AmongRuins – Land Of The Black Sun

AmongRuins – Land Of The Black Sun

Από τη στιγμή που έπεσε στα χέρια μας το Land Of The Black Sun αναζητούσαμε δικαιολογία να βυθιστούμε ξανά και ξανά στο σκοτεινό και στοιχειωμένο κόσμο του. Και είναι αυτή η ίδια αναζήτηση που δημιούργησε την ανάγκη να μοιραστούμε με όσους περισσότερους μπορούμε αυτή την εμπειρία.

Οι AmongRuins δεν χρειάζονται πολλές συστάσεις μιας και είναι μία μπάντα που μετρά ήδη 11 χρόνια στην Αθηναϊκή Death Metal σκηνή. Παρόλα αυτά η αίσθηση που μας δίνετε με τη κυκλοφορία του νέου τους άλμπουμ είναι πως οι ίδιοι πήραν την απόφαση να επαναπροσδιοριστούν και να ξανασυστηθούν και εμείς το δεχόμαστε με ευχαρίστηση.

Πολλά αλλάξανε από τη στιγμή που το studio project μιας ομάδας φίλων πήρε σάρκα και οστά το 2012. Μέλη, δισκογραφική ακόμα και λογότυπο. Αυτό που δεν άλλαξε όμως είναι o πυρήνας. Η ανάγκη για δημιουργία, ο επαγγελματισμός και το αστείρευτο ταλέντο που μας έκαναν να τους αγαπήσουμε. Με τη Theogonia Records στο πλευρό τους οι AmongRuins ξεκινάνε ένα ταξίδι στα μελωδικά Death Metal ηχοτοπία και ευελπιστούν να μας πάρουν μαζί τους. Εγγυήσεις; Η επιδέξια μίξη και το mastering από τον Saku Moilanen (BEFORE THE DAWN, BLOODRED HOURGLASS, HORIZON IGNITED, WOLFHEART) στα Deep Noise Studios της Φινλανδίας και η παραγωγή από τον Αλέξη Φλούρο και τον Γιώργο Προκοπίου (MOTHER OF MILLIONS).

Όμως αρκετά με τις εισαγωγές… ετοιμαστείτε να μεταφερθείτε στο Land Of The Black Sun.

Μελωδίες ανοίγουν πληγές που δεν έκλεισαν ποτέ, γρηγορεύουν την ανάσα και τους παλμούς. Οι στίχοι λακωνικοί και εσωτερικοί. Αγωνιώδεις κραυγές ενός ανείπωτου πόνου. Έτσι ξεκινάει το νέο album των AmongRuins με το Tear me apart και εμείς που ξέρουμε να αναγνωρίζουμε το σκοτάδι και να το πλησιάζουμε όπως το λυκόφως που αναζητά τη διάχυση του φωτός από τις ξεφτισμένες ακτίνες του ήλιου, απαλά, μυστικιστικά σχεδόν κατανυκτικά, δεν μπορούμε παρά να διεισδύσουμε μέσα σε αυτό.

Κι όσο περισσότερο αφηνόμαστε σε αυτή την αίσθηση δικαιωνόμαστε που πιστέψαμε πως αυτό που θα ακολουθήσει θα είναι το ωριμότερο δείγμα δουλειάς αυτής της μπάντας που από τη γένεσή της ακόμα μας έχει δείξει πως το ταλέντο, η έμπνευση και η σκληρή δουλειά μπορούν να κάνουν τέχνη υψηλής αισθητικής.

End of my fall, το δεύτερο κομμάτι του album ξεκινάει με την ακουστική κιθάρα που στα χέρια του “κιθαρωδού” (μία από τις πολλές ιδιότητες του πολυτάλαντου) Tuomas Shaukkonen (WOLFHEART, BEFORE THE DAWN) μας ταξιδεύει για λίγο στη χώρα των χιλίων λιμνών που έχει επηρεάσει την αισθητική των AmongRuins συνειδητά και ασυνείδητα.

Η ανατροπή έρχεται με το Shuttered Times που θέλοντας και μη σε κάνει να ξεκινάς το headbanging (πως αλλιώς; αφού για μεταλ μιλάμε after all) με στοιχεία power απόλυτα εναρμονισμένα με την death κατεύθυνση του όλου άμπουμ.

Αν πρέπει να ξεχωρίσει κάτι στο Our Destructive Tide είναι τα φωνητικά του Σωτήρη (Sverd). Το καθαρόαιμο brutality που επιζητούμε σε ένα death metal δίσκο μας δίνεται απλόχερα και εμείς δεν έχουμε παρά να το εναγκαλιστούμε.

Φτάνοντας στο γνώριμο πια Wells of wars (μιας και ήταν και το κομμάτι που επέλεξε η μπάντα για να μας ξανασυστηθεί), έχει καταφέρει να συμπτύξει μέσα σε μόλις 4:41 τα σημεία των καιρών (θεατά και αθέατα). Οι αναφορές είναι έκδηλες αλλά παράλληλα τόσο εναρμονισμένες με την εξέλιξη της σκηνής και της μπάντας.

Αν κάτι κλέβει την παράσταση -και δικαίως- στο Suffer for credence είναι τα drums του Νίκου Φριλίγκου. Αν είμαστε απόλυτα ειλικρινείς τις περισσότερες φορές θέλουμε να ζήσουμε το μύθο πως το αρχικό line-up θα συνεχίσει την πορεία του στο χρόνο αναλλοίωτο. Ο Νίκος Φριλίγκος όμως ευτυχώς δε μας απογοήτευσε (τουναντίον) και χαιρόμαστε που έδεσε τόσο καλά με την υπόλοιπη ομάδα.

Προτελευταίο κομμάτι το Forever the signs με ρυθμούς που σε κερδίζουν αμέσως, με το Σωτήρη (Sverd) να κεντάει με το μπάσο όπως μόνο αυτός ξέρει και τα ντραμς του Νίκου Φριλίγκου να ακολουθούν, συμπληρώνουν και να έρχονται σε απόλυτο συγχρονισμό. Όμορφα riffs και σολάρισμα από τις κιθάρες με τον Θάνο και Άλεξ Φλουρό να μας αποδεικνύουν πως οι καλοί κιθαρίστες δε χρειάζονται να είναι πάντα στο επίκεντρο, αλλά όταν το κάνουν σε καθηλώνουν.

Και κάπως έτσι φτάνουμε στο τέλος του άλμπουμ με το ομότιτλο Land of the Black Sun το οποίο και περικλείει όλα όσα μας έταξαν στα προηγούμενα 7 τραγούδια τους οι AmongRuins. Μελωδία, σκοτάδι, εσωτερικότητα αλλά και τις σκοτεινές ακτίδες ενός μαύρου ήλιου. Εξαιρετική επιλογή η συνύπαρξη των brutal με τα clean φωνητικά. Απόλυτο δέσιμο και ανατρίχιασμα στις ψηλές του Γιώργου Προκοπίου των Mother of Millions και τα brutal του Σωτήρη.

Αν και κάθε κομμάτι είναι παραπάνω από ικανό να σταθεί μόνο του, η επιλογή τους και ο συνδυασμός τους φτιάχνουν μια αφήγηση που σε ταξιδεύει. Στη γη του μαύρου ήλιου μια ερώτηση μόνο μένει να απαντηθεί. Ποιο σκοτάδι είναι τόσο πυκνό που θα σας κάνει να μοιάζετε λιγότερο σκοτεινοί από εκείνη;

Άννα Δήμου

9/10