή τελετή αλλά για ιεροτελεστία! Ίσως τελικά η επιβλητική, μυσταγωγική, εισαγωγή “Keeper of the Burning Flame” την οποία συνέθεσε ο Bob Katsionis σαν από ένστικτο ήθελε να αποτελεί τον μουσικό μανδύα του περάσματος της πύλης στο πεδίο της ηχητικής καταιγίδας που ακολουθεί… Βάζει φωτιά στο φυτίλι της αναζωπύρωσης που πραγματώνεται με το ευφυές, ως θεματικό κολλάζ από τραγούδια του πρίν και αυτούσιο ηχητικά στην σχολή των Flames riff. Κατακλυσμικό(!), εγκλωβίζει την δύναμη της φωνητικής ερμηνείας στο απόγειο της ανηλεούς επίθεσης, τη μελωδία των solos μέσα στο επιβλητικά υπερηχητικό παίξιμο του μπάσου και των ματωμένων από πάθος καταστροφής δίκασων τυμπάνων. Ακολουθεί το Crawl Beyond για να υπερτονίσει πως πρέπει να ζούμε την κάθε στιγμή όσο ακόμα αναπνέουμε δίχως ενοχές για τις επιλογές μας. Από την πρώτη έως την τελευταία νότα αυτή η thrash/speed βόμβα παίρνει επικές διαστάσεις μιας και είναι αδύνατον να μην την ξανακούσεις και 2 και 3 φορές. Πολιορκεί τον εγκέφαλο, πρίν προχωρήσεις στο ημερολόγιο της μιζέριας που θεματικά περιγράφεται στο γεμάτο από την αίσθηση του ευρωπαϊκού thrash των 80’ς, Rotten Life. Έπεται το Murder Taste σαν μια πρόγευση από το μενού που θα σερβιριστεί στον επισκέπτη, ας ευχηθούμε όχι μόνιμο, της κόλασης…θάνατος, κομμάτια σάρκας και «κερασάκι» ο τρόμος… Μια ζωντανή εικόνα σαν από splatter b side ταινία. Ήχος, soundtrack καλύτερα που ξεκινά και τελειώνει με μία απειλητική εισαγωγή. Ανάμεσά της, κιθάρες, φωνητικά, τύμπανα εμπνευσμένα στο όνομα του υπέρτατου Thrash headbanging. Η Α πλευρά κλείνει με το War in Mind, στιχουργικά αφιερωμένο στον εσωτερικό νοητικό πόλεμο που βιώνουν όσοι ευκολόπιστα ακολουθούν το ψέμα αποφεύγοντας την πικρή, πολλές φορές, γεύση της αλήθειας. Αυτοί-ές που αγνοούν το εφήμερο μπροστά στον πόλεμο της σύγκρουσης με τον ίδιο τους τον εαυτό και τον αρνητισμό του σπόρου της κατάθλιψης που από την ως άνω λανθασμένη επιλογή τελικά θα νοιώσουν στον ψυχισμό τους. Μουσικά ξεκινά σε mid tempo με μελωδικά κιθαριστικά ακόρντα-κοψίματα για να ξεχυθεί τελικά οργισμένο στον ποταμό της μουσικής έκρηξης.

