Silverbones – Brethren Of The Coast

Silverbones – Brethren Of The Coast

Ahoy από το καράβι μας! Έχουμε λύσει κάβους, έχουμε σηκώσει πανιά και πλέουμε για άγνωστες γαίες. Το instrumental “Winds Of Reprisal” είναι η εισαγωγή μας στον πειρατικό κόσμο των Ιταλών. Δεύτερο άλμπουμ, μετά το “Wild Waves” του 2016 και τώρα που έσκασε το “Raise The Black”, αντιλαμβανόμαστε τη μελωδικότητα της μπάντας, την απίστευτα ζεστή φωνή του Lorenzo Vincenzo Nocerino, ο οποίος θεωρώ ότι αγαπά πολύ τον Tyrant. Καλοκαμωμένα riff και μασίφ ενορχήστρωση, με τον μπασίστα Andrea Franceschi να έχει αναλάβει επίσης τη μίξη και το μάστερινγκ.

Το ”Granite Heart” ξεκινά με ένα NWOBHM κιθαριστικό – θα μπορούσε να είναι και Saxon και εύκολα μάλιστα – και από και πέρα… Πειρατικά μοτίβα και καλλιτεχνία θαλασσινή. Θέματα πολύ καργάτα, πολύ μελωδικά και… Και νάτο το ομώνυμο, με το εντελώς πειρατικό στυλάκι. Η φωνή έχει αυτό το τραγανό πριμαριστό, που έχει και του Rolf και ο τρόπος που αποδίδει είναι άνετος, με καλή προφορά και εντυπωσιακές υψηλές συχνότητες.

To “Headless Raider” καλπάζει σε μέτρο 6/8 και το πειρατικό riff να παίρνει σβάρνα τα πάντα στον δρόμο του. Το σόλο είναι θεματικό και προσθέτει στην όμορφη φασαρία. Η φωνή αφηγείται ένα επικό παραμύθι και το τελείωμα μας βρίσκει να απολαμβάνουμε τα θέματα στις κιθάρες και τα σκασίματα. Το “Dead Men Tell No Tales” παίζει στο ίδιο μέτρο, είναι όμως πιο αργό, άρα και πιο επικό ακόμα. Παρομοίως πειρατικό, παρομοίως μελωδικό, με σόλο που σίγουρα θα προσέξετε. Πάμε τώρα μια βόλτα μέχρι τον Αύγουστο του 1673 και τη ναυμαχία του Texel, την οποία απεικονίζουν στο “The Battle Of Texel” και η οποία είναι μία γνήσια πειρατική ελεγεία, με ιστορικά στοιχεία φυσικά και πολύ ρυθμό. Η μπάντα ξέρει να γράφει όμορφα θέματα και να γαρνίρει ακόμα πιο ωραία. Να, τώρα που ακούω το “Die For The Crown”, υπάρχει ένα σημείο μετά το σόλο… Σε 8/8 κινούνται και πυροβολούν οτιδήποτε κινείται απέναντί τους. Μιλάμε για ξύλο!

Επίλογος με το οκτάλεπτο “Invisible Armada”, με την κινηματογραφική εισαγωγή και τον καλπάζοντα ρυθμό. Περνάει από διάφορα κύματα αυτό το τραγούδι, διαθέτει λυρικά μέρη και τρεχάτα και αποτελεί την αρμάδα του δίσκου. Και πολύ καλά κάνει, αν θέλετε τη γνώμη μου. Το πιο πιθανό, με το πέρας του άλμπουμ, είναι να ξαναβάλετε το “Granite Heart”, αν και νομίζω ότι θα φλερτάρετε έντονα με τη σκέψη να παίξει ΟΛΟ ξανά από την αρχή. Είναι καλή δουλειά, διαθέτει την παραγωγή που πρέπει, αποτυπώνεται από μία μπάντα που έχει δουλέψει, που έχει μεταφέρει τις επιρροές της με τον πιο τίμιο και καθώς πρέπει τρόπο. Πρόκειται για μία κυκλοφορία που φρεσκάρει την επιθυμία και την αγάπη των φίλων της ογδονταΐλας και δη της πειρατικής ογδονταΐλας.

Απλά τα πράγματα, φίλες και φίλοι. Όσοι γουστάρετε Running Wild, όσοι είστε με τα μπούνια μέσα, σε ό,τι έχει να κάνει με μελωδία, ωραία φωνή και τραγούδια που αγαπούν τα αυτιά σας, τους τσεκάρετε αυτούς εδώ τους κυρίους από τη γείτονα χώρα. Εύχομαι το επόμενο άλμπουμ τους, με το καλό, να βγει ακόμα πιο γρήγορα και να τους δούμε να κάνουν πράγματα και LiVE.

Κώστας Κούλης

8/10