Holycide – Towards Idiocracy

Holycide – Towards Idiocracy

Τρίτο full length για τους Ισπανούς, οι οποίοι μετρούν και δύο ΕΡ. Εισαγωγή με το “A.I. Supremacy”, το οποίο εισβάλει με ένα γύρισμα στα τύμπανα και στη συνέχεια παρελαύνουν τα riff. Τρεχαλητό, φωνή γρεζάτη και Deathάτη. Τους αρέσουν πολύ οι Slayer και είμαστε μαζί τους μέχρι τα μπούνια. Οι κιθάρες ακούγονται μεγάλες, τα τύμπανα λυσσομανούν και τα σόλο, ευτυχώς, ΔΕΝ είναι Slayer. Ναι, να το πω και ας τα βάλει μαζί μου όλο το σύμπαν. Κορυφαίοι των κορυφαίων οι σφαγείς και σίγουρα η μεγαλύτερη Thrash μπάντα όλων των εποχών – ίσως και η δεύτερη μεγαλύτερη – αλλά εκείνα τα σόλο… Πιο άκυρα πεθαίνεις…

Το ομώνυμο τραγούδι ακολουθεί και το στήσιμο, το τρέξιμο και ο τρόπος που αποδίδονται τα riff, δείχνουν ότι το συγκρότημα είναι σε φόρμα. Έχουν ρίξει ΠΟΛΛΗ δουλειά στις κιθάρες, έχουν κάνει εξαιρετική φασαρία και όλοι οι μουσικοί, όλα τα μέλη, είναι σπουδαίοι τεχνίτες. Τι έχουμε μετά; Τι riffάρα είναι αυτή, μπίρομ; Για κάτσε, να το βάλω μία πάλι, να το ξανακούσω… Ναι, μιλάμε για ύμνο των moshpit. Προσπαθώ να φανταστώ τη φωνάρα του Araya πάνω εδώ, αλλά μην νομίσετε… Και η ντεθιάρα φωνή του κυρίου Dave Rotten (μου αρέσει και το προσωνύμιο, όπως και το «μπλιαααα» που πέταξες εδώ) κάνει τη δουλεία της.

“Lie Is The New Truth” και ίσως εδώ να έχουμε τη φράση που θα θέλαμε να κάνουμε πανό εδώ και δεκαετίες. Και ξανά μανά riffάρες και ξανά μανά τρέξιμο. Κανονικά riffόδεντρα φυτρώνουν στη Μαδρίτη, έτσι, μάγκες; Μπορεί αυτό το κομμάτι να είναι το πιο Slayerίζον, μπορεί και να γράφω χαζά και να εκτεθώ από το επόμενο. Οψόμεθα. Η παραγωγή είναι ουσιαστική, αναδεικνύει τα όργανα στο σύνολό τους και δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από αντίστοιχες δουλειές Αμερικανών. Τα εύσημα στους κυρίους Javier Fernández Milla και Davide Billia, που παραδίδουν μαθήματα σε μίξη και mastering και όχι μόνο.

Το “Power Corrupts”, όπως κάθε Thrashιά που σέβεται τον εαυτό της, ξεκινά σφαιράτα και κλωθογυρίζει στα riff της, με flanger ή χωρίς, δημιουργώντας τις κατάλληλες συνθήκες για διαρκές και ανήλεο σακάτεμα σβέρκων, ενώ οι στιγμές που κατεβάζει ταχύτητες είναι έτσι δομημένες, ώστε να υποφέρουν ακόμα περισσότερο οι εν λόγω σβέρκοι. Ακολουθεί το “Technophobia” και το headbanging συνεχίζεται με μεγαλοπρέπεια. Ρε παιδιά… Αυτή η φωνή… Θα μπορούσε να είναι ο Mille, ο οποίος πειραματίζεται σε Death Metal μοτίβα; Ιδίως έτσι όπως φτύνει τη λέξη Technophobia… Μελωδική γέφυρα και πλεγματικό σόλο, για να ακολουθήσει μία Progα, με εναλλαγές στις ταχύτητες και ιδιαίτερο τρόπο προσέγγισης παιχτικά. Και μετά πάλι ξύλο. Γεμάτοι ιδέες οι Ίβηρες, ξέρουν να στιμιουλάρουν τον οργανισμό με συνεχείς ενέσεις Thrashίνης.

Το “Angry For Nothing” είναι αυτό ακριβώς. Τσαντισμένο και έξω φρενών και έτοιμο για τσαμπουκά. Αυτό το «για το τίποτα» μπορεί να περιμένει, αφού οι Holycide έχουν κάθε λόγο να είναι θυμωμένοι, με αυτά που συμβαίνουν στη σύγχρονη κοινωνία. Τρέξιμο στο κουπλέ, πιο mid tempo στο ρεφρέν και διάφορα riff που ίπτανται. Και τα σόλο που ακολουθούν… Σχεδόν ερωτεύσιμα! Παύση και ξανά ρεφρέν. Και πάνω που προσπαθείς να αναπνεύσεις για μερικά δευτερόλεπτα, έρχεται στο καπάκι μία διασκευάρα στο  “Chemical Dependency” των Atrophy και οι τριγκαριστές δίκασες τα διαλάνε όλα!

Το “Pleased To Be Deceived” συνεχίζει. Για μια στιγμή η μπασογραμμή μας παίρνει σβάρνα και στη συνέχεια… Γουντ όνλι! Η μπάντα κοπανάει και κοπανιέται. Και γουστάρουμε. Το “Flamethrower’ Em All” κλείνει τον δίσκο. Γρήγορο και όχι τόσο γρήγορο, κατά και ανά περίπτωση. Και εξακολουθούμε να γουστάρουμε. Και ναι, θέλουμε να τα ακούσουμε αυτά τα τραγούδια LiVE. Μόνο αυτό, παίδες. Πείτε στον κύριο που συντάσσει τα δελτία Τύπου, να είναι λίιιιιιγο πιο εγκρατής. Το άλμπουμ αυτό «είναι το δικό σας ‘Reighn In Blood’»; Επίσης «σίγουρα θα είναι το καλύτερο Thrash άλμπουμ του 2024»; Καλέ, ναι! Και οι Foreigner έχουν παίξει ζωντανά το “Blasphemer” των Sodom, συνοδεία δύο συμφωνικών ορχηστρών και πέντε χορωδιών. Το έχω σε βίντεο!

Κώστας Κούλης

8/10