Ανταπόκριση: SERVANTS TO THE TIDE, ACHELOUS, TEMPLE, Σάββατο 13 Απριλίου

Οι Servants To The Tide είναι λυρικοί, είναι γλυκείς και η μουσική τους μπορεί να ταξιδέψει και να συντροφέψει. Επικό Doom λοιπόν, κάτι που για μένα είναι έτσι κι αλλιώς πλεονασμός, αφού το Doom εμπεριέχει το Επικό και το ανάποδο, κάτι που έχω γράψει στο παρελθόν και δεν θα σταματήσω να το γράφω. Οι Γερμανοί έχουν ενσωματώσει αυτό το Επικό στη δομή της μουσικής τους, έχουν φροντίσει για το αργόσυρτο και αποδίδουν μέσω κομματιών με πολύπλοκη δομή και εντυπωσιακά φωνητικά. Κάτι που κάνουν και απόψε.

Είναι ευγενείς, είναι επικοινωνιακοί, τους αρέσει το περιβάλλον, τους αρέσει που το μαγαζί είναι τόσο ζεστό. Κλείνουν με το οκτάλεπτο “North Sea”. «Θα γίνω ένα με εκείνους». Ο κόσμος χειροκροτεί. Το πιάνο λειτουργεί σαν το χαλί του μπιζαρίσματος. Ευχαριστούμε θερμά τους Τεύτονες. Είναι ενδιαφέρουσα η πρόταση, είναι γνήσια και πολύ μελωδική.

Setlist:

With Starlight We Ride, A Wayward Son’s Return, White Wanderer, Your Sun Will Never Shine For Me, Sunrise In Eden, North Sea

Λίγο  πριν εμφανιστούν οι Achelous, η σκηνή είναι κενή, τα φώτα γυρίζουν και παίζει μουσική από τα ηχεία. Ωραίο μοτίβο, παραπέμπει σε εποχές ογδονταΐλας και ρομαντικές πλευρές της μουσικής. Η μπάντα εμφανίζεται στη σκηνή, ο κόσμος έχει γεμίσει το venue και συνεχίζει να έρχεται και το ταξίδι ξεκινά. Απόψε οι Achelous μας παρουσιάζουν το πλέον πρόσφατο πνευματικό τέκνο τους, το “Tower Of High Sorcery”, μας παρουσιάζουν τραγούδια από το σήμερα και το τότε. Μαζί τους οι κυρίες Αναστασία και Εβελίνα Μεγαλοκονόμου, οι περίφημες “Soul Sisters”, οι οποίες χαρίζουν τις υπέροχες φωνές τους και συνδράμουν στο να γίνει ακόμα μεγαλύτερη η γιορτή.

Πάω μία μπροστά, να βγάλω φωτογραφίες. Είναι πολύς ο κόσμος, αλλά η πρόσβαση είναι σχετικά άνετη. Ρε φίλε, τι καλό που ο άλλος σέβεται και αντιλαμβάνεται! Επιπλέον λόγος να χαμογελάσεις και να κάνεις τη δουλειά σου με την καλύτερη των διαθέσεων. Και το ένα τραγούδι διαδέχεται το άλλο. Ο Χρήστος μας ρωτά συνεχώς. «Περνάμε καλά»; Μας καλεί να φωνάξουμε, να τραγουδήσουμε μαζί, να υψώσουμε χέρια, να σηκώσουμε γροθιές, να κάνουμε την καλύτερη δυνατή ζημιά.

Η μπάντα είναι σε τρελή φόρμα και ήδη έχει ώρες στη σκηνή για φέτος, έχει ήδη παίξει στο εξωτερικό και έρχεται να δείξει ότι έχει γκελ στον κόσμο, ότι το πονάει αυτό που κάνει, ότι ιδρώνει και ματώνει, ότι ΑΥΤΟ είναι ό,τι θέλει να κάνει με την επικοινωνία της μουσικής της. Και ο κόσμος αποδέχεται, προσυπογράφει, συμμετέχει, γουστάρει. Είδα διάφορες ηλικίες, πράγμα που σημαίνει ότι οι Achelous απευθύνονται σε μωσαϊκό οπαδών και όχι συγκεκριμένα σε μία ή δύο «κατηγορίες».

Όταν γέρνεις προς το κοινό, χαμηλώνεις το κέντρο βάρους σου και κοιτάς τον κόσμο στα μάτια καθώς τραγουδάς, αυτό σημαίνει ότι ζεις για τα LiVE. Όταν παίζεις και δεν είναι δυνατό να κρύψεις το χαμόγελο, αυτό σημαίνει ότι ζεις για τα LiVE. Και εδώ και καιρό, που ακολουθώ τη μπάντα σε κάθε της ζωντανό «χτύπημα», αντιλαμβάνομαι ότι αυτός είναι ο πρωταρχικός στόχος της, αντιλαμβάνομαι ότι αυτή η ανάγκη είναι βασική της ανάγκη. Οι συναυλίες είναι τροφή για το συγκρότημα, όπως και για τους οπαδούς. Τόσο απλό είναι!

Για το Metalourgio: Κώστας Κούλης

Φώτο για το Metalourgio: Κώστας Κούλης