Darconigan – Helm, Shield, and Spear

Darconigan – Helm, Shield, and Spear

Η τριάδα των Derek Webster (κιθάρα φωνή), Jimmy Baratheon (μπάσο) και Keith Busch (τύμπανα) από το Κολοράντο των Η.Π.Α κάνει την απαρχή στο χώρο του μελωδικού Death Metal ορμώμενη προφανώς από την έμφυτη αγάπη της για το ιδίωμα. Και ενώ θα περίμενε κανείς, εύλογα ίσως, να υπηρετούν απόλυτα την ηχητική σκηνή της Φλόριντα των Death, Monstrosity, Morbid Angel, Atheist, κλπ., εντούτοις ξαφνιάζουν τον αδαή παραδοσιακό στα ως άνω ακούσματα. Οι Darconigan προσφέρουν ένα μείγμα από καθαρά underground ήχο της demo περιόδου των Monstrosity ( Horror Infinity-1992), rhythm section σε ύφος Deicide εποχής ομότιτλου album (1990) με μια καθαρά Morbid Angel άποψη, εμφανή η τελευταία και «στο περί πολλού πολεμικό» προφίλ τους. Δεδομένα το Helm, Shield, and Spear αποτελεί demo, όχι κάτι πιο επίσημο από μια ωμή παραγωγή που μάλλον παραπέμπει σε live ηχογράφηση. Ίσως να θέλουν αυτό το επιτηδευμένο ομιχλώδες στήσιμο των οργάνων μιας και στο χώρο του death σπάνια συναντάμε, αναλογικά με το Black, μια row παραγωγή. Συστήνονται αρχικά με δύο mid tempo τραγούδια A Sign By The Creekfall και It Comes όπου τα αργόσυρτα κιθαριστικά μέρη προσδίδουν μια έντονη doom/death αίσθηση…το πάνε το έργο αργά γιατί η συνέχεια καταδεικνύει ότι τα παλικάρια δεν κάνουν «χαβαλέ», το Into the Sun στηρίζεται σε ένα κατεξοχήν κουρδισμένο χαμηλά μπάσο, ξεσπά οργισμένα στα μισά του και προσγειώνεται με μία αίσθηση πως οι black Sabbath θέλουν να ερμηνεύσουν Deicide…αλλά δίχως κομπρέσορα! Ακολουθούν οι καλύτερες στιγμές της πρωτόλειας παρουσίας τους, The Consequence of War, Anathema and Fate, Enrapturing Dark όπου πραγματικά επιτίθονται ανηλεώς. Πολύ καλές συγχορδίες εμπλουτισμένες από παλαιομοδίτικα αρπίσματα της νορβηγικής black σχολής…ναι! Υπάρχει διάχυτο το black metal ως μεμονωμένα ηχητικά μέρη…Μην κοιτάτε τη σύγχρονη στιβαρή απόδοση της Death metal σκηνής της Φλόριντα που το έχει εξαλείψει ως ηχητική παράμετρο. Ανέκαθεν υπήρχε άσχετα αν ποτέ δεν έχει γίνει επισήμως αποδεκτό (Σ.σ. για αυτό αναφέρθηκα αρχικά στο demo ήχο των Monstrosity). Θεματικά, η ανθρώπινη απώλεια, το κακόβουλο του πολέμου, η άσχημη μοίρα, το δουλοπρεπές πεπρωμένο, η δύναμη των συναισθημάτων του σκότους αποτελούν μερικά από τα στιχουργικά τους πεδία.

Εν ολίγοις, ως δείγμα underground της death metal το βρίσκεις ενδιαφέρον αλλά στο σήμερα είσαι υποχρεωμένος όταν υπηρετείς, με τις όποιες επιρροές και «προσμίξεις», το συγκεκριμένο ιδίωμα να παρουσιάζεσαι ηχητικά αν όχι τουλάχιστον σεβαστός απέναντι στους προλαλήσαντες το ιδίωμα…Δεν παίζεις black για να δηλώνεις row,crust κλπ., παίζεις death και μάλιστα με έμφυτο ταλέντο!.. το χαραμίζεις!…, το γαμάς ωσάν demo των 90’ς…Eκτός πάλι και αν υπάρχει η κρυφή ματαιοδοξία να θεωρηθείς εκ των πρωτοπόρων του row Death!….Ο χρόνος θα δείξει.

Άγγελος Γεωργιόπουλος

7/10