Sunburst – Manifesto

Sunburst – Manifesto

Όταν αποφασίζουν αυτά τα αγόρια να φτιάξουν άλμπουμ είναι για εμάς γιορτή. Πείτε μου τώρα πως δεν ξέρετε τους Sunburst… Φυσικά και γνωρίζεται τον μοναδικό Gus Drax, ότι και να πω για αυτό το υπερταλέντο είναι λίγο, την φωνάρα που ακούει στο όνομα Vasilis Georgiou, τον Kostas Milonas που χτυπιέται σαν χταπόδι στα τύμπανα και τον Nick Grey που στα χέρια του το μπάσο ζωντανεύει και αναδύει μύριες μελωδίες. Θα ξεχάσω νομίζετε το “Fragments of Creation” το 2016 και τον ντουβρουτζά που είχα πάθει; Π Ο Τ Ε!

Πάμε τώρα να ακούσουμε το νέο διαμαντάκι. Πρώτο τραγούδι το “The Flood”, ήχοι prog metal, βαριές κιθάρες, μπάσο σταθερό και επίμονο, τύμπανα πολυεπίπεδα. Όσο για την φωνή; Βασίλη παιδί μου θα στο ξαναπώ. Έχεις από τις πιο λυρικές φωνές, είναι γεμάτη πάθος, γρέζι και κάθε φορά πως καταφέρνεις και την κάνεις ακόμα πιο θεόρατη! Το τραγούδι έχει μια απαλή συμφωνική αύρα, μια μελωδικότητα που το απογειώνει στις προτιμήσεις μας. Είναι περίπου 8 λεπτά, ειλικρινά δεν κατάλαβα πως πέρασε ο χρόνος. Αγρίεψαν τα πράγματα με το έμπα του “Hollow Lies” ζωντανοί aggressive ρυθμοί, λάκτισμα στην κιθάρα και στα τύμπανα ενώ το μπάσο κρατά ισορροπία. Τι όμορφο δέσιμο που έχει!

Επόμενη ανακάλυψη το “Samaritan”, ώπα, τι έχουμε εδώ; Ο Gus παραδίδει μαθήματα, κοπιάστε! Ο Nick αλυχτά στο μπάσο παρέα με τα ντραμς και ο Vasilis δένει όλη τη μελωδία με την απίστευτη φωνή του λυρικά και μας σπάει τα νεύρα με το πόσο εύκολο το κάνει όλο αυτό. Άμα πάμε έτσι παιδιά θα πάτε για καλύτερο άλμπουμ της χρονιάς. Για να κάνω όνομα πρέπει να βρω και κάτι όχι τόσο καλό(γέλια). Δεν βοηθάτε φίλοι.

To “Perpetual Descent” δεν θα είναι καλό είπε η αδαής ξανθιά και έχασε το κόσμο κάτω από τα πόδια της από τις πρώτες νότες. Τι παραπονιάρικες κιθάρες, τι μεταλλικό ύφος, τι αίσθηση ευδαιμονίας με πλημμυρίζει ακούγοντάς το! Τέσσερα στα οκτώ. Ξέρουν πολύ καλά τι κάνουν, εκμεταλλεύονται όλες τις δυνατότητες και τα ταλέντα τους στο έπακρον. Ο Vasilis δεν είναι μόνο ένας απίστευτα ταλαντούχος τραγουδιστής είναι και ένας πολύ ενδιαφέρον ζωγράφος αφού φιλοτέχνησε το εξώφυλλο του άλμπουμ. Η παραγωγή, η μίξη και το mastering πέρασαν από τα μαγικά χέρια του Steve Lado. Ο Bob Katsionis έκανε τα ταχυδακτυλουργικά του στα πλήκτρα ενώ ο John K είχε την ευθύνη για τα Orchestral arrangements στα “The Flood”, “Hollow Lies” and “Nocturne”. Super η ομάδα και για να σας βάλω στο κυρίως θέμα, κάνουν πρωταθλητισμό.

Είπαμε το πέμπτο δεν θα μας αρέσει, κούνια που μας κούναγε. Είναι το πιο επιβλητικό του άλμπουμ. Το “Inimicus Intus”σε αρπάζει από τα μούτρα και ξεκλειδώνεις για δευτερόλεπτα, μέχρι να μπει δηλαδή το  “From the Cradle to the Grave” που θα βγάλει έντονες εικόνες στον σκληρό του μυαλού σας. Έχει μια ρομαντική μελωδία όπου παρέα με τα δυναμικά μέρη και την φωνή γίνεται ένα έργο τέχνης που σε γεμίζει δέος. Φτάσαμε στο ομώνυμο “Manifesto”. Συμφωνικό, prog, cinematic, αιθέριο, με γιγάντια φωνητικά ανοίγματα. Ξετρελάθηκα με τα riffs και με το γενικό ύφος του τραγουδιού.

Κλείνει το άλμπουμ και το έντονο μουσικό ταξίδι μας με το “Nocturne”. Που μπήκα; Κύματα με φέρνουν βόλτα, μια μουσική που σίγουρα θα σας ταξιδέψει κάπου μακριά, κάπου όπου ο άνεμος στροβιλίζεται με μαεστρία στο νερό. Τα τύμπανα δυναμώνουν την όλη αίσθηση, οι κιθάρες μαίνονται, το μπάσο μας κοιτά και χαμογελά σπρώχνοντας αέρα στα πανιά μας.

Όχι αποκλείεται να είναι επτά και κάτι λεπτά, δεν το χόρτασα, Θα το βάλω στο repeat για να ακούσω την μελαγχολία στην φωνή του Vasilis και να ανατριχιάσω για άλλη μια φορά.

Το πήρατε το κύπελλο παίδες! Best album of the year!

Ευχαριστούμε για την εμπειρία!

Μαίρη Ζαρακοβίτη

9/10