Blazon Stone – Damnation

Blazon Stone – Damnation

Οι Σουηδοί BLAZON STONE υπάρχουν δισκογραφικά στις ζωές μας, από το 2013 και εν έτη 2021 μας χαρίζουν την 7η ανεξάρτητη κυκλοφορία τους ‘’Damnation’’, αν προσμετρήσουμε και την επανέκδοση του ‘’Return to Port Royal: Definitive Edition’’. Ο ιθύνων νους του συγκροτήματος, Cederick Forsberg, αποτελεί την επιτομή του εγωκεντρικού ανθρώπου και ουσιαστικά όλα αυτά τα χρόνια δουλεύει ως one man band, αφού αναλαμβάνει όλα τα όργανα και αφήνει μόνο τα φωνητικά σε άλλον. Η προσωποπαγής αυτή μορφή των BLAZON STONE στο ‘’Damnation’’ αλλάζει, και πλέον έχουμε μία μπάντα σε πλήρη διάταξη. Τη κιθάρα του Ced ζευγαρώνει ο Emil Westin Skogh, γνώριμος του από τους Rocka Rollas. H Marta Gabriel και ο Karl Lofgren απαρτίζουν το rhythm section του άλμπουμ σε μπάσο και τύμπανα αντίστοιχα. Άφησα για το τέλος το Matias Palm, στου οποίου τη φωνή θα βρείτε τη συνέχεια του Rock n Rolf! Ιδανική επιλογή ο 40άρης Φιλανδός για την έκφραση των πειρατικών διαθέσεων του ‘’Damnation’’!

Οι BLAZON STONE ποτέ δεν έκρυψαν την αγάπη τους για τους Running Wild, από τους οποίους εμπνέονται και τους οποίους απροκάλυπτα αντιγράφουν. Αυτό βέβαια για τους φίλους των Γερμανών πειρατών δεν είναι καθόλου μεμπτό, αφού μία τέτοια πορεία πρέπει να αφήσει και τη παρακαταθήκη της. Άλλωστε η αντιγραφή, με τον όρο που τη χρησιμοποιούμε όταν θέλουμε να χαρακτηρίσουμε το ύφος ενός συγκροτήματος, είναι ουσιαστικά η έμπνευση όταν αυτή ξεπερνάει τα όρια της. Τα φωνητικά του Palm σε συνδυασμό με τη διάθεση του Ced να περιορίσει το europower των Helloween και τη τραχύτητα των Blind Guardian, που μας είχε συνηθίσει ως τώρα, μετουσιώνει το ‘’Damnation’’ σε ένα άλμπουμ φόρο τιμής στους Running Wild.

Το σχεδόν τριών τετάρτων σε διάρκεια άλμπουμ ξεκινάει με μία σύντομη εισαγωγή (Damnation) σχεδόν παρόμοια με αυτή του ‘’Black Hand Inn’’. Το πλήρωμα σιγά σιγά μαζεύεται για το ταξίδι του με το πειρατικό κι εμείς ήμαστε έτοιμοι να γίνουμε συνοδοιπόροι και μάρτυρες αυτής της ΄΄καταδίκης΄΄.

Το ‘’Endless Fire of Hate’’ μπαίνει δυνατά με ένα ριφάκι που θα θυμίσει σε πολλούς το ‘’Steel meets steel’’ των Hammerfall! Ταχύτατο κομμάτι, ιδανικό για εναρκτήριο όχι μόνο του άλμπουμ αλλά και των ζωντανών εμφανίσεων τους. Πολύ ωραίο σόλο που πατάει πάνω στη ταχύτητα των τυμπάνων. Οι στίχοι του μας δείχνουν τις διαθέσεις του γκρουπ. Μακριά από δεισιδαιμονίες τραβάμε για το ταξίδι μας.

Κάποιος παλιός γνώριμος ονόματι Jolly Roger έχει τη τιμητική του. Το πλήρωμα μας συστήνεται ως ότι πιο άγριο έχουν δει οι ωκεανοί και υμνούν τον αρχηγό τους στο ‘’Raiders of Jolly Rogers’’. Ένα πολύ ζωντανό τραγούδι με συναυλιακό χαρακτήρα. Νομίζω ότι στα live τους θα είναι από τα πιο διαδραστικά τους κομμάτια, ειδικά στην αναφώνηση ‘’…. we are bastards ‘’!!! Σε γοργούς ρυθμούς … και αυτό στις γνώριμες φόρμες των Running Wild. Θα μπορούσε να ήταν και τραγούδι των τελευταίων σε κάποιο από τα τελευταία τους άλμπουμ.