Η Β πλευρά ανοίγει αυλαία με το μεσαίας ταχύτητας The Crib, στακάτο Thrash κλασσικής ταυτότητας και ενορχήστρωσης Flames. Εδώ αποτυπώνονται τα αισθήματα της απόγνωσης και της μοιραίας θλιμμένης αυτοκριτικής. Αντίστοιχα, πρώτον όταν ανακαλύπτουμε την κρυμμένη ουσία πίσω από τον φόβο – Fear, το μίσος – Hate, το ψέμα – Lies που μας διέπουν ως κακόβουλο λογισμικό ύπαρξης και ενσυναίσθησης και δεύτερον όταν τελικά βρίσκουμε τον εαυτό μας να πρωταγωνιστεί στη δημιουργία αυτών! Η συνέχεια ακούει στον τίτλο Mercy Denied, ένας θεματικός, συνάμα σφοδρός ηχητικός φόρος τιμής απέναντι στην ιστορία του Thrash των 80’ς και του συγκροτήματος. Η πηγή μα και η απελευθερωμένη από τα δεσμά ταυτοποίηση της έννοιας της φλόγας που εξακολουθεί να ανάβει, να συνοδεύει την πορεία τους μέσα στο χρόνο (από το 1985!). Shell Shocked (Western Front): Το εφιαλτικά θεματικό, φονικό απόσταγμα των δεινών του δυτικού μετώπου στον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο, η σφαγή της μάχης του Somme που έλαβε χώρα από την 1η Ιουλίου έως τις 18 Νοεμβρίου του 1916, στις όχθες του γαλλικού ποταμού Σομμ (περισσότερες από 1.200.000 απώλειες όλων των εμπολέμων!) αναδύεται ως στοιχειωμένη μνήμη, πράξη απελπισίας για να μην ξανασυμβεί αν και η ιστορία δυστυχώς επαναλαμβάνεται…Δεσπόζει η γεμάτη απόγνωση φωνητική ερμηνεία, που αγγίζει τα όρια της απαγγελίας στα δύο μέρη που το τραγούδι ρίχνει ρυθμό, στηριζόμενη σε ένα αισθητικά βίαιο riff ενώ το τραγούδι απογειώνεται μουσικά όταν δένετε με τα ταχύτατα solos. Yourself Unknown…εδώ επιχειρείται η απογύμνωση του εσωτερικού κόσμου του ανθρώπου που ζει με την ψευδαίσθηση ότι είναι αγαπητός, έχει φίλους. Η απογύμνωση που μετατρέπεται σε εφιάλτη με την συμπερασματική διαπίστωση της μοναξιάς που περιγράφουν πένθιμα οι παγερές καμπάνες που ηχούν στο τέλος του. Έχει προηγηθεί ένα σταθερό σε τέμπο Thrash βασιζόμενο σε μεστά ακόρντα, δείγμα για το πώς οι ηχητικές εναλλαγές από γρήγορο σε μεσαίο ρυθμό οφείλουν να χαρακτηρίζουν το ανάλογο παίξιμο. Ο επίλογος H8red εφορμά αδυσώπητα κλείνοντας καθηλωτικά το album. Βαδίζει τον ηχητικό όλεθρο, το μονοπάτι του κυκλώνα…στιχουργικά θίγει παραστατικά ως «έμμετρη παραβολή» το φόβο μπροστά στην πεφωτισμένη νέα τάξη που δεν διστάζει να κάψει κάθετι αληθινό σπέρνοντας αντιφατικά την ιδέα του θανάτου μα και της ανάστασης, ξυπνώντας τους νεκρούς προς αντικατάσταση των ζωντανών!

Στο εξώφυλλο, μια συραφή ανάμνησης από τα παρελθόντα album (Summon the Dead, Agony Rise κλπ.), αποτυπωμένη η νοσταλγία. Δοσμένη όμως στην ανάγλυφη σημερινή πραγματικότητα που φέρει τη σφραγίδα του προμήθειου φωτός. Η φλόγα καίει ακόμα! Σύνθημα-απόφθεγμα, σήμα-τίτλος κατατεθέν των Flames με το χέρι να προσφέρει το αιώνιο πύρ. Σύμβολο επίσης του άσβεστου στο χρόνο πάθους για δημιουργία, για άποψη μεταλλική μετά ποιητικού οξυδερκή στίχου.

Η παραγωγή στα Sound Symmetry Studios αποτελεί παράδειγμα προς σχετική μίμηση για το πώς το μουσικό ταλέντο και ο συνθετικός οίστρος δύναται να μετουσιωθούν σε κρυστάλλινο, καθάριο, διαυγές ηχητικό αποτέλεσμα, από τα χέρια του Bob Katsionis που δεδομένα, εκ του ακούσματος, κατέθεσε απλόχερα με τη σειρά του στο βωμό της αρτιότητας τη δική του πνευματική και νοητική δυναμική. Αψεγάδιαστη!

Θεωρώ το Resurgence κατ’ εξοχήν, λόγω ονόματος – Flames, album ιστορικής σημασίας για την εγχώρια metal σκηνή, για το πώς αυτή αναδύει τον μεταλλικό πολιτισμό αμιγώς ανθρώπινο όχι ως υπό-πολιτισμό ή από κοινωνική απόσταση παράλληλο. Ταυτόχρονα η “αναζωπύρωση” που επιχειρούν οι Flames είναι σπαρακτικά συγκινητική. Δείχνουν αφενός σε εμάς τους μεγαλύτερους σε ηλικία γιατί το metal είναι το ψυχικό ελιξήριο της νιότης, αφετέρου μεταλαμπαδεύουν στους νεότερους, δίχως θαμπά, ψευτοπομπώδη μουσικοθεματικά ιδεογραφήματα, το μεγαλείο του να ανήκει κανείς στον κόσμο της μεταλλικής μας κοινότητας.

Σωστά καταλάβατε! Μιλάμε για album επιτομή του Thrash…της σχολής των Flames!

Άγγελος Γεωργιόπουλος

9,9 /10

ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

Sadus The Shadow Inside

Sadus – The Shadow Inside

Sadus – The Shadow Inside Όσοι φίλοι και φίλες θυμάστε το  “Illusions” του 1988 (της …

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *