Ανταπόκριση: DESERT NEAR THE END, WOLFHEART, AN CLUB, Κυριακή 14 Απριλίου

Οι Desert Near The End έπαιζαν το Σάββατο στη Λάρισα και από το πρωί της Κυριακής βρέθηκαν στον δρόμο, για να έλθουν στην Αθήνα, να κάνουν soundcheck και να παίξουν. Τα λέγαμε παρέα, από τηλεφώνου, στη συνέντευξη που μας παραχώρησαν την περασμένη Παρασκευή και ακούγονταν απίστευτα ενθουσιασμένοι για όλο αυτό. Μία μπάντα που θα ήθελε, πολύ απλά, να παίζει κάθε μέρα LiVE!

Αυτή τη φορά έκαναν ένα τρελό μπραφ και ανέβασαν (ή κατέβασαν, ό,τι θέτε κρατήστε) ένα δεύτερο drumkit στη σκηνή και από κει και πέρα… Καταλαβαίνετε. Ξύλο, πολύ ξύλο και… ε, τι και; Κι άλλο ξύλο φυσικά! Σφαλιάρα και κλωτσιά και συνεχές και ανηλεές σφυροκόπημα και είμαι σίγουρος πως όποιος δεν τους είχε δει ως τώρα LiVe, θα σπεύσει για την επόμενη εμφάνισή τους.

Ο κόσμος χτυπάει ρυθμικά παλαμάκια στο “Throne Of Martyrdome” και το εμβατηριακό ταμπούρο συνοδεύει τις λυρικές κιθάρες και τα ακόμα πιο λυρικά φωνητικά. Είναι από τις μπάντες που αρεσκόμαστε να γουστάρουμε. Ναι, τόσο απλό είναι!

Setlist:

Season Of The Sun, Point Of No Return, Throne Of Martyrdom, Iron Rain, Beyond The Gates, In Ruins (ακυκλοφόρητο)

Έχει έλθει η ώρα για τους Wolfheart. Έχουν περάσει λιγότερα από δύο χρόνια από την τελευταία φορά, αλλά προσπαθήστε να το πείτε αυτό στον κόσμο που τους αγαπάει τόσο πολύ. Η τετράδα λαμβάνει θέσεις επί σκηνής και παρακαλώ θερμά να αρχίσουν τα κλωτσομπουνίδια! Ο Tuomas έχει μπροστά του αυτό το απίστευτο stand μικροφώνου, το οποίο πραγματικά δεσπόζει και το οποίο προσπαθήσαμε να απαθανατίσουμε από κάθε δυνατή γωνία. Φωνές και αλαλαγμοί και setlist που κυλάει νεράκι.

Ο Lauri παίρνει τον λόγο. «Μπορεί να είναι Κυριακή, αλλά αν φωνάξουμε»… Ανταπόκριση βροντερή από τον κόσμο και ο ίδιος επανέρχεται γελώντας. «Ναι, αρχίζει να μοιάζει με Σάββατο»… Περισσότερα γέλια και κάπως έτσι κατακτιέται η επικοινωνία με το κοινό, η αγάπη του κοινού και όλα εκείνα που θα συνδράμουν να περάσουμε ένα καλό βράδυ. Η μπάντα παίζει με ενθουσιασμό και ένταση, οι από κάτω συναινούν και… Ε, μισό λεπτό! Να μιλήσει και ο Βαγγέλης, έτσι; Πέρα από το ότι μας ξετρέλανε με τα σόλο του, ο Έλληνας μουσικός έδειξε και πόσο άνετος μπροστάρης είναι.

Ο Καρζής αναφέρεται στην εμπειρία του με αυτή εδώ τη μπάντα. Είναι ευτυχής που τον έχουν αγκαλιάσει οι Φιλανδοί μουσικοί σύντροφοί του όλα αυτά τα χρόνια και εξάρει το γεγονός ότι μπορεί να προσφέρει και δημιουργικά. Και απτό δείγμα αυτής της συνεισφοράς είναι το “The King”. To κοινό ευχαριστιέται την κουβέντα, όσο και τα τραγούδια και συχνά πυκνά δημιουργεί mosh pit στο κέντρο του χώρου. Τα ποδοβολητά ακούγονται μέχρι την Ομόνοια και το κέφι μας βρίσκεται συνεχώς στο κόκκινο. Είναι, πάνω απ’ όλα και πέρα απ’ όλα, διασκέδαση, όπως οφείλει να είναι.

Να σημειώσουμε εδώ ότι οι άρχοντες της καρδιάς του λύκου εμφανίστηκαν χωρίς τον Joonas Kauppinen, o οποίος δεν ήταν δυνατό να φύγει από τη Φιλανδία για λόγους υγείας, αλλά με τον κύριο Juuso Raatikainen των Swallow The Sun, ο οποίος έκανε τρομερή ζημιά, υπηρετώντας με κλινικό, όσο και ενθουσιώδη, τρόπο τις κρουστές ανάγκες των συμπαιχτών του.

Setlist:

Skyforger, Ghosts Of Karelia, Abyss, Knell, Breakwater, Boneyard, I, Routa Pt. 2, The King, Strength And Valor, Zero Gravity, Aeon Of Cold, The Hunt, The Hammer

Ξημερώνει Δευτέρα, ε; Μπα… Σύμφωνα με τον κύριο Silvonen, είναι μόλις Κυριακή και σίγουρα παίρνει τον κόσμο για φωτό, αλκοόλ και συμπάθεια στο afterparty. Θερμές ευχαριστίες στις δύο μπάντες που τα έδωσαν όλα επί σκηνής. Θερμές ευχαριστίες σε όλους όσους ήλθαν. Όσο για τα δύο παιδιά στην πόρτα… Απλά μαθήματα ευγένειας από δύο από τους καλύτερους τύπους στην πιάτσα. Α, μην το ξεχάσω… Ναι… Καλά, με τέτοια πώρωση, σιγά μην το θυμόμουν. ΜΟΝΟΘΡΑΣ!

Για το Metalourgio: Κώστας Κούλης

Φώτο για το Metalourgio: Κώστας Κούλης