Στο άκουσμα του ‘’Chainless Spirit’’ κατεβαίνουμε από το πλοίο και ανεβαίνουμε για λίγο στις μηχανές μας. Πιο bike-road ατμόσφαιρα ασχέτου θεματολογίας. Οι Priest και οι Wasp για λίγο περνούν σαν αέρας από την έμπνευση των Blazon Stone και αφήνουν τη σκόνη τους στο συγκεκριμένο κομμάτι. Πολύ ωραία στιγμή, που αποπνέει ελευθερία και φωτογραφίζει μακρύς δρόμους στις αμερικανικές ερήμους ως το απόλυτο soundtrack για τέτοιες διαδρομές. Μη το ακούσετε σε μποτιλιαρισμένο δρόμο… θα χαθεί κάθε μαγεία. Θέλει ταχύτητα.

To ‘’Black Sails on the Horizon’’ συνεχίζει από εκεί που σταμάτησε το ‘’Raiders of Jolly Roger’’. Ένα τυπικό κομμάτι στο γνωστό πειρατικό ύφος, που διέπεται από περηφάνεια και ένα επιβλητικό χορωδιακό ρεφρέν να γεμίζει τη συνήθεια που έγινε λατρεία. Το έχουμε ξανακούσει. Δεν είναι κακό, απλά δε προσθέτει κάτι.

Στο ίδιο ύφος με το ‘’Black Sails….’’ και το επόμενο ‘’Wandering Souls’’. Αξίζει να ρίξετε ένα προσεκτικό άκουσμα στις κιθάρες του κομματιού. Guest o Pancho Ireland των Merciless Law. Συγκαταλέγεται στα fillers κατά τον γραφόντα. Για τους fans ακόμα ένα τρόπαιο στα αυτιά τους. Για τους υπόλοιπους μία απλά καλή στιγμή.

Στο ‘’Hell on Earth’’ οι ταχύτητες αυξάνονται. Εκεί που το πράγμα αρχίζει να κουράζει ένα σπάσιμο της ταχύτητας σε πιο ρυθμικό μοτίβο δίνει λίγο ενδιαφέρον για να ακολουθήσει ένα καλό σολάκι που θα ανταμείψει τον ακροατή. Στο μέσο όρο και αυτό.

Το ‘’Bohemian Renegade’’ αποτελεί τη πιο heavy metal classic στιγμή του άλμπουμ. Πρώιμοι Running Wild στα λίγο πιο μελωδικά τους. Ευχάριστο άκουσμα για το αυτοκίνητο, θα μπορούσε να ζευγαρώσει με το ‘’Chainless Spirit’’ και να συμπεριληφθούν σε μία συλλογή για βραδινά περπατήματα.

Μετά τη μισόλεπτη εισαγωγή της γκάιντας και τη μεταφορά μας στα Highland, ξεκινάει το έπος του Σκωτσέζου ήρωα Ρομπ Ρόι. Γνωστός και ως ‘’Highland outlaw’’ o Ρομπ Ρόι ήταν ο Σκωτσέζος Ρομπέν των Δασών. Μία δεκάλεπτη ρυθμική σύνθεση στο γνωστό ύφος. Στα σολαρίσματα υπάρχει και μία essence από Maiden. Καλή σύνθεση με λίγο υπερβολική διάρκεια αφού λείπει η ποικιλομορφία κατά το άκουσμα. Κινείται μόνο σε ένα ρυθμό με διάσπαρτα σόλο. Με αυτό κλείνει και το άλμπουμ.

Εν κατακλείδι θα λέγαμε ότι το ‘’Damnation’’ για όσους ξέρουν που κοιτούν και τι ψάχνουν δεν θα αποτελέσει έκπληξη με την έννοια ότι ούτε θα καταπλήξει ούτε θα απογοητεύσει. Κινείται στα ελεγχόμενα νερά που ο Ced θέλει και επιδιώκει. Σκόπιμα δε βαδίζει σε πειραματισμούς και νέες ιδέες. Εξαιρετική παραγωγή και πολύ όμορφο εξώφυλλο στη θεματολογία του άλμπουμ. Οι πιστοί ανεβείτε στο καράβι. Οι αναζητούντες το κάτι διαφορετικό ας προσπεράσουν. Με πλήρη ελευθερία άποψης, όπως και η νοοτροπία του πληρώματος του Jolly Roger …

Νίκος Γλυκίδης

6.5/10