Sadus – The Shadow Inside

Sadus – The Shadow Inside

Όσοι φίλοι και φίλες θυμάστε το  “Illusions” του 1988 (της καλύτερης – εννοείται – χρονιάς στο Heavy Metal και λίγα γράφω) και το “Swallowed In Black” του 1990, πλησιάστε να πάμε ένα ταξίδι στο μέλλον. Οι Sadus, το σχήμα από το Antioch της Καλιφόρνια, είχαν να κάνουν στούντιο άλμπουμ από το 2006. Έχοντας πίσω τους μία μεγάλη δισκογραφική, δημιουργούν έναν Thrash βρωμοξυλειακό δίσκο και φύγαμε να  ακούσουμε. Να σημειώσω εδώ ότι αυτή η δουλειά είναι στην ουσία η συνεργασία δύο ανθρώπων. Του Darren Travis, που έχει παίξει τα πάντα πλην τυμπάνων και του Jon Allen, που έκανε το  κομπλάν (τύμπανα).

Λυρική εισαγωγή με το “First Blood”, η οποία θυμίζει παλιές καλές δουλειές της δεκαετίας του ’80 και ίσως και κάτι από Iced Earth αγαπημένων  περιόδων. Για μερικά δευτερόλεπτα αυτό, γιατί σκάνε όλα  τα ηλεκτρικά και… Εντυπωσιακή μελωδία, με σκασίματα και γυρίσματα, tutti και τρομερά τύμπανα από τον Allen, ο οποίος από την αρχή δείχνει ότι μπήκε στο στούντιο για να μας πάρει τα μυαλά. Riffάρα Slayerική και Kreatorική από τον Travis και διάφορες αλλαγές σε ταχύτητα, διάφορες θεματολογίες, μικρή παύση και τρελό ντάπα ντούπα. Slayer κάργα και γνήσιο Bay Area κοπανηλίκι, με τον Travis να ακούγεται σαν γρεζένια και πριμάτη εκδοχή του Araya. Εκκωφαντικό το σόλο στην κιθάρα και άλλη riffάρα στη συνέχεια. Τι ξύλο είναι αυτό, ρε μάστορα; Μέχρι και ο Mustaine θα ζήλευε τέτοια θέματα στο ευγενές τσεκούριον ήτοι axe.

Θαυμάσιο το τρικάκι με την αύξηση της έντασης τα πρώτα δευτερόλεπτα του “Scorched And Burnt”. Ακούγεται χαμηλά αρχικά, δείχνει να έρχεται από μακριά και λίγο πριν τον χαμό, μία φωνή Megadethική, υποχθόνια και ένρινη, σαν του θείου Dave ένα πράγμα. Mid tempo το τραγούδι, πολύ τεχνικό, με απίστευτα τύμπανα – γενικά ο Allen δεν έχει αντίπαλο σε αυτό το άλμπουμ – και εξαιρετικό παίξιμο γενικότερα, που μας κάνει από τώρα να θέλουμε να συγχαρούμε τον Travis για την απόδοση και τον Juan Urteaga, ο οποίος έχει κάνει υποδειγματική παραγωγή, ενώ ήταν και ο μηχανικός ήχου σε αυτό τον δίσκο.

Με απόηχους φωτιάς που κατακαίει μας αποχαιρετά το εν  λόγω και έρχεται η σειρά του “It’s The Sickness”, το οποίο ανεβοκατεβάζει ταχύτητες, κινείται κυρίως σε mid tempo φόρμες, φλερτάρει όμως με κάθε είδους τρελαμάρα – μέχρι και blast ακούσαμε. Το ρεφρέν είναι γηπεδικό και πείτε μου ότι δεν κρατηθήκατε και φωνάξατε και εσείς τον τίτλο. Το “Ride The Knife” είναι το κλασσικό τραγούδι με την «κινηματογραφική» εισαγωγή, με τη φωνή να καταφεύγει σε ουρλιαχτά και μετά… Μετά έρχονται τα ντάπα-ντούπα και τα γκάπα-γκούπα και η φωνή ωρύεται. Θέμα του ο κακός σύμβουλος που ακούσει στο όνομα «ναρκωτικά» και η μάχη του εξαρτημένου, όταν το σώμα του ζητάει αυτό που δεν πρέπει να ζητά. Riff δαιμονισμένα, το ταμπούρο υποφέρει και σόλο που αναδύονται. “Because I’m dead”…

To “Anarchy” είναι ένα – λιγότερο από – τρίλεπτο κλωτσομπουνίδι, το οποίο βαράει χωρίς έλεος. Η φωνή είναι πριμαριστή, αλλά υπάρχει και μια δεύτερη, κατά διαστήματα, πολύ οχετική και βρωμιάρα. Δεν συζητώ για τον τρόπο που αλυχτούν τα κρουστά και τον τρόπο που προστάζουν οι κιθάρες. Ιδανικό για LiVE και για μάχες εκεί μπροστά, στο κάγκελο. Το “The Devil In Me” διαθέτει ένα Μέταλ περίβλημα στην αρχή του, τα τύμπανα αναλαμβάνουν να ακολουθήσουν τις κιθάρες, η φωνή εισέρχεται και ακούγεται πραγματικά διαβολική. Κάτι ανάμεσα σε αφήγηση και ανίερη εκμυστήρευση. Ατελείωτες δίκασες, χρήση όλων των πιατινιών και αλλαγή ταχύτητας και στυλ. Τώρα τρέχουμε σαν παλαβοί, τώρα χτυπάμε σαν να εξαρτάται η ζωή μας από αυτό, διπλογράφουμε και τα φωνητικά και μπορείτε όλοι και όλες να χτυπηθείτε μέχρι τελικής πτώσεως. Το βάθος στις κιθάρες στο σόλο, είναι ευρηματικό.

Το ομώνυμο τραγούδι ξεκινά με καθαρές κιθάρες και τονισμούς στα πιατίνια. Κινείται σε ρυθμούς mid tempo και λίγο πριν τη μέση αποφασίζει να πάει σε 6/8 και συνεχή καταπόνηση των οργάνων. Η φωνή είναι πιο γρεζάτη και ουρλιάζουσα από ποτέ. ΄

Οι Sadus έβγαλαν αλμπουμάρα και πραγματικά δίδαξαν Thrash με τούτη τη δουλειά. Είναι τόσο πολύ το τάλαντο, που μόνο να υποκλιθούμε μπορούμε. Σχεδόν σοκαριστικό.

Κώστας Κούλης

9/10