Ανταπόκριση: Nightrage, Sarissa, Aetherian Live Temple 10 Μαρτίου 2023

Μια συναυλιακή συνάντηση που απέδειξε για πολλοστή φορά πως αν υπάρχει θετική πρόθεση από πλευράς συγκροτημάτων η συνύπαρξη ακόμα και διαμετρικά αντίθετων μεταλλικών ήχων αισίως πραγματώνεται επι σκηνής.

Εξ αρχής η προσέλευση του κόσμου δικαίωσε την επιλογή του Live όχι μόνο στο επίπεδο της ενεργής παρουσίας του, στην ανταποδοτικότητά του απέναντι στην δυναμική σκηνική παρουσία των συγκροτημάτων αλλά και στο δύσκολο θέμα-επίπεδο της αμεσότητας-επικοινωνίας μουσικών και οπαδών. Σε πολλές στιγμές είχες την εντύπωση ενός μεγάλου πάρτι-συνεστίασης μεταλλάδων, μια αίσθηση στην οποία απροκάλυπτα στόχευαν τα σχήματα ξεφεύγοντας από το κλασσικό μοτίβο «ανεβαίνω, παίζω, φεύγω».

Πρώτοι εμφανίστηκαν οι λάτρεις του μελωδικού Death Metal Aetherian. Στιβαροί, δεμένοι, δίχως τεχνικές φλυαρίες, επιδιώκοντας μία καθαρή, επιβλητική εμφάνιση. Δικαίωσαν την συμμετοχή τους ερμηνεύοντας κομμάτια με θεματολογία στοχασμού περί της φύσης, της ανθρώπινης διαφθοράς σε ψυχή και πνεύμα, εξωτερικεύοντας ένα ηχητικοθεματικό death αντάξιο της ήδη επιτυχημένης παρουσίας τους. H πεντάδα των Aetherian αποτελεί μια συμπαγή μηχανή που η πλεύση της δύσκολα διαταράσσεται…θέλω να πώ πως η αυτογνωσία των μουσικών της θεωρείται δεδομένα το μεγάλο όπλο της στη μάχη των εντυπώσεων που έτσι κι αλλιώς πρέπει να προσπαθήσει ένα σχήμα να κερδίσει, μεταξύ άλλων, επι σκηνής. Από το πρώτο της πόνημα, το single Drops of Light του 2014 έως το πρόσφατο Primordial Woods (2021) εμφαντικά απέδωσαν τραγούδια της 9χρονης καριέρας τους. Μουσικές καταθέσεις-τραγούδια που βρίσκει κανείς τόσο στο Ep Tales of Our Times (2015) όσο και στο ολοκληρωμένο της album The Untamed Wilderness (2017)…Εν ολίγοις…μάγκες!

Σχεδόν με μια ανάσα αναμονής οι Sarissa βρέθηκαν να προλογίζουν την ουσία της ζωντανής τους εμφάνισης. Αυτή αν και ήταν ήδη γνωστή φορτίστηκε ιδιαίτερα συναισθηματικά όταν το βίντεο wall άρχισε να προβάλλει ένα μικρό φωτογραφικό αφιέρωμα στον αδικοχαμένο μπασίστα τους D.A.Selalmazidis (R.I.P. 2021), ευρύτερα γνωστό ως απλά Jimmy.

Ο Athan Lyssa λύνοντας με μία κίνηση το πρόβλημα που προέκυψε με το καλώδιο σύνδεσης της κιθάρας με τον ενισχυτή έδωσε το σύνθημα μιας ιστορικής ανασκόπησης -καταγραφής των πρώτων ημερών μιας παρέας που λάτρεψε στα 80’ς και εξακολουθεί να λατρεύει μέχρι σήμερα το γεμάτο μελωδίες epic-power metal. Το λυτό πλην όμως ατόφιο heavy metal Demo 1987 μετουσιώθηκε σε μία μεταλλική γιορτή αντάξια του ονόματος και των χαρισματικών στοιχείων της τετράδας. Τα ιδρυτικά μέλη Sakis “Lyssa” Kazakis (κιθάρα) και George Chatzisimeonidis (φωνή) έχοντας την άξια, επαγγελματική και γεμάτη από πάθος συμμετοχή των μελών των Crystal Tears Χρυσάφη Ταντανόζη (τύμπανα), Αλέξη Χαμαλίδη (μπάσο) επανάφεραν μνήμες, εικόνες, νοσταλγία από μια εποχή που αν και κρίνεται ιστορική για την εγχώρια σκηνή εντούτοις παραμένει μεταλλικά ζωντανή, γεμάτη ακουστικές συγκινήσεις…Μια εποχή που οι Sarissa μέσα από τα 9 τραγούδια του πρώτου τους demo, που για πρώτη φορά απέδωσαν συνολικά επι σκηνής, κατόρθωσαν με ένα υψηλού επιπέδου εκτέλεση να μας κάνουν όχι απλά θεατές-ακροατές της μα ενεργούς ρολίστες στις ηχητικοθεματικές της σταθερές, στις αναλλοίωτες από το πέρασμα του χρόνου μουσικολογικές-αρμονικές της αξίες. Απλά… κα-θη-λω-τι-κοί!!!

Οι Nightrage ακολουθώντας το δρόμο που οι «προλαλήσαντες» είχαν ήδη χαράξει εμφανίστηκαν με σαφή σκοπό να τα ισοπεδώσουν όλα…ή τουλάχιστον ότι είχε απομείνει. Ναι!…Τα κατάφεραν! Βγήκαν με μια απαράμιλλη ενέργεια, απίστευτα γοητευτικοί υπηρέτες ένος μελωδικού, καθαρά βόρειο ευρωπαϊκού, death metal. Επαγγελματική εμφάνιση, αλάνθαστη εκτέλεση, στιβαρή σκηνική παρουσία μα πάνω από όλα επικοινωνιακά εξοικειωμένοι στις απαιτήσεις του εγχώριου κοινού που γνωρίζει να αναγνώσκει το δήθεν περισσότερο από κάθε άλλο. Τονίζω αυτήν την παράμετρο για να επισημάνω πως το ταλέντο των Nightrage είναι πηγαίο, αυθεντικό…σε οδηγεί με μιάς στο να τους αναγνωρίσεις πως για να φτάσουν σε αυτό το επίπεδο έχουν ιδρώσει. Πως η δικαίωση, η αναγνώριση και τέλος η καταξίωση στις συνειδήσεις οπαδών και ακόλουθων ματσάρεται στην πίστη, στη θέληση και στον καλλιτεχνικό αλτρουισμό. Το σχήμα του κιθαρίστα Μάριου Ηλιόπουλου απέδωσε την ιστορία που σηματοδοτούν τα 9 album της μη παραλείποντας φυσικά και το τελευταίο της δημιούργημα το single Wake up dead…πόσο δίκαιος ο τίτλος! Το συγκρότημα με τη συναρπαστική εμφάνισή του έκανε ακόμα και τους νεκρούς να ξυπνήσουν!

Επειδή πάντα υπάρχει η αποτίμηση…. Συμπέρασμα: Τα συγκροτήματα με την επι σκηνής και εκτός αυτής παρουσία τους τίμησαν τον κόσμο και ο κόσμος…όταν περνάει καλά, όταν λυτρώνεται ακουστικά, όταν αισθάνεται φίλος με τους μουσικούς και όχι πελατάκι… ανταπέδωσε ισόποσα.

Για το Metalourgio Άγγελος Γεωργιόπουλος

 Φωτογραφίες: Δημήτρης Κουδωνάς