METAL DE FACTO – Land Of The Rising Sun Part. 1

Metal De Facto – Land Of The Rising Sun Part. 1

Κυκλοφόρησε το νέο άλμπουμ των Metal De Facto. Η μπάντα είναι από την Φιλανδία και δημιουργήθηκαν το 2017. Παίζουν power metal με την ψυχή τους και το “Land Of The Rising Sun Part. 1” είναι το δεύτερο full length τους. Το 2019 κυκλοφορώντας το “Imperium Romanum” άλμπουμ με θεματική την Αρχαία Ρώμη έστρεψαν τα φώτα πάνω τους. Το άλμπουμ ήταν πολύ δυνατό και αναμέναμε με αγωνία να δούμε ποιο θα ήταν το επόμενο δισκογραφικό τους βήμα.

Η μπάντα αποτελείται από  τους κιθαρίστες Esa Orjatsalo (πρώην Dreamtale) και Mikko Salovaara (Kiuas), τον μπασίστα Sami Hinkka (Ensiferum, ssSHhh), τον keyboardist Benji Klint-Connelly (Everfrost) και τον ντράμερ Atte Marttinen (πρώην Kivimetsän Druidi). Αφού ο Mikael Salo αποχώρησε την θέση του πήρε ο Aitor Arrastia στα φωνητικά. Η μπάντα σε αυτό το άλμπουμ αλλά και στο επόμενο θα ξεδιπλώσει μπροστά μας την Ιαπωνική κουλτούρα. Τους αρέσουν τα θεματικά άλμπουμ ήτοι concept  και να πω την αλήθεια αρέσουν πολύ και σε εμένα και σε πολλούς λάτρεις της μουσικής. Ίσως γιατί προσδίδουν μια ειδική βαρύτητα, ίσως γιατί απλά μας αρέσουν οι ιστορίες με συνέχεια. Επιβλητικό το “Rise Amaterasu” και απίστευτα γρήγορο.  Είχα μία μικρή ανασφάλεια για τον Aitor Arrastia αλλά τραπουλόχαρτα έγινε όταν άνοιξε το στόμα του και πέταξε στον αέρα τις απίστευτες ψιλές του νότες. Κάθισα αναπαυτικά και απόλαυσα την πολυπλοκότητα του τραγουδιού, τις όμορφες εναλλαγές.

Είναι πραγματική ευτυχία όταν η μουσική σε κάνει να πετάς και τούτοι εδώ έχουν αυτό τον στόχο. Επόμενος σταθμός το “Code of the Samurai”. Έχει μία πιο αυστηρή πνοή αλλά είναι power metal to the bone. Μου αρέσει πάρα πολύ η φωνή του νέου τραγουδιστή. Κουμπώνει απίστευτα με την μουσική και όχι δεν θα μπω στο κουτάκι της σύγκρισης. Με ενδιαφέρει αυτό που ακούω να είναι άρτιο, να έχει να δώσει και το νέο άλμπουμ των Metal De Facto έχει να δώσει πάρα πολλά. Λυσσάνε οι κιθάρες, ακροβατεί το μπάσο, τα τύμπανα δίνουν τον ρυθμό και η φωνή απλώνεται μαγικά σε όλο αυτό. Μπορεί οι ρυθμοί να στρογγυλεύουν στο “Heavier Than a Mountain” , να χαμηλώνουν ελαφρά αλλά εμένα με κέντρισε από τις πρώτες νότες. Το hit-άκι του άλμπουμ λέτε; Για να πάμε παρακάτω.

Ταχύτητα, δυναμισμός επιστρέφουν στο “Slave to the Power”. Επική έμπνευση, μια γεύση πιο στιβαρής μουσικής έρχεται να μας ταξιδέψει. Τα riffs διογκώνουν και διογκώνονται μοναδικά.  Πολύπλευρο και το “Divine Wind” αφήνει τον ακροατή να χωθεί βαθιά στο μουσικό όραμα της μπάντας. Κάτι αλλάζει όταν μπαίνουν οι πρώτες νότες του “Tame the Steel”. Έχει μια μεσαιωνική αγριότητα, ένα γρήγορο ύφος και η φωνή του Aitor κεντάει έργα τέχνης.

Ποιητικό ξεκίνημα στο “Superstars” με μια πιο industrial power μουσική μορφή έρχεται να συνεχίσει. Ο ρυθμός, τα φωνητικά έχουν μια πιο βαθιά διάσταση. Πολύ ενδιαφέρουσα τροπή! Το άλμπουμ κλείνει με το “47 Ronin”. Ένας υπέροχος επίλογος σε μια τόσο δυναμική δουλειά. Δεν με χαλά το δωδεκάλεπτο ίσα ίσα που τα τελευταία χρόνια όλο και περισσότερα τραγούδια των δώδεκα λεπτών προστίθενται στην συλλογή μου.  Είναι πολυεπίπεδα, έχουν μια υπέροχα εμπνευσμένη διαδρομή όπως και τούτο εδώ.

Τρομερή εμπειρία και ελπίζω να δεήσουν να τους φέρουν και εδώ να τους χαρούμε.

Μαίρη Ζαρακοβίτη

9/10