Doomherre – Bonegoat

Doomherre – Bonegoat

Οι Σουηδοί Doomherre κυκλοφόρησαν το πρώτο τους άλμπουμ με όνομα “Bonegoat”.

Η μπάντα δημιουργήθηκε το 2021 και χώθηκε βαθιά μέσα στον doom metal κόσμο της. Αυτό τους αντιπροσώπευε, αυτό θέλησαν να καταθέσουν με την πρώτη τους δουλειά.

Το άλμπουμ αποτελείται από οκτώ «βαριά» μεταλλικά τραγούδια. Με το  “Bonegoat” η μπάντα δημιουργεί μια old school αίσθηση γεμάτη με ήχους που διαπερνούν τον νου, λίγο από blues, λίγο από επιθετικό metal, λίγο ίσως 80ς punk ενώ δένει υπέροχα με την φωνή νοιώθοντας μια διόγκωση συναισθημάτων καθώς το τραγούδι φτάνει στο κουπλέ του. Επόμενο το “We’ve come for the Witch” πιο σκοτεινό, πιο γήινο και ίσως πιο πιασάρικο. Μου αρέσει η τσαχπινιά με τα riffs, δυναμώνει τον διάκοσμο του τραγουδιού. Η βαριά doom αίσθηση είναι καθάρια και δυναμική στο “Sabbatsberg”. Κρύβει μια βαθιά μελαγχολία και παρόλο το ορχηστρικό της ύφος εσύ αναβλύζεις εικόνες και λόγια ακούγοντάς το. Το “Forgotten One” thrashίζει επιμελώς και πιστεύω ότι θα ενδιαφέρει πολύ μεγάλο πλήθος οπαδών που αγαπούν μια συγκεκριμένη μπάντα Αμερικανικού μεταλλικού thrash τοπίου… Αν δεν έχετε ακόμα καταλάβει, ακούγοντας το τραγούδι θα σας πάει μόνο του εκεί που πρέπει.

Νομίζω ότι το “Breaking the Seal” θα κάνει πολλά κεφάλια να γυρίσουν. Έχει όμορφες εναλλαγές αργού και γρήγορου ρυθμού, έχει μια αψεγάδιαστη παραδοσιακή αίσθηση και έναν υπέροχο τρόπο να σε περνάει σε headbanging mood είτε το θέλεις, είτε όχι. Ακούγοντας το “Circle of Blood” ένοιωσα πιο οικεία από ποτέ με το άλμπουμ. Ήρθε και «κούμπωσε» μέσα μου βαθιά, ίσως λόγο του πιο aggressive attitude? Μπορεί να είναι οι εναλλαγές της φωνής, το δεσποτικό μπάσο και οι καταλυτικές κιθάρες που σκορπούν έναν αποκρυφισμό στο διάβα τους. Μια αίσθηση απόκοσμη αλλά και τόσο ζωντανή παράλληλα. Στο “Spreading the Sounds of Doom” τα πράγματα είναι ξεκάθαρα. Είμαστε εδώ, γουστάρουμε doom και το εξαπολύουμε σε όλους σας. Ποια είμαι εγώ να αμφισβητήσω την ανάγκη τους για αυτή την τόσο σκληροτράχηλη μουσική; Ο ρυθμός εδώ είναι στρατευμένος, είναι μονοφασικός αλλά παράλληλα πολυεπίπεδος. Το τελευταίο τραγούδι του άλμπουμ “Man in the Tower” σφραγίζει την πρώτη τους δουλειά με επιτυχία. Βαρύς ρυθμός, επιθετικά μα και μελωδικά φωνητικά μέσα από ένα ογκώδες μουσικό πρίσμα.

Θα ήθελα πολύ να δω πως κινούνται στη σκηνή, πως μπορούν να μεταδώσουν στο κοινό τον ήχο τους. Τα δυο lyric video δεν είναι αρκετά. Δεν μπορείς να βγάλεις συμπεράσματα. Food for thought που λένε και στο χωριό μου.

Μαίρη Ζαρακοβίτη

8/10