Synteleia – The Secret Last Syllable

Synteleia – The Secret Last Syllable

Κομίζοντας εντίμως, μελωδικό, ατμοσφαιρικό, black metal οι Synteleia πρόκειται σύντομα να θέσουν στην κυκλοφορία μέσω της Floga rec., το νέο τους album The Secret Last Syllable. Αρχικά σε μορφή cd και κασέτας (Σ.σ. επανακάμπτει δριμύτατα) και λίγο αργότερα σε βινύλιο.

Το σχήμα, ενεργό από το 2015, επιστρέφει στη δισκογραφία αφήνοντας πίσω του, όχι όμως διαγράφοντας, τα αρχικά δείγματα της παρουσίας του, Astral Blasphemies (Demo, 2016), Ending of the Unknown Path (Full-leanth, 2019) καθώς και το Split The Ancient Calling του 2021 με τους blacksters Funeral Storm όπου συμμετήχαν με το τραγούδι Stellar Return.

Το The Secret Last Syllable δεν είναι απλά η φυσική συνέχεια της έως τώρα πορείας τους είναι ένα σημαντικό ορόσημο ύπαρξης και δημιουργίας. Εννέα μυστικιστικά τραγούδια πατούν θεματικά στον Cthulhu «μύθο» του H.P. Lovecraft και στο The Necronomicon. Δεν σας κρύβω ότι είχα τη χαρά να ακούσω τα νέα τους τραγούδια στα οποία συμμετέχει και η Μίνα Μόρφη ως υψίφωνος σοπράνο (Σ.σ., γνωστή από τη συνεργασία της στο παρελθόν με τους Horrified στο EP The Ancient Whisper of Wisdom, 1992).

Σκοτεινή, νεκρική, εφιαλτική ατμόσφαιρα με συνεχή κλιμάκωση, κιθάρες που εναλλάσσονται σε γρήγορους, μεσαίους και αργούς ρυθμούς με δαιμονικά riff. Ήχος συνοδευόμενος από τα πανταχού παρόντα πλήκτρα και συμφωνικά όργανα. Λυρικά γυναικεία φωνητικά σοπράνο εναλλασσόμενα με τα άγρια, σε υφή Άδη, ανδρικά. Έξυπνες, αγωνιώδεις, τελετουργικές γραμμές μπάσου, μανιασμένα Drum Blasts για ένα rhythm section που πηγάζει από τις φλόγες της κόλασης.

Όχι το άλμπουμ δεν απευθύνεται μόνο στους μυημένους του ατμοσφαιρικού-αποκρυφιστικού-μυστικιστικού Black metal, είναι μια τρανή, απτή απόδειξη πως οι Synteleia είναι μια μπάντα που βεβαιώνει ηχητικοθεματικά ότι το κενοτάφιο των ριζοσπαστικών ιδεών της είναι γεμάτο.

Οι ίδιοι, συνθετικά, βρίσκονται πια έξω από το «κέλυφος της ουτοπίας» που θέλει το ευρωπαϊκό black πλειοψηφικά να είναι, είτε Pagan, είτε crust, είτε μελωδικό με death/thrash περάσματα, στην τελική μόνο σατανιστικό και ενίοτε χιονισμένο (Σ.σ. Νορβηγικό, Σουηδικό, Ισλανδικό κλπ.).

Πιο συγκεκριμένα τα, Tower Of Koth, Emblem Of Yith, Nymph of the Pyramids pt. 1 – The Reign, Nymph of the Pyramids pt. 2 – The Curse, Escaping Atheron, Harvest The Forest, Into the Abyss – A Passage to Insanity, The Secret Last Syllable, Omega-Alpha, αναμφίβολα τους κατατάσσουν εκτός ως ελπίδα για ακόμα καλύτερες μέρες στην ντόπια Black metal σκηνή και σαν μια μπάντα που μπορεί να κοιτάξει κατάματα τον πολυδιαφημισμένο βορρά ως ατόφιος φορέας ενός είδους όπου η εξέλιξη και η συνέπειά του στον γενικότερο metal πολιτισμό της χώρας δεν είναι ψυχολογικομουσικά παράλυτος αλλά περήφανος δημιουργικά!

Στεκόμενοι με σεβασμό στις απαρχές του είδους της περιόδου 1988-1992, όταν το black σαν μία απόκοσμη «παρθενογένεση» παρουσιάστηκε, κατορθώνουν με τις ως άνω συνθέσεις, έχοντας τολμηρές μελωδίες, ρυθμούς εναλλασσόμενους από mid tempo σε αρχέγονα μονοπάτια ταχύτητας, πόνου, ερμηνείας και απόκοσμου, σχεδόν φοβικού πολλές φορές συναισθήματος, καθαρή παραγωγή, προσηλωμένη στο είδος ενορχήστρωση, να εγκλωβίσουν τον ακροατή σε μία βιωματική σχέση με το δημιούργημά τους. Τι πιο ουσιώδες και ολοκληρωμένο?

Εύχομαι να αντιμετωπίσουν επαρκώς τις όποιες δυσκολίες, απόρροια των κολαούζων της επαναλαμβανόμενης πραγματικότητας, των promo-φάγων, πολλάκις ενταφιασμένων στο αδυσώπητο κενό της «γνωριμίας» και του «κολλητού», κατά πλειοψηφία ΜΜΕ του χώρου. Τότε, με βέβαιη την προοπτική τους, αυτήν που κρίνεται ικανή να ξεπεράσει τη σκιά της απώλειας των ίδιων και των ίδιων συγκροτημάτων, τον αποδιδόμενο γραφικά «μουσικογεοπωλητικό αποκλεισμό», που ισχύει για κάποιους νέους και όχι για την πολύκροτη, ουκ ολίγες φορές στάσιμη συνθετικά, elit της εγχώριας σκηνής…θυμηθείτε τούτο, σύμφωνα και με το «κάλεσμα των Μεγάλων Παλαιών»:
Από 14 Μαΐου το The Secret Last Syllable θα αποτελεί επάξια μια από τις καλύτερες κυκλοφορίες στο ιδίωμα για το 2022.

Άγγελος Γεωργιόπουλος

8,5/10