Nemedian Chronicles – The Savage Sword

Nemedian Chronicles – The Savage Sword

Από την Γαλλία με αγάπη, οι Nemedian Chronicles που δημιουργήθηκαν το 2017 και μας μεταφέρουν στο 1926 όταν ο συγγραφέας Robert E. Howard τα παρατά όλα και ξεκινά να γράφει το “Sword and Sorcery”. Αν το όνομα του συγγραφέα κάτι σας θυμίζει αλλά δεν είστε σίγουροι πιο κάτω θα βεβαιωθείτε.

Ανατριχιαστικό ξεκίνημα με το Nemedian Chronicles, μια μουσική που πραγματικά σου κόβει την ανάσα και μια στεντόρεια μεστή φωνή που αφηγείται την ιστορία του κόσμου του Conan the Barberian. Μεγάλη ζημιά έπαθα το ομολογώ. Το “Born On A Battlefield” μου θύμισε στιγμές μεγαλοπρέπειας. Πραγματικά αν δεν είχαν την γυναικεία φωνή θα έλεγα πως κάποιος μου κάνει πλάκα. Πιο Blind Guardian δεν γίνεται, να το είπα. Ναι έχουν αυτή την παλιά αίγλη, αυτό το μεγαλόπρεπο που είχαν οι Τυφλοί Φύλακες πριν χρόνια και μας είχαν τρελάνει. Το μοτίβο συνεχίζει και στο “Venarium”. Ταχύτητα, επική πολύπλοκη και δυναμική σύνθεση με την  φωνή του Alexandre Duffau να δεσπόζει εξοργιστικά τέλεια. Συνεχίζω να βρίσκομαι σε όνειρο και δεν θέλω να ξυπνήσω ποτέ με το “The Thing Ιn Τhe Crypt”! Είναι δυνατόν ένα άλμπουμ να σε κάνει να μένεις άφωνος; Είναι δυνατόν  να υπάρξουν τραγούδια που θα σε θαμπώσουν τόσο απόλυτα; Ναι παιδιά, υπάρχουν και βρίσκονται όλα μέσα στο “The Savage Sword” άλμπουμ.

Επόμενο το “Tower of the Elephant”, πιο επικό πεθαίνεις που λένε. Ακόμα και τα riffs κάνουν την ραχοκοκαλιά σου να τεντώνει. Είναι περίπου εννιάμιση λεπτά τραγούδι και δεν ήθελα να τελειώσει. Τι μεγαλείο ακούω! Γύρισα χρόνια πίσω όταν είχα πρώτο ερωτευτεί αυτό το είδος ακούγοντας τα μοναδικά άλμπουμ των Blind Guardian. Ναι τέτοιο είναι και αυτό ξεκάθαρα. Βαφτίστηκε από εκείνη την εποχή και αναδύθηκε στο σήμερα.

Από τώρα λέω χωρίς φόβο γεμάτη όμως πάθος ότι είναι το καλύτερο epic power metal άλμπουμ του 2024.

Έβδομο το ομώνυμο  “The Savage Sword” η λέξη ΕΠΟΣ είναι λίγη. Δεν περιγράφει τον ανεξάντλητο τρόπο που έχουν για να σε τρελάνουν. Ροκάροντας ξεκινά το “Monsterslayer” ενώ μετά μεταβάλλεται σε καθαρόαιμο power. Είναι διαχρονικά λυρικό όλο το άλμπουμ ακόμα και ο ανατολίτικος τρόπος που βυθίζεται το “Black Lotus / The Curse of Thog”. Παρόλο που είναι ορχηστρικό σε εγκλωβίζει. Γρήγοροι ρυθμοί με θεατράλε απαιτητική διάθεση και επικές εναλλαγές χρωματικής μουσικής διαύγειας. Επόμενο το “Stygian Sons of Set”, ταχύτητα, δύναμη και κλασσική δεσποτική αύρα. Folk μικρές πινελιές έτσι για να φανταστείς το κάστρο όπως το θες και την γύρω περιοχή γεμάτη δάση και ένα υπέρμαχο ήλιο να σε ζεσταίνει. Λυρικό και μελαγχολικό ξεκινά  το “The Song of Red Sonja”  όπου η στεντόρεια βαθιά φωνή λέει: “The Woman with the red hair, bring her to me now”…  Η μουσική μετά από αυτό ξεκινά με ορμή, χάνει την πρώιμη μελαγχολία της δίνοντας πάσα στη μαχητικότητα, στην πολυεπίπεδη εννιάλεπτη διαμόρφωση της ιστορίας που αφηγείται.  Η φωνή του Alexandre είναι τόσο μελωδική, τόσο επική και τόσο οικεία καθώς πιάνει πολλές συχνότητες του Hansi.  Το ΈΠΟΣ κλείνει με το “Road of the Kings”. Ένα πιάνο που με τις νότες του σε διαπερνά. Τα υπόλοιπα όργανα παίρνουν σιγά σιγά την θέση τους και οριοθετούν τις επάλξεις του τραγουδιού. Είναι μια επική μπαλάντα. Ένα παραμύθι που κλείνει διαβάζοντας τον επίλογο. Μια φωνή γεμάτη ευαισθησία και ποιητικότητα.

Ευχαριστούμε για το μοναδικό ταξίδι στο κόσμο σας κύριοι!! Ευχόμαστε να ακούσουμε ζωντανά το θαύμα που δημιουργήσατε!

Μαίρη Ζαρακοβίτη

9/10