Stormborn – Zenith

Stormborn – Zenith

Οι Stormborn δημιουργήθηκαν το 2007 και το 2012 με το ομώνυμο τους άλμπουμ κέρδισαν μια θέση στο Metal 2 the Masses. Έχουν κάνει τις «τσάρκες» τους στα φεστιβαλικά δρώμενα και μετά από ένα μικρό διάλειμμα γύρισαν με νέο άλμπουμ.

Το “Zenith” που αποτελείται από εννέα τραγούδια μεταλλικού ύφους και ενέργειας. Έχει ένα πολυεπίπεδο χτίσιμο και μια πιο aggressive αύρα. Τα κιθαριστικά σημεία είναι για μελέτη και η φωνή του Christopher Simmons καθάρια rock με metal εμβολισμούς και υπέροχες χρωματικές αλλαγές.

Βαρύ και ασήκωτο το “Land of the Servant King” δένει με το θορυβώδες και μελαγχολικό intro “Call of the Void”. Δηλώνει εξαρχής όλα όσα θα ακούσουμε μετέπειτα. Τα riffs είναι καταιγιστικά, τολμούν να επιτίθενται ενώ τα drums αρπάζουν την πρόκληση και ξετυλίγουν ένα άγριο λάκτισμα.

Power metal ρυθμοί ξεκινούν με το “Fear of a Monster” μια φόρμουλα ταχύτητας σε συνάρτηση με μα πιο βαθιά μελωδική υπόσταση. Μου αρέσουν τα σκαμπανεβάσματα σε ύφος και η ταχύτητα που περικλείει η μουσική. Θυμίζει έντονα την ίδια την ζωή.
Καμπάνες, αστραπές, μελωδίες απλώνονται με το ξεκίνημα του “The Unending Night”. Ένα ιντερλούδιο που έχει σκοπό να σε φέρει εμπρός στο “Dawn Will Come Again”. Τα φωνητικά σε ταξιδεύουν σε άγνωστα νερά μια στο καρφί και μιας το πέταλο ζωγραφίζοντας με χρώματα την μουσική παλέτα του τραγουδιού. Μου αρέσει πολύ η φωνή του Christopher, έχει πολλές διαστάσεις, πολλά χρώματα και ένα όμορφο μεταλλικό γρέζι που σε γραπώνει.
Πολύπλοκο σε ύφος και αίσθηση το “Out in the Weird” με riffs που ενώνουν τα hard rock μονοπάτια τους με αυτά των Judas Priest. Όμορφο δέσιμο!

Το “Serpentine” έχει αυτή την αγριάδα που σε μαγνητίζει. Έχει την δύναμη να σε τραβά προς το μέρος του σε κάθε γωνία. Μου αρέσει πολύ ο τρόπος που το αποδίδουν τόσο ζωντανά και μοναδικά. Ναι όπως καταλάβατε αυτό για μένα είναι το αγαπημένο μου από το άλμπουμ. Θες οι διευρυμένες φωνητικές δυνατότητες που δίνει στον Simmons; Θες αυτή η μελωδική ταχύτητα; Ίσως είναι αποτέλεσμα όλης της αίσθησης που αφήνει.

Πιο μελωδικό και ίσως και με πιο χαλαρές ταχύτητες έρχεται το “Death Incarnate”. Τούτο εδώ θα το απολαύσουν οι Maiden fans. Έχει αυτή την new wave of British heavy metal δυναμική. Σφύζει από κλασσική metal νοοτροπία, αλλάζει το πλάνο του άλμπουμ και εμφανίζει πλήρως τις δυνατότητες της μπάντας. Εντυπωσιακό σε όλο το μήκος και το πλάτος του.
Το “Echo” μέσα στην οκτάλεπτη διάρκεια του κλειδώνει την δημιουργικότητα της μπάντας κάνοντας τρισδιάστατη την αίσθηση του άλμπουμ που σε περικλείει. Έχει μια μελαγχολική ευαισθησία, ένα ταξιδιάρικο ύφος, μια εσωτερική ενδοσκόπηση.
Η μπάντα φαίνεται να βρίσκεται στα καλύτερα της. Νοιώθω ότι έχουν πολλά ακόμα να δώσουν και θα χαιρόμουν ιδιαιτέρως αν σε κάποια φάση είχαμε την χαρά να τους έχουμε στην Ελλάδα.

Μαίρη Ζαρακοβίτη

8/10