Mystery – Redemption

Mystery – Redemption

Οι Mystery είναι μια μπάντα πολλών ετών, από το Μόντρεαλ του Καναδά και έχουν διανύσει μεγάλη πορεία στην prog σκηνή, που ξεκινάει από το 1986, με σύνολο 8 δισκογραφίες. Εδώ, θα δούμε την τελευταία τους δουλειά που λέγεται “Redemption” και κυκλοφόρησε τον Μάιο του 2023.

Πέντε χρόνια έχουν περάσει από το τελευταίο στούντιο άλμπουμ “Lies and Butterflies” (2018), ένας ασυνήθιστα μεγάλος χρόνος για τους Mystery. Αυτό μπορεί να οφείλεται στην τρελή εποχή που ο κορονοϊός κυριαρχούσε στα πάντα. Ίσως γι’ αυτό το “Redemption” είναι το άλμπουμ στην ιστορία της μπάντας που πιστεύω ότι έχει τις λιγότερες rock στιγμές, σε περίπτωση που κάποιος ενδιαφέρεται ιδιαίτερα για αυτές. Παρόλα αυτά δεν αποτελεί ποιοτικό κριτήριο. Το κυριότερο είναι ότι δεν υπάρχει αισθητή πτώση στην απόδοση συνθετικά. Οι τρεις θεατρικοί συγγραφείς του Mystery, πάνω απ’ όλα ο κιθαρίστας και συνθέτης των περισσότερων κομματιών Michael St-Pere, έχουν δώσει έμφαση στα θέματα που μοιάζουν με ύμνους, μπαλάντες και που προκαλούν σκέψη.

Για αρχή, το artwork του “Redemption”, μπορεί να ερμηνευτεί ως σημάδι ελπίδας, στην ουσία, τίποτα καινούργιο για τους Mystery. Το πρώτο κομμάτι του δίσκου, “Behind The Mirror”, συνδυάζει ανθεμικές φωνητικές μελωδίες, σύνθετους ρυθμούς και μελωδικά τραγουδιστά μέρη κιθάρας σε ένα συναρπαστικό σύνολο που αναμφισβήτητα αφορά την ελευθερία και τους ατρόμητους κατακτητές. Ένα εντυπωσιακό άνοιγμα και ταυτόχρονα ένα από τα highlights του δίσκου. Η σπαρακτική μπαλάντα «Redemption» μεταφέρει στιχουργικά και λυρικά το τελευταίο κομμάτι της ελπίδας πριν την ερήμωση.

Οι στίχοι του «The Beauty and the Least», το οποίο είναι υμνητικό και σαν μπαλάντα στο πρώτο μέρος, αναφέρονται σε μια αξιολύπητη γυναίκα που, βρίσκεται σε πολύ δυσμενή κατάσταση και κάνει σχεδόν τα πάντα για να ταΐσει τον εαυτό της και το αδερφάκι της. Στο δεύτερο μέρος, το κομμάτι βιώνει μια πολύ ατμοσφαιρική κλιμάκωση χωρίς φωνητικά, στην οποία θα ήθελα να αποδώσω την εγγύτητα τόσο στο συμφωνικό prog όσο και στο prog metal.

Τα προηγούμενα, λυρικά πολύ βαθιά κομμάτια τα οφείλουμε στον Michael St-Pere. Το “Every Note” προέρχεται από τον τραγουδιστή Jean Peageau, ο οποίος, παρεμπιπτόντως, προσφέρει μια πρώτης τάξεως ερμηνεία σε όλη τη διάρκεια του άλμπουμ.

Με το πολυμερές «Pearls and Fire» φτάσαμε ξανά σε ένα έργο του Michel St-Pere. Σε μέρη του κομματιού αφήνουμε για πρώτη φορά τη μπαλάντα-υμνική λειτουργία και αντ’ αυτού εστιάζουμε περισσότερο στο συμφωνικό Prog, στο οποίο νομίζω ότι μπορώ να ακούσω ένα εξημερωμένο Prog Metal. Το πανηγυρικό “My Inspiration” περπατά σε ένα αξιοσημείωτο τεντωμένο σκοινί ανάμεσα σε στυλ AOR και σε συμφωνική prog μπαλάντα.

Το “Homecoming” του keyboardist Antoine Michaud μπορεί να ξεκινά αρκετά σαν συμφωνικό ροκ, αλλά αργότερα ανεβάζει ρυθμό και παρουσιάζει μια αξιοσημείωτη φωνητική γραμμή που μου φαίνεται αρκετά πρωτότυπη. Μαζί με το “Behind the Mirror” το προσθετω σαν highlight του δίσκου για μένα.

Τέλος, το μεγάλο κομμάτι “Is this how the story ends?” είναι μια πανδαισία για τα αυτιά, αν σας αρέσει το επικό US Prog που θα απολαύσουν οι θαυμαστές του Neal Morse. Μετά από μια instrumental εισαγωγή, το μουσικό χάπενινγκ περιστρέφεται για άλλη μια φορά γύρω από την ερμηνεία του Jean Pageau, το οποίο, όπως είπα, είναι τέλειο για αυτή τη δουλειά.

Το “Redemption” προσφέρει τέλεια απόδοση της μπάντας μαζί με πολύ καλές φωνητικές μελωδίες. Σε όποιον αρέσει το anthemic Prog πρέπει να ακούσει οπωσδήποτε το άλμπουμ αυτό.

Vangelis Simfoniks

8.6/10