Validor – Full Triumphed

Validor – Full Triumphed

Η αμηχανία όταν πρόκειται να γράψεις κριτική για μία one man band όπως οι Validor (πρώην Epic Storm, 2005-2008), σπάνια γίνεται ορατή στο κείμενο, εντούτοις ως συναίσθημα υπάρχει καθ’ όλη τη διάρκεια αυτής.

Με εμφανείς επιρροές συνθέσεων από Manowar, όπως τα Hail and Kill, Warriors of the World τουλάχιστον στο κομμάτι The Τen Thousands (η όγδοη από τις 9 συνθέσεις του νέου album Full Triumphed ), αποτελούν προφανώς τη βάση για τον  ιθύνοντα νου  Odi Thunderer (κιθάρα-φωνή).  Έχοντας όμως , μια άψογη, δυναμικά υγιή παραγωγή από τον μετρ Bob Katsionis, όπου εκτός αυτής έχει αναλάβει κάποια κιθαριστικά μέρη καθώς και το μπάσο, καταθέτει προς ακουστική τέρψη και πώρωση, την επική του ψυχή. Είναι κατεξοχήν λάτρης της επιθετικής, ωμής, πλην μετρημένης στα όρια του είδους, μελωδικής ερμηνείας. Τα χώνει κοινώς στην ευανάγνωστη στιχο-θεματική τριάδα: αίμα-ηρωισμός-ατσάλι!

Καλύτερες στιγμές, όπου πραγματικά ο ακροατής απογειώνεται στιχουργικά και ηχητικά είναι το σπαθάτο, βαρύ και αφοπλιστικά στιβαρό metal, Blood Metal Legions,  γεννημένο να αποτίσει  φόρο τιμής στους true επικούς Son of Fire, το παθιασμένο, με επαναστατικό κοινωνικό πρόσημο, Man of Steel,  ο γεμάτος από θετική power ατμόσφαιρα επίλογος Conquest of Steel… Αυτά τα κομμάτια, αποδεικνύουν πως το σχήμα θα μπορούσε να είναι λιγότερο ‘εξαρτημένο’, από την  ηχητικό-στιχουργική φιλοσοφία της προαναφερθείσας επιρροής.

Προσωπικά δεν με ενοχλεί να υπάρχουν συγκροτήματα που ακολουθούν την εν λόγω στάση, απλά είναι άδικο, από τη στιγμή που το ταλέντο για ένα πιο προσωπικό ήχο είναι έκδηλο.  Όχι! δεν μιλάμε σε καμία περίπτωση για αντιγραφή,  ούτε φυσικά είναι καταδικαστέα η επιρροή ενός συγκροτήματος, από τη  μπάντα που αποτελεί  έμπνευση της και μέγιστο δάσκαλο του power epic!  Ξανατονίζω, ότι αφενός υπάρχουν περιθώρια δημιουργίας  ενός πιο προσωπικού ήχου και αφετέρου το δισκογραφικό παρελθόν  της μπάντας, In Blood in Battle (2011- επανακυκλοφορία-remastered το 2020), Dawn of the Avenger (2012) και Hail to Fire (2016),  βεβαιώνει αυτό ακριβώς, με διάσπαρτες στιγμές πχ., Stealer of Souls, Grayskull, Winds of Atlantis, Fall of Wrathoria. Γιατί λοιπόν αυτό το διάσπαρτο στοιχείο να μην μετουσιωθεί σε προσωπική ηχητική εικόνα! Το μέλλον λοιπόν κρύβεται στον επανασχεδιασμό, γιατί η ποιότητα, η εκρηκτικότητα, η οργή για δικαιοσύνη και το ατσάλινο πάθος, περισσεύουν αξιοζήλευτα!

Για κάποιο λόγο, πείτε το και ένστικτο, είμαι σίγουρος ότι το συγκεκριμένο album  αρκετοί οπαδοί και ακόλουθοι θα το εκλάμβαναν ως συναίσθημα έντονου πάθους, πωρωτικού δείγματος για το ιδίωμα, επιζητώντας ενδόμυχα μια ζωντανή εμφάνιση των Validor, έστω και με session μουσικούς… μιας και τα πάντα κρίνονται, μετριούνται και γράφουν ιστορία, πρωτίστως, στο σανίδι.

Άγγελος Γεωργιόπουλος

7/10