Saxon – Hell, Fire and Damnation

Saxon – Hell, Fire and Damnation

Μετά τη μικρή εισαγωγή εισβάλει το ομώνυμο τραγούδι. Κυρίες και κύριοι, καλώς ορίσατε στο εικοστό τέταρτο (είκοσι έξι, μαζί με τα δύο άλμπουμ διασκευών) στούντιο άλμπουμ των Saxon, της πιο εργατικής και τίμιας μπάντας στο Heavy Metal! Ακριβώς όπως το γράφω. Κανένα σχήμα, ούτε καν οι αυτοκράτορες #ΜΟΝΟ, δεν έχουν καταφέρει αυτό το επίτευγμα σε παραγωγές δίσκων. Απλά ακολουθούν από απόσταση. Και δεν μιλάμε για άλμπουμ που βγήκαν μόνο και μόνο για να βγουν. Οι Saxon μετράνε μόνο καλές κυκλοφορίες. Για την ακρίβεια, μετρούν μόνο παραπάνω από καλές. Για την ακριβή ακρίβεια… μόνο ΠΟΛΥ παραπάνω από ΠΟΛΥ καλές.

Λίγο μετά τη μέση και πριν το σόλο, τι riffάρα είναι αυτή που σκάει; Τι πανέμορφο θέμα είναι πάλι τούτο; Και η δισολία… εντελώς ερωτεύσιμη. Μεγάλη μπάλα και πάλι από τους παιχταράδες από το Yorkshire. Πρώτο άλμπουμ με τον mastermind των Diamond Head, τον Brian Tatler, να ηχογραφεί παρέα με τους υπέροχους Σάξονες, ενώ στο άλμπουμ έχει συμμετάσχει και ο Paul Quinn, παίζοντας σε δύο τραγούδια. Συγκινητικό όλο αυτό, συνώνυμο του ονόματος και της ποιότητας της φοβερής και τρομερής αυτής μπάντας.

Το ”Madame Guillotine” διαθέτει μία απίστευτη γκρούβα, με τον αειθαλή Biff Byford να ξεδιπλώνει μερικές από τις πιο εντυπωσιακές μελωδικές γραμμές που έχει γράψει ποτέ. Ξεκάθαρα πρόκειται για hit, περιμένω μάλιστα να γίνει και αυτό video και να πάρει τα μυαλά των μη – ακόμα – υποψιασμένων ακροατών. Έπεται το “Fire And Steel” και δεν μιλάει κανείς! Εισαγωγάρα με τύμπανα (Nigel, είσαι πανμέγιστος) και τρελή ταχύτητα, με τον μπροστάρη να απολαμβάνει το γκάζι και το γρέζι. Αυτό κι αν είναι hit και αδημονώ να το ακούσω ζωντανά.

“There’s Something In Roswell”. Το έχετε δει και το έχετε ακούσει, το έχετε ήδη αγκαλιάσει και δεν μπορούμε παρά να υπογράψουμε και εμείς. H ιστορία του 1947 στο Νέο Μεξικό, το περιστατικό που φάνηκε να μπερδεύει και να αναμιγνύει το γεγονός με την εικασία και το απροσδιόριστα αναπόδεικτο. Κομματάρα από τις λίγες, με τη μπάντα να δείχνει πόσο άνετη είναι και πόσο εύκολα δημιουργεί ύμνους. Και η συνέχεια; “Kubla Khan And The Merchant Of Venice”. Από το Xanadu μέχρι τη Santa Lucia και πάλι πίσω και μία ακόμα τραγουδάρα από τους γερόλυκους. Βρε, θα μας τρελάνετε; Τα σόλο είναι μοναδικά, είναι θεματικά και το riff είναι εντελώς NWOBHM. H έφεση των Saxon να κάνουν υπέρ-μελωδικά κομμάτια, πέρα από το τι υπαγορεύουν οι ταχύτητες, είναι αδιαμφισβήτητη. Mid tempo ή σφαιράτο, σαν κι αυτό εδώ ας πούμε, η ποιότητα είναι η αυτή. Τραγούδαρος!

Την πεπατημένη και το “Pirates Of The Airwaves”. O Biff γράφει και άλλη μία φωνή πίσω από την κύρια, πιο ψηλά και πιο τσιριχτά και το συγκρότημα υπογράφει ένα κομμάτι δυνατό, δυναμικό, LiVE-άτο και καρφωτό. Το κοινό θα περάσει πολύ καλά, συμμετέχοντας στο γηπεδικό ρεφρέν. Μετά το δεύτερο ρεφρέν απολαμβάνουμε μία ρυθμική γέφυρα και τα ακόλουθα σόλο και από τώρα ονειρευόμαστε την ώρα που θα επιστρέψουν στη χώρα μας.

“1066” και ήλθε η ώρα να πάμε σε ένα καλπάζον θέμα, σε ρυθμό 6/8. Η ιστορία της Αγγλίας, οι Νορμανδοί και η μάχη του Hastings. O μεσαίωνας και ο μοναδικός τρόπος «επίλυσης» διαφορών. Ο πόλεμος, άλλως αναγκαίο κακό για την άνθιση του εμπορίου, σύμφωνα με αενάως άρρωστα μυαλά, που αποφασίζουν για λογαριασμό μας. Και ο άνθρωπος, που δεν έχει αλλάξει πολύ από τότε. Οι Saxon έχουν δημιουργήσει μία τρομερή μουσική αφήγηση και ένα ακόμα πιο τρομερό τραγούδι. «Το 1066 οι Σάξονες σφαγιάζονται». Στο καπάκι ουρλιαχτά. “Witches Of Salem”. Οι κοπέλες που θέλησαν απλά να παίξουν ένα βράδυ, να γίνουν ξέγνοιαστα παιδιά για λίγες ώρες και οι οποίες οδηγήθηκαν στην πυρά, επειδή ο άνθρωπος – τα είπαμε και πιο πάνω – δεν έχει αλλάξει πολύ από τα μεσαιωνικά χρόνια. Κι αυτό καλπάζον κι αυτό πωρωτικό. Ο Byford φτύνει τους στίχους με θεατρικό στόμφο και το όλο τραγούδι διαθέτει μία δυναμική εντελώς δική του.

Επίλογος με το “Super Charger” και πάρτε ακόμα ένα υπέρ-riff. Τι γράφουν οι άνθρωποι, φίλες και φίλοι; Τι έμπνευση διαρκής είναι η τούτη η ρημάδα; Λίγο πιο γρήγορο από mid tempo, στα χνάρια ύμνων όπως το “Denim And Leather”, σε ένα Priestικό μοτίβο και με ρεφρέν εντελώς συναυλιακό. Κάπως έτσι οι Σάξονες μας κλείνουν το μάτι και ετοιμάζονται να κατακυριεύσουν τον πλανήτη για μία ακόμα φορά. Δεν είμαστε απλά εντυπωσιασμένοι… Είμαστε κατουρημένοι από τη χαρά μας! The eagle has landed once again!

Κώστας Κούλης

9/10